tonen van de Helmondsche garde „Blaas maar raak" vermeldde den volke de aan
komst der Amsterdammers, die wuivende met zakdoeken, bijna den trein kwamen uit
rollen. Na een hartelijke onderlinge kennismaking der 14 met een 20-tal Helmondianen
werd door Pa Haan met eenige welgekozen en goed gemeende woorden de hulde
der A.F.C. aan het jubileerende Helmondia in den vorm van een mooie krans
met de zusterlijke bijeengevlochten kleuren der beide vereenigingen aangeboden;
na een bedankje van den voorzitter, die eenigszins onthutst was door deze schoone
attentie, werd op beide vereenigingen gecheerd en bracht de muziek op roe
rende wijze eenige fanfares ten gehoore. Onder trommelslag werd naar het
clublokaal gewandeld, alwaar een hartversterking 5 spie kostte, waarna onze
weg ging naar diverse schoone en vermakelijke aangelegenheden van Helmond.
Daarna lunch met cakewalk, Russische dans en zang in het clublokaal, waar Schaf I
en de kastelein musiceerden. Na het blazen van verzamelen, wandelden wij in voet
baltenue onder begeleiding van volle muziek, half Helmond met de noodige aardige
meisjes naar het voetbalveld. Daar werd eerst wat geoefend, om de vermoeide en
loome scharnieren tengevolge van drank en dans wat te ontspannen en de olie goed
er door te laten loopen.
De wedstrijd werd met 21 door ons gewonnen, de muziek zette zich in postuur en
allen dansten er achter, aan, terwijl zich vooraan de drie beruchte cakewalk-dansers
bevonden, die daar hun beroemdste scheppingen, opgestoken in Flora, Carré en Enge
land ten tooneele brachten. Vanaf de Markt ging het door de hoofdstraat naar het
Kanaal, daarna een rondedans van alle aanwezigen; spelers, leden, grensrechters en
scheidsrechters ten aanschouwe van heel Helmond I
Nu kwam het feit van den dag, waar de verbroedering op groote schaal tusschen Hel
mondia en A.F.C. werd tot stand gebracht, n.l. het grootsche diner, den A.F.C.-ers door
Helmondia op gulle wijze aangeboden. Na de soep kwamen diverse wijnflesschen op
tafel, de voorzitter en secretaris lieten Pils in hun droge kelen stroomen. Anderen
dronken water met een blauw tintje. Er werd gegeten, gedronken, geschreeuwd, ge
goocheld, gespeeld, gehérculesd, voorgedragen, het eene nog mooier dan het andere.
Tenslotte werd opgemarcheerd naar het station onder begeleiding van alle Helmon
dianen; aan het Station werd nog wat gecakewalked, de kelen werden gesmeerd en te
negen uur werd de terugreis aanvaard, hartelijk uitgeleide gedaan door alle Helmon
dianen, die verstomd achterbleven"
En als U nu bedenkt, dat dit een ééndaagsche reis betrof, dan kunt U zich indenken,
wat de heeren in Zutfen hebben uitgespookt, waar dit een tweedaagsche reis betrof I
Voor het eerst vermelden de annalen dan ook onzen bijnaam: A.F.C. - Amster-
damsche Fuif Club, een bijnaam, dien we nooit meer kwijtgeraakt zijn. De één kijkt
oogwenkbrauwfronsend, als hij dezen bijnaam hoort, de ander toegeeflijk. Is het fout
of goed, mogen we ons bij het bereiken van deze mijlpaal bezorgd afvragen, dat we
altijd een soort kruising van voetbal en sociëteit geweest zijn Persoonijk geloof ik
niet, dat A.F.C. daarvan schade gehad heeft, mits men de zaken maar goed weet te
onderscheiden. Maar over het algemeen hebben onze elftallen in die halve eeuw ons
niet teleurgesteld en het zou moeilijk zijn, flagrante gevallen op te noemen, waarbij
een speler door te veel fuiven onze kansen vergooide.
Overigens zou ik den critici het volgende mopje in herinnering willen brengen. Iemand
20
H
