HET A.F.C.-GEDOE 36 Dit gedoe is dan ook aantrekkelijk e hetzelfde, en toch varieerend, toch vol van dolle lol, van waardeering en vriendschap 't Gedoe, ik kom er niet meer uit, mi hetzelfde „gedoe". „Gedoe" is eigenlijk een gek woord; of het een juist woord is weet ik niet, maar een woord is 't. Iemand die niets van voetballen weet, die van het begrip „Vereeniging" weinig snapt, kan je wel eens zoo vragen: „Wat is toch eigenlijk dat A.F.C.-gedoe?" Dat gedoe is 't 'm nu juist, dat is nu juist de groote charme van je vereeniging waar je lid van bent, van je club die A.F.C. heet. Veertig jaren nu bestaat die club, en elk lid loopt meerdere of mindere jaren mee, enkelen reeds alle 40 jaar. Vele leden komen en gaan meteen, anderen blijven verscheidene jaren de kleuren trouw tot zij haar moeten verlaten om welke reden ook. Een flinke kern blijft een kern van vrienden die in de A.F.C. blijven meeloopen, jaar in jaar uit, in voorspoed, bij tegenslag, zij blijven trouw. Zij vinden hun afleiding en ver tier, soms ook hun ergernis, in het A.F.C.-gedoe. n heeft zijn bekoring. Week in week uit, jaar in jaar uit blijft 't afwisseling en attractie, van vreugde en smart, van plicht en en zoo zou ik kunnen doorgaan. aar ik houd vol, ik steek van wal. Let op! Door de jaren heen Maandagavond: De Clubavond. Jong en oud vereend, gezellig. Hier enkele kopstukken aan de bridge tafel, serieus strijdend en zalig na-kankerend over een slechte bieding. Aan het billart de vierballen-ploeg, uppies- en achies breiend, onder oorverdoovend lawaai twintigies fabriceerend, onder gehoon „er" o\ erheengaand. Een schare van jong en oud loeit mee op deze sensationeele oogenblikken. Verder: oud en jong vermoeit de hoofden bij 't kwartetje en de opstand breekt los!!! Naar boven: op het houten tennisveld. Tot het klokje van gehoorzaamheid slaat en het veld de jongeren in wordt ingenomen oudere jaars en zelfs oude-jaars (excusez le mot) die het spel nog met kinderlijke vreugde spelen, hevig tri spireeren en zich over hun zwaarlijvigheid beklagen bij het zoeken der balletjes. Maar het biertje wo gewonnen! Weer naar beneden: aan de leestafel de leeslt actie door rtje wordt lustigen in de sportbladen. In de hoek „de" tafel, waaromheen de elftalcommissie (tegenwoordig hebben wij er zelfs drie) hevig discuseerend over keepers of rechtshalfs, doch de elftallen komen op papier en A.F.C. kan den volgenden Zondag weer voetballen. Elftal- commissielid, leuke baan, practised nooit goed, verantwoordelijk voor nederlagen, „de" ifienschen bij een nieuwe vondst die voldoet. Maar daarom juist een attractievolle baan, een baan die je traint om je te beheer, schen en die je uithoudingsvermogen tot het onmogelijke opvoert. Tegen middernacht wordt de tafel der E.C. ingenomen door de knobbel-ploeg, de nos-ploeg, de gijntjes-pioeg, en één uur komt te vroeg. Nog even een vluggertje, en dan is het schluss, Wel te rusten, maf ze! Dinsdagavond: De Enquête-Commissie trekt op pad. Zoo'n commissie waar je eigenlijk alleen van hoort op een algemeene vergadering en waarvan je verder niets ziet of weet. Maar zij werkt! De ijverige secretaris schi'ijft de aanvragen en zet zijn medeleden aan het werk. De heeren trekken er op uit. Plan Zuid, Plan West, over 't IJ, tot boven Amstelveen. En zij bezoeken de menschen die in de A.F.C. wenschen te worden opgenomen. Zij vragen, lichten in, oordeclen, krijgen sigaren, thee, soms ook niet, een gemoedelijke vader van een adspirant, die vroeger ook achter den bal aanholde, haalt de wijn te voorschijn en rakelt zijn geheele voetbaljeugd op. Een goed lid dezer commissie kan veel beleven, en dat is weer de belooning voor het reizen en trekken door de stad, in dienst van A.F.C., op een vrijen avond. Woensdagavond: 8 uur. Spelers aan den start. Training. Ons veld fantastisch verlicht door de boog lampen. Enkele toeschouwers op de overdekte tribune, het „hors" rustig wandelend voor de open. De wellui dende stem van onzen trainer klinkt over het veld, de echo slaat hem weer terug, vele verliefde paartjes der Wandelwegbankjes kunnen meegenieten van de techniek van het mooie voetbalspel wanneer er voor hen hiertoe tenminste nog tijd overblijft. De spelers loopen, zwoegen. De Elftalcommissie aanschouwt hun ver richtingen in de oefenpartij, kundig geleid en beheerscht door den trainer. 10 uur Schluss. Theorie, douchen met veel lawaai en water, warme thee, gevulde koeken, meestal gijn, soms gekanker, maar daarom zijn wij een voetbalclub. Om half elf ligt het A.F.C.-home wederom in volkomen duisternis en rust tot de volgende legerschare haar zal innemen. Donderdagavond: Het college van wijze bestuurderen vergadert, veelal door trouwe eere-leden omringd. Een stel werkers van de A.F.C. van wie velen reeds jaren lang hun beste krachten en tijd geven om het niet direct zoo gemakkelijke bestuurbare A.F.C.-schip in de goede koers te houden. Krachtige leiding van den

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1935 | | pagina 40