TOEN IK GRENSRECHTERDE AV**' 40 luidde de vriendelijke opdracht van onzen geachten Schakelredac teur, die een ongekend flair bezit om eenige methodes te lanceeren voor het inzamelen van copy. Z'n laatste „snufje" bestond uit het zelf bepalen van de „Headlines" waardoor hij zich van meet af aan een omlijnd plan verzekerde, voor indeeling van de Feest-Schakel. Inderdaad een vernuftige vinding, waaraan alleen nog maar de medewerking van z'n clubgenooten ontbrak. Over het resultaat daarvan, hadden we het genoegen Jo Wijnand z'n hart eens te hooien luchten op een avond dat er een beetje veel menschen bij Eggers verzameld waren. Twee maanden na de eerste oproep bleef „de heele zwik" op één gunstige uitzondering na in gebreke. In een razend tempo ging alles, wat wel eens medewerkt aan ons cluborgaan, in ongeëvenaarde bloemspraak over den hekel. Voor de neutrale toehoorders was het dien bewusten avond om van te watertanden. Teneinde herhaling van een dergelijke „lof rede te voorkomen, ben ik maar zoo spoedig mogelijk begonnen een verhaal te bedenken over die grensrechter-periode. De start daarvan vond zoowat 25 jaar geleden plaats. We verloren toen een thuiswedstrijd (gelukkig een zeldzaamheid in die dagen) met Morel als grensrechter. Natuurlijk heftig de smoor in over de neder laag, hebben we de goeie „Veddy" na afloop in het Rechthuis meer dan onvriendelijk uitgekafferd, omdat hij naar onze meening n.b. veel te onpartijdig was geweest. Het draaide er tenslotte op uit, dat ik in 't ver volg dat zaakje maar zelf moest opknappen. Zulks geschiedde met het schitterend resultaat, dat binnen een met al te lang tijdsverloop, de A.F.C.-grensrechter door iedere arbiter met een beetje zelfrespect, maar dan ook straal genegeerd werd. Desondanks zijn we rustig blijven „doorzwaaien", totdat er plusminus een koperen jubileum opzat. Hoe dat heeft kunnen bestaan? Oh.... heel eenvoudig! A.F.C. won.... zelfs kam pioenschappen, of rook er aan.... bleef in „the running".... en de grensrechter huppelde mee.... de wed strijden van het eerste die gemist werden zijn te tellen. Alles ging goed totdat we de eerste en een jaar daarna de overgangsklasse uitduikelden en toen.... duikelde de grensjager mee. M'n renommée als groote lastpost verhinderde toch niet dat ik het met onze gezellige fluitisten altijd est heb kunnen vinden. Slechts eenmaal dreigde een groot conflict, ter gelegenheid van een uitwedstrijd tegen Blauw-Wit, dat toen ook nog in de Meer speelde, alhoewel de bakermat van de Zebra's in Spaarndam lag. Gosschalk, onze tegenwoordige A.V.B.-voorzitter was scheidsrechter. Plotseling ontstond een meenings- verschil over een verkeerde belissing.liooge woordenwisseling.... veel te veel woorden natuurlijk Gossie reuze kwaad.... Jan Prent d'r uit!!! Klacht bij de N.V.B. (zonder K.).... „Commissie van Onder zoek Goed en snel recht bestond er „damals" bij den Bond, want de volgende Zon dagmorgen om 12 uur zou „de berechting plaats vinden in het toenmalige Palais Royal achter ons Kon. Paleis. Echt Koninklijk dus! Het toeval wilde dat een half uur vóór de zitting in de Paleisstraat hoek Spuistraat een heftige botsing plaats vond tusschen aanklager en gedaagde. Inderdaad liep ik onze kleine scheidsrechter bijna van de sokken. Nou daar stonden we.... dan maar direct naar het café-terras. Onder het genot van een fijn „Kleintje-Ivoffie" was de zaak „tusschen partijen" allang in der minne geschikt, toen de H.H. Arbiters precies op tijd verschenen. Dade, de voor zitter, bestelde „Cherry", de rest koffie.... Oh ja! Het ging nogal gemoedelijk in dien goeien ouden tijd. In hetzelfde „Palais" zijn we nog éénmaal voor een Commissie verschenen De Protest-Commissie!! 0m te beginnen, we protesteerden maar heel zelden. In totaal misschien 3 maal, gedurende dat toch vrij lange tijdsbestek. Meestal werd er gewoon gewonnen en buitendien, wordt in zulke gevallen de grens rechter geraadpleegd.ik geloof dat we daarom vooral de protestkosten maar liever bespaarden. Alleen, als het hoog, hoog noodig was, en dan nog met 100% kans om te winnen. De beste kans maak je wanneer de scheidsrechter zich „versmoest". In een dergelijk geschil werd eenmaal Tinus Bos betrokken Bij een wedstrijd tegen de Spartaan had Bos, die nog aan het begin van z'n later zoo roem- n 'rfa T- St°nd' ZICh danlg vergal°PPeerd een beslissing voor ruw spel. Tot overmaat van ramp verbabbelde hij zich na afloop in de „box". Voor de P.C. leed Hollands meest bespraakte scheidsrechter een volkomen echec. Spinnijdig met een rooden kop verliet Tinus de bijeenkomst. Jaren later hebben we nog heel vaak op de meest vriendschappelijke wijze met elkander gediscusieerd en van z'n grootsche verwijttrant kostelijk genoten. Daarbij kwamen ook wel eens verhitte gekleurde koppen te pas, maar met protesten hadden deze „tête a têtes" niets uitstaande.

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1935 | | pagina 44