‘Er is niets leukers dan met
sporters om te gaan, die willen
allemaal niet lang geblesseerd zijn’
Medische staf AFC
DE AFC'ER 13
Wim Crouwel (Amsterdam, 30 juni 1942) was catcher
van het nationale honkbalteam tussen 1962 en
1974. Hij kwam in 84 interlands in actie en behaalde
zes Europese titels. Tweemaal werd hij uitgeroepen
tot beste catcher. Hij nam zevenmaal deel aan de
Haarlemse Honkbalweek. Op clubniveau speelde hij
voor de voormalige Hoofdklasse honkbalvereniging
OVVO in Amsterdam. Tussen 1969 en 1981 werkte
hij als fysiotherapeut voor een aantal profvoetbal
clubs waaronder het voormalige FC Amsterdam, waar
hij een inloopspreekuur voor amateurvoetballers
opzette. In de jaren tachtig ging hij voetballen bij AFC
in een vriendenteam.
Ook bij AFC begon hij samen met huisarts Bas
Rachman, speler van het eerste, een inloop
spreekuur. Na overdracht van zijn praktijk in 2001
werd hij voorzitter van de Medische Commissie bij
AFC. Hij stopte in 2004 met voetballen en begeleidde
dat jaar als sportfysiotherapeut de tennissers op de
Paralympics in Athene. En hij werkte drie jaar voor het
Nederlandse mannen hockeyteam tot aan de Olym
pische Spelen van Seoel. Wim begeleidde tevens het
Nederlandse vrouwen rolstoelbasketbalteam dat
brons behaalde op de Paralympics in Londen in 2012.
Vanwege zijn con amore-werk voor AFC werd hij in
1994 gehonoreerd met de Henne Boskamp Nobel
prijs en in 2014 lid van verdienste van AFC.
tenslotte een berg ervaring en know how. De
bedoeling was ABC weer op een hoger plan
terug te brengen. En samen met Nol Beenders
(werper), Doby Peters (werper), Edwin Geluk
(derde honk) en Bob van den Bergh (coach)
lukte het. ABC kwam terug in de Derde Klasse.
“Toen ik bij FC Amsterdam werkte en daarvoor
bij DWS (1969 -'81) begreep ik dat er een
groot potentieel was bij amateurverenigingen,
die medische afdelingen hadden noch ruimten
en zoiets niet konden betalen”, aldus Wim. “Ik
heb toen samen met de clubarts Arie Farber
een inloopspreekuur opgezet op maandag
avond. Het liep storm. Mensen stonden zelfs
buiten te wachten. Dus ik had gelijk dat er
behoefte was aan medische begeleiding. En
het was gratis. We beoordeelden blessures,
adviseerden, stuurden door naar specialisten
en ander praktijken, maar de meesten wilden
wel bij mijn praktijk verder behandeld worden.
We kregen ook AFC als klant.”
“Kees Gehring. speler van het A-elftal, was
de eerste die van AFC kwam. Op een dag was
het mooi weer en de ramen stonden open.
Kees was van een liesblessure uitbehandeld
en liep naar buiten. Hij keek links, rechts en
ging schijnbewegingen maken, of het lukte.
Dat zagen wij uit het raam. Keessie, goed hè!"
“En toen is HET idee ontstaan. Bas Rachman,
huisarts, was ook voetballer van het eerste
van AFC en samen hebben we een medische
commissie opgericht. Waarvoor we bij AFC
een inloopspreekuur opzetten. En zo ben ik
erin gerold. Ik heb verder niet bij AFC tijdens
de wedstrijden op de bank gezeten. Dat deed
toen Co Groze Nipper, een topsportmasseur.
Ook ben ik met Rachman begonnen een medi
sche ruimte in te richten, nog in het oude club
huis," blikt Wim terug.
“Er is niets leukers dan met sporters omgaan.
Die willen allemaal niet lang geblesseerd zijn.
Voor AFC heb ik dat altijd con amore gedaan.
Het mooiste moment?...Dat was tijdens de
afgelopen jaarvergadering van AFC op 30 juni,
mijn verjaardag, om toegezongen te worden
door alle aanwezige leden en het bestuur.”
