TERUGBLIK
„Kan het zijn', dat de lier, die sints lang niet meer ruischte,
„die sints lang tot geen harten in dichtmuzijn sprak,
„weer op eens van verrukking en hemellust bruischte,
„en in stroomende galmen het stilzwijgen brak
I. da Costa.
Daar was een tijd, ach, lang geleden,
Dat wij met jong, geestdriftig hart,
Al onze liefde en kracht en beden
Aan onze oude club besteedden,
De club, die nood en tijden tart,
Ons A.F.C., ons rood en zwart.
Als we aan haar oude. kleuren dachten
Doorstroomde ons dat warm gevoel,
Dat maakte, dat wij alle krachten
's Zondags aan haar ten offer brachten
En in het felste strijdgewoel
Haar dienden als ons hoogste doel.
Nog dichter stonden wij te gader
Als rampen dreigden de oude vlag.
Dan kwamen we onze club nog nader,
Zooals aan 't ziekbed van een vader
Zich het gezin schaart, nacht en dag,
En bidt, dat hij genezen mag.
Die uitingen van angst en beven,
Het was „De Schakel" die ze ontving,
Ons clubblad, waarin we alles schreven,
Weerspiegelend dat warme leven
Dat alle leden vast omving
En maakte tot één vriendenkring.
Maar niet alleen na nederlagen
Stond ons „De Schakel" trouw ter zij;
Daar waren ook de blijde dagen
Dat wij de zon der zege zagen;
Dan keerde 't wispelturig tij
En heel 't gezin was trots en blij.
Die oude, lang vervlogen tijden,
Die leven voort in onze geest.
Een kwart eeuw moge ons ervan scheiden)
Als wij ze langs ons heen zien glijden
Beseffen wij weer, welk een feest
Voor ons die jaren zijn geweest.
O Gij, wien jeugd nog is geschonken,
Gij, die dit leest, spes patriae,
Gij, spruiten uit de oude stronken,
O, kon 'k in U dat vuur ontvonken,
Dat vroeger zooveel wonderen dee,
De liefde voor onze A.F.C.
Want zonder liefde kan niets leven;
Die maakt de zwaarste offers licht.
Vooruit I De vaan omhoog geheven
Belooft, aan haar Uw kracht te geven
En met de geestdrift op 't gezicht
Te doen Uw A.F.C.-ers plicht
NICO HOLTZAPPEL.
