HERINNERINGEN AAN DE LAATSTE JAREN. Als de Redacteur van onzen Schakel zeit dat je wat schrijven moet, dan heb je dat te doen. Is het echter in de gewone gevallen al geen gemakkelijke opgaaf, nu het herinne ringen voor onze Jubileum-Schakel moeten zijn, maakt 't mij beslist min of meer nerveus, daar wij toch mogen veronderstellen, dat het feestnummer door in- en outsiders met ge weldig enthousiasme gespeld zal worden en ik eenigszins beangst ben voor smalende critiek op mijn journalistieken arbeid. Doch al gooi ik het met mijn spoedig aangedane zenuwen op een accoordje het blijft toch voor mij als jongere A. F. C.'er, die eerst eenige jaren een Bestuursfunctie bekleedt, in tegen stelling met de ouderen die kilo's A. F. C.- historie met zich mede dragen, een moeilijke taak bij een 35-jarig jubileum over de ge schiedenis der Club te schrijven. En toch hoeveel denken wij niet te hebben meegemaakt! Hoe is het mogelijk, dat men door een voetbalclub zooveel oprechte vreugde en zooveel schrijnend leed te ver werken krijgt. Maar dat is geloof ik het groote geheim van een Club als de onze. Hij die eenmaal in A. F. C.-kringen ingebur gerd is, voelt zich opgenomen in een vrien denkring waar het niet goed mogelijk is snel weer uit te ontsnappen en leeft intens met alle up and downs mede. Je ziet ze soms zoo, wat men noemt, „bijten naar het A. F. C.-aas die aspirant-A. F. C.'ers. Ze beginnen met aarzelend eens een kwartet je bij Eggers mede te spelen of vergezellen het eerste bij een uit-wedstrijd plus réunie na afloop, en na eenige weken aanschouwt men dezulken 's Zondags bij den wedstrijd, des Maandagsavonds bij Eggers en s Zater dagsavonds op clubavond, en zijn dan reeds heele helden in het valsch kwartet spelen, napraten bij bridge, het mede samen stellen van elftallen en wat meer het vermaak eens behoorlijken A. F. C. er s is. En nu ik zoo over ons A. F. C.-wereldje aan het schrijven ben, schieten mij van die gebeurtenissen, welke je nooit vergeet, te binnen. Wie van de medeslachtoffers zal ooit den tocht onder aanvoering van Schaf met ons tweede op 20 Febr. '27 naar Hoorn ver geten? Bitter koud was het en als maar sneeuwen. Maar onze jongens waren geluk kig geen mooi weer-voetballers met 40 werd Hollandia II geklopt. Toen een diner in een of ander Hotelletje in Hoorn. Dat was een diner!!!! Met groote biefstukken, met geestrijke dranken, toespraken, mannen koren enz. En een romantische tocht naar het station door de besneeuwde, spiegel gladde straten van het vredige Noord- Hollandsche stadje, waarbij Willy Brusse waarschijnlijk van de redeneering uitging, dat als men op den grond ligt, men niet meer vallen kan. En dan de boottocht naar Hoorn (de mis dadiger komt altijd naar de plaats van zijn misdaad terug) ter viering van de promovee ring van ons tweede en derde elftal op 12 Juni '26. Ondergeteekende in zijn regenjas gedoken aan een tafeltje op de boot zittende, wachtende om de helden en heldinnen die den regen durfden trotseeren, de centen uit den zak te kloppen teneinde onze pirements- onkosten enz. te dekken. Regen en wind, Piet Vermeulen verhinderd, alles grijs en droef geestig. Maar in de feestvaarders sluimerde een niet te onderdrukken geestdrift, het pirement jengelde, de Reds Band, onder leiding van Tinus Zac, was onweerstaanbaar; het pleit was gewonnen. Nog zie ik Wijnand met zijn breede lijf bovenop de harington steeds maar haring opdiepend en tegen goeden prijs verkoopend tot stijging van onze altijd leege feestkas. Onze in tocht in Hoorn hield het midden tusschen een opvoering van Les Saltimbanques en de aan komst van een verzameling landverhuizers in het land van belofte. En toch was het zoo schoon! 23 Jan. '27. Wedstrijd D. E. C.A. F. C. Indien door ons gewonnen, waren wij weer in de running. Alles wat A. F. C. aanhing stond langs het lijntje. Terrein zwaar en modderig en A. F. C. na een half uur met 30 voor. Eindstand 63 voor D. E. C. A. F. C. ers voelt U niet nog de pijn in het harte?? VELOXA. F. C. zelfde seizoen als boven vermelden wedstrijd met 10 eerste elftallers, supporters, Frans en Charles de Vilder, Selles en ik. Ben Grimberg speelde voor déserteur, zoodat Selles plotseling tot rechts buiten gepromoveerd werd hetgeen hem schijnbaar zoo in de war maakte, dat hij onmiddellijk een doelpunt scoorde. Ruststand 3l voor VELOX. Na halftime werd het 43 voor ons en toen kwam VELOX steeds meer en meer voor ons doel. De supporters gingen maar vast in de kleedkamer zitten, het was TE spannend voor een gewoon mensch. Het bleef 43 en toen het elftal de box - 39 - A.F.C.-crs, begunstigt onze adverteerders!

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1930 | | pagina 41