37 - voorzitter, ontzettend veei binnengekomen stukken van den secretaris (een soort eere-baantje!). De penning meester eeuwig met de stand van zaken en de stand der tekorten, aanmerking makend op iedere gedane uit gave, klagend over de te vlotte wijze van contributiebetaling onzer leden; de commissaris van materiaal vloe kend over paarden, in de knoopzittend met grint (of sintels!) Maar alle zaken worden opgelost, al kost 't soms moeite. Soms heftige discussies, die steeds goed afloopen, soms sombere gezichten wegens slechte resultaten van het eerste; verheugde stemming bij een groote overwinning, uitgelaten „rondjes" wanneer het eerste weer eens binnen is, als de A.R.O.L.-film weer goed heeft gedraaid, wanneer de meestal bewolkte A.F.C.-hemel weer eens wat opklaart. Maar zij blijven op hun post, nu reeds 40 jaar. En zij vergaderen lang. Voor 1 uur zijn zij 't nooit eens. Niets maar dan ook niets, wordt door hen vergeten, zelfs geen verjaardag, huwelijk, bruiloft of geboorte. Zonder „rondje" geen echte bestuursvergadering van de oude A.F.C. Vrijdagavond: liet veld gesloten, geen training, geen bestuursvergadering. De Enquêtecommissie bezoekt zijn eigen meisje, de secretaris is naar Tuschinsky, de voorzitter heeft visite, de penningmeester vult zijn belastingbiljet in, dus dit is dan de avond dat A.F.C. geheel rust. Niks hoor! Ook dezen avond zijn menschen in touw voor hun club. Vroeger zwoegde de trainingsfondscommissie om de pitten voor een nieuwen Engel- schen trainer bijeen te garen. Xu (op dit moment) werkt en zwoegt de onvolprezen clubhuis-commissie. Bezoekt op dezen avond leden en maakt ze wat lichter, of voert besprekingen met pachters, tuurt op teeke- ningen, verdeelt prikkaarten, bezoekt borrelavonden alleen voor het goede doel om te laten prikken. Of een feestcommissie is in touw, 't kan ook zijn een clubavondcommissie of wat dan ook. Maar ook op Vrijdag wordt weer voor de A.F.C. gewerkt, dat de boel loopt, dat de boel draait. Zaterdagmiddag: Het A.F.C.-home. Op de bijvelden de zalig dazende adspiranten. Op het hoofdveld zwoegen de veteranen, scharnieren knarsen, barsten piepen, maar zij huppelen, deze oude adspiranten, want ook zij staan op hun kop bij een doelpunt en ook zij kankeren als ze geen bal krijgen. Maar zij hebben lol, houden de body jong, en verliezen de liefde voor het stukkie leer nooit. Zaterdagavond: Laatste telefonisch overleg tusschen elftalcommissieleden. Laatste afschrijvingen komen binnen (liefst heel laat), er wordt nog veranderd en geschikt, indien noodig worden nog spoedbestellingen verzonden om incomplete teams weer compleet te krijgen. En dan is alles voorbereid, dan kan 't spel op Zondag beginnen! Zondag: De geheele A.F.C. trekt op. Van het eerste tot het zevende, de junioren, de adspiranten. Naar alle windstreken vertrekken zij. In Amsterdam, even buiten Mokum, de provincie in, op mooie velden, op bietenakkers. Met den trein, per autobus, op de fiets, de rood-zwarte garde trekt er op uit! 's Morgens in de prille vroegte (tenminste voor een Zondag) beginnen de adspiranten, Woensdags en Zaterdags duchtig getraind. Die elftallen van die heerlijke kereltjes, die vijf maal hun koffertje nazien of alles er wel in zit, die hun „kiksen" Zaterdags nog eens oppoetsen, die een uur te vroeg op het veld aan komen, die Vader en Moeder al gek gemaakt hebben met al hun voetbalverhalen. Die kleine A.F.C.-ploegen trekken 's morgens ten strijde onder het spiedende oog van hun leiders. En de „hooge" heeren. Ons eerste! Speelt thuis. Half twee. Bedrijvigheid op ons uiterst genoegelijke veld. Drukte in de kleedkamers, masseeren, laatste vermaningen van den trainer. Op de tribunes onze karige, doch trouwe supporters. Gezellig gesmoes bij de overdekte. Ouderen en jongeren ontmoeten elkaar. Vragen naar uitslagen van den ochtend. Overwinningen en nederlagen, geluk en pech, vreugde en leed. Twee uur start! „De" A.F.C.-ploeg zwoegt, „de" A.F.C.-aanhang ziet, moedigt aan, juicht dol bij een doelpunt, wordt nerveus bij den gelijkmaker, knijpt 'm ontzaggelijk in de laatste minuten, brengt een ovatie bij een overwinning, schudt het moede gepijnigde hoofd bij een onverdiende nederlaag. Na afloop de oer-gezellige reünie bij Eggers, ons eeuwige Eggers, onze trouwe plakplaats. Overwin ning of nederlaag, het borreltje is of wordt gezellig. De knobbels zijn duur, de moppen goedkoop, de gijn te geef. 't Tweede arriveert uit Culemborg met eeh overwinning en de stemming stijgt ten top. Diners worden afgezegd (hoewel dit niet gebruikelijk is) en het feest wordt voortgezet met een „stadje". Bij overwinning of nederlaag toch steeds „en er is geen club in Holland's Avonds moe en uitgevoetbald thuis. De Zondag is voorbij. Maandagavond: De Clubavond. Jong en oud vereend, gezellig. Maar natuurlijk, dat heb ik al gehad, 't Gêdoe begint weer opnieuw. Week in week uit, jaar in jaar uit. Ik schei er uit met mijn gedoe over het A.F.C.-Gedoe. Maar lollig is 't! En nu bij ons veertigjarig bestaan wil ik toeroepen aan al wat A.F.C.'er is, van den jongsten tot den oudsten: Geeft en blijft je krachten geven, op welk gebied dan ook, aan dit attractievolle gedoe van onze fijne club, van onze A.F.C. WILLY BRUSSE.

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1935 | | pagina 41