REISHERINNERINGEN
uit vervlogen tijden
Als buurman kom je wel eens zoo gemoedelijk binnenloopen bij onzen redacteur met
een praatje over den oorlog of gebeurtenissen van den dag. Diens geest, altijd
actief, was op zekere keer met heel andere dingen bezig en hij overviel mij met de
mededeeling: „Van jou krijg ik ook een artikel voor ons feestnummer". Zelf kwam ik
net van een zakenreis terug en de altijd werkzame geest concludeerde onmiddellijk:
„En je schrijft over clubreisjes, want je loopt lang genoeg mee, om een paar indruk
ken uit vervlogen tijden te geven." Hiermede was het onderwerp afgeloopen, de
opdracht gegeven, en aan tegenspreken heb ik mij niet gewaagd. Wij gingen vlot tot
het oorlogsthema over en ik ging met mijn opdracht weg.
Mel»®«za«elftallen op stap, heb ik altijd uiterst aangenaam gevonden. Je treft veel
kennissen, je hebt een doel, je hoopt op succes van je elftal en menig keer werd in
normale tijden de bijeenkomst voortgezet tot heel, heel laat in den avond, oorspron
kelijk alleen, later met meisje (afgewisseld door het meisje eens thuis te laten), weer
later met vrouw. Elke periode had haar bijzondere bekoring en heeft die ongetwij
feld nog, al maken de oorlogsomstandigheden het pleizier zeer veel kleiner.
In het seizoen 1919/20 maakte ik mijn eerste wedstrijden met A.F.C. mee, eerst met
het 3e in de Res. 2e klasse, later in het seizoen met het 2e in de Res. Ie klasse. Het
waren groote gebeurtenissen in mijn leventje, want ik was gewend slechts plaatse
lijk te spelen in de voorafgaande jaren in den A.V.V.B. en in den A.V.B. Trotsch als
een pauw was ik, want op kantoor kon je „fijn" 's Maandags vertellen, dat je tegen
het 2e elftal van een bepaalde groote club had gespeeld en het doemde zoo voor
je op, dat je misschien wel eens in het le zou spelen ook Heerlijke perspectieven
En ja, dit groote moment kwam reeds in het volgende seizoen. Ons le elftal speelde
nog in de le klasse en daar kreeg ik een telegram, dat ik moest invallen voor, ik
meen Pim Versluis, die toen halfback speelde. Het was tegen V.O.C. Om nooit te
vergeten Nog vier wedstrijden volgden in dat seizoen, n.l. tegen U.V.V., H.V.V.,
D.F.C. en Haarlem. Degradatie volgde
Maar ondanks de teleurstellende resultaten was het een mooi seizoen, omdat ik
veel uitstapjes maakte, hetwelk in dien tijd iets meer bijzonders was dan nu,
25 jaar later.
Zelfs kwam de klap op de vuurpeil, toen toch het Bestuur besloot een tour te gaan
maken en wel naar den Elzas. Mijn eerste kans (en zooals later bleek, mijn eenige
kans I) voor internationaal voetbal, zij het dan in clubverband. Mijn patroon wei
gerde eerst toestemming, omdat het niet uitkwam met de werkzaamheden, op kan
toor, maar alle bezwaren werden „glansrijk genomen". Ca. 10 Juli gingen we op
reis; allen met stroohoed.
Dat was een gebeurtenis, die eerste keer over de grens België in. Als een „pauw
zat ik op het terras in Antwerpen, 's Avonds laat kwamen we in Straatsburg aan.
De volgende dag spelen in Mets tegen de Entente Messine.
150
