raadsel opgelost. Ik vernam een naderend aanzwellend gezoem, dat voortsproot
uit een zwaar gestroomlijnd apparaat, dat over de rails kwam aangieren. De secre
taris knipoogde en het ding stopte. Ik wou juist informeeren, hoe een dergelijke
verstandhouding mogelijk was, toen mijn oog getroffen werd door een enorme tractor,
die de hoofdboulevard opstuurde.
„Wa's dat vroeg ik ontzet.
„Dat zijn ballen," antwoordde de secretaris achteloos.
„Zwart handeltje knipoogde ik.
„Pardon, meneer" ontkende de secretaris verontwaardigd. „Dat behoort tot de
vaderlandsche geschiedenis. Dat is de auto, die de ballen naar de fabriek brengt
om ze te laten oppompen."
„Maar heeft U dan zooveel ballen noodig voor Zondag
„Och, vandaag niet. Morgen spelen er slechts 361 elftallen thuis. Dus U ziet, dat is
niet zooveel
„Nee" zei ik, maar twijfelde aan mijn eigen ontkenning.
„Mag ik U verzoeken vroeg de secretaris. Ik knikte en dook in het gat, waar de
deur moest zitten, die thans door den secretaris galant werd opengehouden. De luxe
was verblindend. Van stoelen kon niet meer gesproken worden, eerder van pronkbed
den. Ik keek ontsteld, doch de secretaris vergoeilijkte, dat deze alleen bestemd
waren voor hooge bestuursfunctionarissen
en gasten. Dat ben ik, dacht ik en was ge
rust. Vervolgens liet ik mij neervallen, wat
me niet glad zat, want de veeren waren van
een dusdanig fabrikaat, dat ik drie Meter
de hoogte in vloog. Het grappige van het
geval was, dat ik niet op hetzelfde bed
terugplompte. O jé, neen I ik kwam op een
ander bed terecht, dat echter precies de
zelfde constructie bezat. Dat ging zoo een
tijdje door, terwijl de secretaris mij ietwat
verwezen nastaarde. Na een minuut of vijf
kwam ik tot rust, doordat ik op de schoot
van den secretaris terechtkwam. Deze gaf
niet mee.
„Mögge" sprak ik.
„Dank U" zei de secretaris; „hoe vindt U
de kwaliteit van de zetels
„Verheffend" antwoordde ik, hetgeen hij beaamde.
„Wat wilt U nu het eerst zien vroeg mijn gastheer beleefd, nadat ik voorzichtig
was gaan zitten.
Jenever, dacht ik. „Het hoofdveld, zou ik zoo zeggen."
„Uitstekend."
„A propos, waar is de bestuurder
„Die is 25 jaar geleden met pensioen gegaan, toen de trein zelf bestuurbaar werd"
en vervolgens drukte hij op een knopje, waarna we zoemden. Geheel op m'n gemak
blikte ik naar buiten, toen ik plotseling een sinister huis zag, waar zwarte rouw-
202
