Gezonde rivaliteit
overgebleven, ik zou willen zeggen het is in zijn tegendeel veranderd. U weet het,
de ergste dronkaard wordt dikwijls de vurigste geheelonthouder. Ik heb in den loop
der jaren vele vrienden in A.F.C. gehad, ik heb ze er geloof ik nog.
En nu gaat A.F.C. zijn 50-jarig bestaan herdenken. De samensteller van dit gedenk
boek heeft mij op het hart gebonden, dat ik geen zoet stukje mocht schrijven. Het
gebruik van termen als „oude vriendenclub" „aparte sfeer" en meer van dat soort is
mij dus verboden. Maar mijn gelukwenschen mag ik toch wel aanbieden. Voor ik dit
doe wil ik nog constateeren en ik spreek in dit verband met kennis van zaken, dat
A.F.C. altijd prima bestuurders heeft gehad. Zonder dat viert een vereeniging nooit
haar 50-jarig bestaan.
Namen noemen wil ik niet, slechts voor één wil ik een uitzondering maken n.l. voor
mijn ouden vriend Schaf. Hij zal in deze dagen wel heel sterk gemist worden. Hoe zou
hij hebben genoten als hij dit jubileum nog had mee mogen maken. Ik kan A.F.C.
niet beter wenschen dan dat in de toekomst de oude club in zijn geest wordt verder
geleid. Zoo zij het. CAREL JIBBEN.
De samensteller van het gedenkboek van A.F.C. vraagt mij als oud-aanvoerder van
Zeeburgia uit de jaren toen Zeeburgia en A.F.C zoo menig sappig partijtje tegen
elkaar speelden om een bijdrage.
Natuurlijk voldoe ik gaarne aan dat verzoek, want zoo van 1928 tot 1934 waren onze
wedstrijden tegen A.F.C. slechts te vergelijken met de wedstrijden toentertijd tusschen
Ajax en Blauw-Wit: een gezonde rivaliteit tusschen twee gevreesde tegenstanders.
Wanneer de wedstrijd tegen A.F.C. was aangekondigd dan ging het bij ons zoo:
Jongens, volgende week tegen A.F.C. En dat was voldoende om te zorgen dat je
extra fit in het veld kwam. In die dagen dat een Piet Bos, Nico Neseker, Tonnie
Knopper, Piet van der Velden en vooral niet te vergeten Charles Lungen speelden
hebben wij menigen wedstrijd tegen elkaar gespeeld, waarbij het soms warm, ja
soms wel eens een enkele keer te warm toe ging.
Ik weet me nog te herinneren een beroemden wedstrijd die eindigde in een 22 ge
lijkspel, waarbij A.F.C. protesteerde tegen het toekennen van ons tweede doelpunt
en waarin bij ons A. Bijlsma van het terrein werd gezonden. Die wedstrijd heeft,
hoe gek het klinkt, uiteindelijk tot de goede verstandhouding tusschen A.F.C. en Zee
burgia bijgedragen. Want wat was het geval In de week voor de in beide kampen
met enorme spanning tegemoet gezien return-wedstrijd zou plaats vinden, werden
wij door A.F.C. uitgenoodigd om Zaterdag voor den wedstrijd eens in Parkzicht te
komen praten. Onder het genot van een glas bier en zoo werden wij het er over
eens, dat het zoo toch niet moest; een in een voortreffelijke verstandhouding ge
speelde wedstrijd was het gevolg en de verstandhouding werd steeds beter.
85
