GREPEN UIT DE A.F.C.-HISTORIE
De Oprichting
De eerste Competitie
Naar den N.V. B.
9
In den winter 1894'95 had de voetbalsport reeds een groote vlucht genomen; zeer
zeker in Amsterdam, waar R.A.P. de toonaangevende en vrijwel onverslaanbare club was,
waar Volharding een groote rol speelde en waar verder bekende clubs als A.V.V., E.D.O.,
Swift, etc., hun aandeel hadden aan een bloeiend hoofdstedelijk sportleven.
Vooral bij de jeugd was het voetbal buitengewoon populair en clubs verrezen als paddestoelen uit den
grond. Ook Schaf Scheepens, Frits Bernhard, Hylkema (de latere s-p. van den N.V.B.) voelden zich tot het
spel aangetrokken en zij besloten zittende op den legendarischen „waschmand", tot de oprichting van een
voetbalclub. Het schijnt, dat de meeste debatten geloopen hebben over den naam dien men aan de nieuwe
vereeniging zou geven. De mooiste namen werden bedacht zelfs „Minerva" en „Cleopatra" doch ten
slotte hakte Schaf den knoop door, en wist met evenveel zelfvertrouwen als kijk op de toekomst zijn idee:
de Amsterdamsche Football Club door te zetten.
Men speelde op een terrein in hot Willemspark, doch dit veld zou nu niet direct in aanmerking geko
men zijn voor het spelen van internationale ontmoetingen, wanthet was aan de Zuidzijde 50 Meter
en aan de Noordzijde 30 Meter breedDit verhinderde niet, dat er met veel animo gespeeld werd tegen
clubs als M.E.O., II.E.O., etc.
Seizoen 18951896 nam men nog geen deel aan de competities, doch men legde zich toe op het spelen
van vriendschappelijke wedstrijden. Ook met clubs van buiten werd contact gezocht en toeren naar Bussum
en Alkmaar vormden het hoogtepunt van het seizoen.
Toch zou dit niet regelmatig uitkomen in competitieverband gevaarlijk blijken te worden, want in
18961897 lag A.F.C. „op apegapen". Doch Hein Brass, Frits Bernhard, ter Veer en Schaf hielden moedig vol
en wisten zooveel getrouwen om zich heen te verzamelen, dat in 1897 kon ingeschreven worden voor de 2de
klasse competitie van den Amsterdamschen Voetbalbond.
Dit eerste uitkomen in de competitie bracht vrijwel niets anders dan nederlagen en de laatste plaats.
De cijfers van dit eerste competitiejaar luiden als volgt: Ret wag -n zwarte met rooden sjerp> dat
dit vrij troostelooze resultaat geboekt werd.
Inmiddels had men langzamerhand vasten
grond onder de voeten gekregen, want men
beschikte over 37 werkende, 2 ondersteunende
en 3 buitengewone leden, die hun hart aan de
3-jarige A.F.C. verpand hadden. In 1898 werd
de competitie gesplitst met het gevolg, dat
A.F.C. slechts 4 tegenstanders kreeg, n.l. Swift
II, E.D.O. II, Volharding II en de Germaan. Dit
kwam natuurlijk de voetballerij allerminst ten
goede, doch men was hiertoe overgegaan, om verschillende vereenigingen, die daartoe den wensch te kennen
hadden gegeven, in de gelegenheid te stellen, zoowel in den N.V.B. als in den A.V.B. uit te komen. Hein
Brass werd in dit jaar gekozen tot 2den secretaris van den A.V.B.
De annalen maken ook dit jaar melding van slechts één overwinning en dat was nog slechts een
papieren overwinning, daar Germaan verstek lïet gaan.
Doch het laatste jaar van de negentiende eeuw zou verbetering brengen. Bij de eeuwwisseling stond
A.F.C. ongeslagen bovenaan, al moest tenslotte de vlag gestreken worden voor Swift.
A.V.V.
12
9
1
2
54—12
19
Swift II
10
7
1
2
35—16
14
Volharding
II a
9
5
1
3
35—19
11
Volharding
II b
12
5
1
6
24—41
11
E.D.O. II
8
4
4
13—17
8
Quick II
12
3
1
8
30—27
7
A.F.C.
11
1
1
9
8—68
3
Men had uit de resultaten van het seizoen 18991900 zooveel moed geput, dat men dorst in te schrij
ven voor de competitie van den N.V.B. Het ging toen wel héél wat gemakkelijker dan tegenwoordig. Wan
neer men zich sterk genoeg voelde om in den N.V.B. te spelen, dan schreef men in en werd door den grooten
Bond met open armen ontvangen! Van 2e klasse A.V.B. naar 2e klasse N.V.B. il n'v avait qu'un pas en we
schijnen wel zoo aan die 2e klasse verknocht geraakt te zijn, dat we van de 35 seizoenen, die we in den
K.N.V.B. hebben doorgebracht, 31 seizoenen in de 2e klasse uitkwamen. Deze inschrijving in den N.V.B.
dorst men ook daarom aan, omdat men een
niet onbelangrijke versterking had gekregen.
S.I.O.D. meldde zich „en bloc" bij A.F.C. aan,
waardoor men zelfs met twee elftallen kon
uitkomen.
Dat uitkomen van het tweede elftal was wel
een beetje brutaal en die brutaliteit werd dan ook
op de hiernaast gememoreerde wijze afgestraft:
Volharding III
6
5
1
10
60—9
Ajax
6
5
1
10
23—7
D.O.S.B.
6
2
4
4
13—19
A.F.C. II
6
6
1—62
