HERINNERINGEN AAN DE LAATSTE
JAREN.
Als de Redacteur van onzen Schakel zeit
dat je wat schrijven moet, dan heb je dat te
doen. Is het echter in de gewone gevallen al
geen gemakkelijke opgaaf, nu het herinne
ringen voor onze Jubileum-Schakel moeten
zijn, maakt 't mij beslist min of meer nerveus,
daar wij toch mogen veronderstellen, dat het
feestnummer door in- en outsiders met ge
weldig enthousiasme gespeld zal worden en
ik eenigszins beangst ben voor smalende
critiek op mijn journalistieken arbeid. Doch
al gooi ik het met mijn spoedig aangedane
zenuwen op een accoordje het blijft toch voor
mij als jongere A. F. C.'er, die eerst eenige
jaren een Bestuursfunctie bekleedt, in tegen
stelling met de ouderen die kilo's A. F. C.-
historie met zich mede dragen, een moeilijke
taak bij een 35-jarig jubileum over de ge
schiedenis der Club te schrijven.
En toch hoeveel denken wij niet te
hebben meegemaakt! Hoe is het mogelijk, dat
men door een voetbalclub zooveel oprechte
vreugde en zooveel schrijnend leed te ver
werken krijgt. Maar dat is geloof ik het
groote geheim van een Club als de onze.
Hij die eenmaal in A. F. C.-kringen ingebur
gerd is, voelt zich opgenomen in een vrien
denkring waar het niet goed mogelijk is snel
weer uit te ontsnappen en leeft intens met
alle up and downs mede. Je ziet ze soms
zoo, wat men noemt, „bijten naar het
A. F. C.-aas die aspirant-A. F. C.'ers. Ze
beginnen met aarzelend eens een kwartet je bij
Eggers mede te spelen of vergezellen het
eerste bij een uit-wedstrijd plus réunie na
afloop, en na eenige weken aanschouwt men
dezulken 's Zondags bij den wedstrijd, des
Maandagsavonds bij Eggers en s Zater
dagsavonds op clubavond, en zijn dan
reeds heele helden in het valsch kwartet
spelen, napraten bij bridge, het mede samen
stellen van elftallen en wat meer het vermaak
eens behoorlijken A. F. C. er s is.
En nu ik zoo over ons A. F. C.-wereldje
aan het schrijven ben, schieten mij van die
gebeurtenissen, welke je nooit vergeet, te
binnen. Wie van de medeslachtoffers zal ooit
den tocht onder aanvoering van Schaf met
ons tweede op 20 Febr. '27 naar Hoorn ver
geten? Bitter koud was het en als maar
sneeuwen. Maar onze jongens waren geluk
kig geen mooi weer-voetballers met 40
werd Hollandia II geklopt. Toen een diner
in een of ander Hotelletje in Hoorn. Dat
was een diner!!!! Met groote biefstukken,
met geestrijke dranken, toespraken, mannen
koren enz. En een romantische tocht naar
het station door de besneeuwde, spiegel
gladde straten van het vredige Noord-
Hollandsche stadje, waarbij Willy Brusse
waarschijnlijk van de redeneering uitging,
dat als men op den grond ligt, men niet meer
vallen kan.
En dan de boottocht naar Hoorn (de mis
dadiger komt altijd naar de plaats van zijn
misdaad terug) ter viering van de promovee
ring van ons tweede en derde elftal op
12 Juni '26. Ondergeteekende in zijn regenjas
gedoken aan een tafeltje op de boot zittende,
wachtende om de helden en heldinnen die
den regen durfden trotseeren, de centen uit
den zak te kloppen teneinde onze pirements-
onkosten enz. te dekken. Regen en wind, Piet
Vermeulen verhinderd, alles grijs en droef
geestig. Maar in de feestvaarders sluimerde
een niet te onderdrukken geestdrift, het
pirement jengelde, de Reds Band, onder
leiding van Tinus Zac, was onweerstaanbaar;
het pleit was gewonnen. Nog zie ik
Wijnand met zijn breede lijf bovenop de
harington steeds maar haring opdiepend en
tegen goeden prijs verkoopend tot stijging
van onze altijd leege feestkas. Onze in
tocht in Hoorn hield het midden tusschen een
opvoering van Les Saltimbanques en de aan
komst van een verzameling landverhuizers in
het land van belofte. En toch was het zoo
schoon!
23 Jan. '27. Wedstrijd D. E. C.A. F. C.
Indien door ons gewonnen, waren wij weer in
de running. Alles wat A. F. C. aanhing stond
langs het lijntje. Terrein zwaar en modderig
en A. F. C. na een half uur met 30 voor.
Eindstand 63 voor D. E. C. A. F. C. ers
voelt U niet nog de pijn in het harte??
VELOXA. F. C. zelfde seizoen als boven
vermelden wedstrijd met 10 eerste elftallers,
supporters, Frans en Charles de Vilder,
Selles en ik. Ben Grimberg speelde voor
déserteur, zoodat Selles plotseling tot rechts
buiten gepromoveerd werd hetgeen hem
schijnbaar zoo in de war maakte, dat hij
onmiddellijk een doelpunt scoorde. Ruststand
3l voor VELOX. Na halftime werd het
43 voor ons en toen kwam VELOX steeds
meer en meer voor ons doel. De supporters
gingen maar vast in de kleedkamer zitten, het
was TE spannend voor een gewoon mensch.
Het bleef 43 en toen het elftal de box
- 39 -
A.F.C.-crs, begunstigt onze adverteerders!