We waren kampioen van de I B en mochten meedoen om het kampioenschap van
heel Nederland, hoera Wie had dat ooit gedacht, wat voelden we ons, 2e «las
ser het vorige jaar en nu om het kampioenschap der le Klasse. Wat zouden we
daarvan terecht brengen, want in den grond voelden we wel, dat er tusschen de
beide afdeelingen toch nog wel eenig verschil zat. Na afloop van dezen strijd met
volle trams en taxi's en in feeststemming naar „Kras", daar moest op gedronken
worden
Aan dit laatste onderdeel ben ik tekort gekomen, want ik lag een poosje uit te
blazen in den koelkelder van „Kras", een paar kussens onder mijn beenen, maar
heb wel heel wat bladen vol, met van die kleine glaasjes erop, voorbij zien dragen,
en wist dus, dat alles goed ging. Een gezellig diner, met een kleine honderd deel
nemers, beëindigde dezen 7en April 1918, een dag om niet licht te vergeten.
Het elftal, dat dit resultaat had bereikt, bestond uit de volgende spelers: Bornemann,
Dekker, Fischer, Kooy, Piet Bos, Wim Welsch, Addicks, Delsen, Jan Aschermann en'
Zweedijk.
Onze tegenstanders voor het kampioenschap waren Ajax, Go Ahead, Be Quick en
Willem II, elftallen, die reeds eerder aan een dergelijken strijd hadden deelgenomen en
met deze reuzen zouden we een heele competitie spelen.
De wedstrijd in het Stadion tegen Ajax was spannend, we verloren slechts met 10,
maar matigden ons aan, dit als een moreele overwinning te beschouwen.
De beide Pinksterdagen thuis en uit tegen Be Quick waren gezellige wedstrijden.
Thuis wonen we met 42 en trokken na afloop, met heel wat supporters mee, ge
zamenlijk naar Groningen. De Be Quick-spelers bleken flink in training, op het Dam
rak trof ik het heele stel achter ijs en limonade. In den trein werd broederlijk gedi
neerd en steeg de vroolijkheid ten top. In korten tijd was al wat eet- en drinkbaar
was, totaal uitverkocht. Hier en daar werd men baldadig, kroop op de perrons door
de ramen in en uit, kranten, koffertjes enz. zeilden door de restauratiewagen van
de eene hoek naar de andere. Dat heb je zoo, als je met zoo'n stel vroolijke klanten
op stap bent, want die Noordelingen konden best meedoen.
In de molleboonenstad waren we 's avonds gast op de soos, de Be Quick-spelers
zagen we dien avond niet of weinig, waren zeker vroeg onder de wol gekropen.
Om 11 uur kregen ook de A.F.C.-spelers een „tip" om te verdwijnen. Met Ernst van
Ooy, met wien ik backte, had ik in het hotel een kamer op de le verdieping, juist
boven den ingang. Het late en luidruchtige thuiskomen van eenige A.F.C.-supporters
begon ons dadelijk te vervelen en uit wraak werd door ons menig kannetje water
buiten het raam onderste boven gekeerd, en dat het flink raak was, daarvoor werd
gezorgd, want dat was in goede handen. Den volgende morgen hing mijn A.F.C.-
yersey aan de vlaggestok te bengelen, dader onbekend.
Met 4 2 kregen we klop, zoodat de punten op Pinksteren eerlijk gedeeld zijn.
Tegen Go Ahead uit werd met 31 verloren; wat ik me herinner was het zeer lange
gras van het speelveld, waarop de kennismaking lang niet meeviel. Het was een uit
stapje van een dag, zoodat een groote schare naar de IJsselstad meetrok en met een
nederlaag en de bekende lekkere koeken terugkeerde.
Thuis werd tegen de stoere Deventenaren gelijk gespeeld, door tot het uiterste te
verdedigen, en de stand bleef zooals we begonnen waren.
De wedstrijd tegen Ajax uit is door zijn laatste 10 minuten sensationeel geworden.
162
