ID IE REDS-BA ND
Het was in 't jaar 1923, dat E. Levenbach en W. Brusse op de gedachte kwamen
om A.F.C. te verrijken met een band. Nu ging dat niet zoo eenvoudig als dat ik
dit hier neergeschreven heb, want waar haal je werkelijke muzikanten vandaan,
leder werd gevraagd: „Speel jij een instrument? Ja prachtig, dan zal je er eerst
daags wel van hooren". Er moest een drum komen met aanverwante artikelen. Dus
vanzelfsprekend geld. Men kwam weer bij dat kringetje A.F.C.-ers terecht, dat altijd
klaar stond als er geld moest zijn. Dus de spullen kwamen er. Nu dat was in 't be
gin maar bescheiden. De muzikanten werden opgetrommeld voor de eerste repetitie
bij „Sjemau" thuis. (Wat dat „Sjemau" beteekent is niet eenvoudig gezegd, daar is
weer een nieuw gedenkboek voor noodig). Op dien bewusten avond kwamen er
een stuk of wat violisten, een fluit, een banjo en een echte drummer. De laatste
zat al in een eerste-klas band. Hij zal zich dien avond wel eens achter 't oor ge
krabd hebben. De familie van Sjemau was goed gezien maar uitgegaan. Maar
de stemming was 100%. Alleen 't stemmen van de instru
menten was al een gang naar de Sophialaan waard.
't Concertgebouw was er kinderspel bij.
't Is ook bij die eene keer bij Levenbach gebleven. Ik kan
mij dezen bewusten avond nog goed herinneren. Wij had
den op 't repertoire de „Wana". Daar hebben wij zoo'n
beetje den geheelen avond over gedaan. Donateurs wer
den opgebeld en moesten door de telefoon luisteren. Ik
denk dat de juffrouw veel afgebroken zal hebben. Maar
wij gaven den moed niet op en gingen de volgende repe
tities houden bij de andere leden of donateurs die ons
hartelijk ontvingen, maar nog hartelijker waren als de laat-
sten de deur uit waren. Maar langzamerhand ging 't beter.
Zoo zelfs dat we uitnoodigingen kregen van andere ver-
eenigingen.
Men was toentertijd niet zoo verwend als tien jaar later.
Men vond 't al prettig als er muziek was, waar een schof-
feltje op gemaakt kon worden. Later hielden wij onze
repetities in een zaaltje. Deze waren meestal boven café's
en ik heb nooit begrepen dat je van muziekmaken zoo'n
dorst kon krijgen. Ons eerste feest hebben wij in „Former"
gevierd en het is een daverend feest geweest. Trouwens
ons jaarfeest in „l'Europe" bleef niet achter. Later kregen
wij echte „Band"-allures en organiseerden toen een ver
loting voor 't aanschaffen van nieuwe instrumenten. Wij
kregen o.a. een saxophoon. De loting vond plaats ten
huize van den Heer A. Sabelson. Dus alles volgens de regels. Over 't algemeen heb
ben wij 't als amateurs niet slecht gedaan. Uitnoodigingen stroomden binnen o.a.
129
