AFC-HISTORIE
Foto's AFC ARCHIEF
14 DE AFC-ER
AFC-1 seizoen 1966-1967 - Achterste rij v.l.n.r.: Richard Schemmekes, René Haringsma, Dirk Jan Verhaal, Henny
Kottmann, Thomas Rongen, Simon Cohen, Benno Leeser en Hans van Dijk. Middelste rij v.l.n.r.: John Ackerman, Eddy
Meyer, Erik Visser, Theo Janssen, Kees Gehring, Henk Bijlsma, Edwin Geluk. Voorste rij v.l.n.r.: Ernst Seunke, Sal van
Gelder (elftalleider), Jan van Dijk (voorzitter), Gé van Dijk (coach), Joop Huybens (verzorger) en Frans van den Bor.
Machiel van der Woude, was van 1990 tot en met
2014 bestuurslid AFC, van 2003-2014 voorzitter.
AFC 1 uitkwam. Wel een erg aardige en zeer
gewaardeerde kerel, die het tactisch simpel
hield, vertrouwen gaf en de poppetjes op de
goede plek neerzette.’
Die waardering van zijn spelers is beslist
wederzijds. In zijn uitgebreide afscheidsar-
tikel in 1970 schrijft Gé ‘Natuurlijk verdienen
de spelers een grote plaats in dit schrijven
en tevens in mijn hart. Ik ben niet alleen jullie
trainer geweest, maar ook een grote vriend.
Deze vriendschap is in de loop der jaren
dermate gegroeid, dat ik mij niet een ouder
persoon tussen vele jongeren heb gevoeld.
Het is geen goedkoop populaire zaak dat
ik Gé voor de jongens was. De waardering
voor elkaars prestaties is doorslaggevend
geweest. Als ik langs de lijn zat was het net
een gevoel of ik jullie 12e man was’.
Tegen deze achtergrond is het niet zo heel
gek dat het afscheid in 1970 slechts tijde
lijk is. De nieuwe trainer Wim Hoeben moet
na een reeks slechte resultaten al na 14
Daarmee was de AFC-koek voor Gé nog
steeds niet op. Toen in 1982 een groot
aantal spelers de overstap maakten naar de
zaterdag 1, waaronder Kees Gehring, Edwin
Geluk en Bas Rachman, werd Gé door deze
spelers gevraagd dit team te coachen. Dat
heeft hij nog zes seizoenen gedaan, tot
ieders plezier, en hoe kan het anders, met
goede resultaten. In 1988 kwam definitief
een eind aan de trainerscarrière van Gé van
Dijk bij AFC, die veel hoogtepunten kende
met het eerste elftal, mede bepaald door
de doorstroming vanuit de jeugd, die hij ook
trainde. In 1972 ontving Gé voor dit alles van
AFC de prestigieuze Nobelprijs, samen met
Cor Kerker, de belangrijke voorzitter van de
Elftalcommissie A.
Bijzonder nog te vermelden dat Gé’s echt
genote Edith (anno 2021 95 jaar en nog
altijd zelfstandig wonend) aanwezig was bij
de meeste thuiswedstrijden van AFC 1 en
dat hun zoon Hans in alle standaard elftallen
van AFC speelde, van 1970 tot 1980 in AFC
1, van 1976 tot 1978 onder leiding van zijn
vader, die hem net zo benaderde als alle
andere spelers! Gé van Dijk overleed op 29
mei 2005 op 81-jarige leeftijd. Een aimabele
man én de beste trainer-coach die AFC ooit
heeft gehad.
VERANTWOORDING
Voor dit artikel maakte ik graag gebruik van de
schriftelijke bijdrage van Rob Duis, en sprak ik met
Kees Gehring, Henny Kottmann en Edwin Geluk over
hun ervaringen met Gé van Dijk. Verder raadpleegde
ik het Jubileumboek t WAS GOED GENOEG
1895-1970, het boek 115 jaar COMPETITIEVOETBAL
AFC 1, dat in 2011 verscheen onder redactie van
Rik de Boer, de column van Hennie van de Weerd
'Hoe is het nu met... Ernst Seunke', die op
5 december 2017 verscheen in De Schakel en raad
pleegde ik De Schakels in de periode 1959-1970.
wedstrijden plaats maken voor Gé van Dijk,
die het seizoen ‘gewoon’ afmaakt en het
onder aanstaande AFC uiteindelijk naar een
zesde plaats loodst. In het seizoen 1971
1972 wordt Piet Ouderland (ook Ajax 1 en
ex-international) als trainer aangesteld en
met Ouderland plaatst AFC zich in 1974
voor de nieuw ingestelde Hoofdklasse.
Maar in het seizoen 1975-1976 herhaalt
de geschiedenis zich. AFC staat er na 18
wedstrijden zeer beroerd voor. Met nog acht
wedstrijden te gaan wordt weer een beroep
gedaan op Gé als trainer met de ook onver
getelijke Sal van Gelder als teamleider. Met
groot succes. Met een geweldige eindsprint
stelt AFC het Hoofdklasserschap veilig. Gé
blijft hierna nog twee seizoenen trainer van
het eerste waarin AFC als tweede en vijfde
eindigt. Knap werk.
