aan de heele promotiecompetitie niet had mogen meedoen. D.V.S. had inmiddels een protest gewonnen van Neptunus en had nu in de gewone competitie een punt meer dan Feijenoord. Goede raad was duur; men kon 't Gooi de moeizaam verwor ven promotie moeilijk afnemen. Maar ook D.V.S. moest recht gedaan worden. De algemeene vergadering van den N.V.B. toch reeds suf van het gehaspel over de com petitie-indeeling, kreeg in haar wanhoop een gulle bui en besloten werd de beide eerste klasse afdeelingen uit te breiden tot 12 clubs. Hercules werd nu in de bestaan de eerste klasse afdeeling gehandhaafd en men plaatste Ajax eveneens in die afdeeling. Men had dus in 1 B vier plaatsen over en die werden nu toegewezen aan A.F.C., Feijenoord, S.V.V. en D.V.S. Nu was iedereen tevreden gesteld en men ging voldaan naar huis. Wat ons tien jaar op het laatste nippertje op het groene veld ont gaan was vijf maal in tien jaar waren wij nr. 2, twee maal waren we in de promotie wedstrijden gestruikeld kregen we nu cadeau van achter de groene tafel De vreugde was niet onvermengd want, zooals wij in het bovenstaande uiteenzetten, als er één vereeniging was, die van het begin af aan gevoeld had, dat het met dat eerste klasseschap niet „echt" was, dan was het A.F.C. Het publiek, dat instinc tief meestal zeer zuiver reageert, doopte de Eerste Klasse B „margarine"-klasse en de Eerste Klasse A" roomboter". De Amsterdammer is van huis uit sterk in het bedenken van pakkende bijnamen en ook ditmaal had hij gelijk. Maar in ieder geval hadden wij het hoogste bereikt, dat op dat moment te bereiken was en, typische consequentie van de dwaze gelijkstelling tusschen IA en IB: de Kampioen van 1 B kon meespelen om het Kampioenschap van Nederland. In het begin van het seizoen dacht eigenlijk niemand aan een kampioenschap: er werd eens gewonnen, er werd eens verloren en we rekenden op een goede eind- plaats, maar niet veel meer. Het bleek echter, dat IB een typische knock-out com petitie was met heel weinig krachtsverschil en tegen het einde van het seizoen werd het een nek-aan-nek race tusschen A.F.C. en de Spartaan. De allerlaatste wed strijden van het seizoen, D.V.S. de Spartaan en A.F.C. Amstel moesten de be slissingen brengen. De beslissingen, want niet alleen stond het kampioenschap op het spel, maar ook de laatste plaats. De situatie was n.l. zoo: Won A.F.C. of speelden wij gelijk, dan waren we kampioen en dan was Amstel gedegradeerd. Verloor A.F.C. dan was de Spartaan kampioen en Amstel behouden. Daarbij kwam, dat A.F.C.Amstel nog een extra pikant smaakje had. In den loop der competitie was die wedstrijd al gespeeld, maar toen we 20 minuten voor tijd met 40 voor stonden, was Amstel het veld uitgeloopen, omdat het, naar het idee van de Amstelaren, te hard regende. Wij hadden ons al met een doode musch blij gemaakt (90, n.l. 40, plus vijf doelpunten wegens door schuld staken van den wedstrijd) maar het reglement luidde anders. Amstel kreeg twee winstpunten in mindering en de wedstrijd moest overgespeeld worden. Het was dan die overgespeelde wed strijd, die de beslissingen moest brengen. Twee volkomen van de kook zijnde elftallen begonnen te spelen. De stand was nog steeds 00, toen Jaao Fischer, even voor de rust gewond raakte. In de algemeene nervositeit was vergeten een afspraak te maken inzake de invallers met het gevolg, dat Amstel een invaller weigerde. Een groot con tingent Spartaan-supporters moedigde Amstel hartstochtelijk aan en was dol van vreugde, toen er een bord langs kwam: D.V.S.de Spartaan 03. We stierven dui- 39

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1945 | | pagina 47