MIXED PICKLES
19 maart 2014 92e j aargang nr.
ingelegd door Willem (Pim) Adriaansz (sinds 1976 nr. 374)
w.adriaansz@ziggo.nl
SCHAKELRUIS
Het was te verwachten, dat er op Pickelaars voorgaande bericht over het lot van de nog bestaande papieren Schakel reacties zouden volgen en dat
is dan ook gebeurd; zodat hij in deze zowel digitale als deurmat Schakel (mooi woord van Rob Duis) er wel op terug moet komen. Dat doet
Pickelaar dus, maar niet zonder zijn halve MP-pagina SCHAKEL van de vorige maand nog eens zorgvuldig te herlezen.
Hij bekeek in breder verband het spanningsveld tussen papieren drukwerk en digitale informatie; constateerde dat het inmiddels al niet meer zeker
was dat boeken/kranten/periodieken blijvend het loodje zouden leggen. En dat hij geen enkele openbaarmaking van zijn Mixed Pickles schuwt.
Dat is toch wel iets anders dan "mijn verweer om de Deurmatschakel op te heffen". Digitale lezers trekken helaas oppervlakkig echter wel eens
vaker een verkeerde conclusie.
Wat het kostenplaatje betreft vond Pickelaar wél, dat "het kostbare speeltje de Persmap dan ook op de website afgedaan zou kunnen worden".
Het aan hem (door enige respondenten) voorgehouden pleidooi om de Deurmat Schakel zonder meer te handhaven heeft hij nergens geschreven.
Wat de ruime reacties betreft (helaas geen van bestuurszijde) werd ook gewezen op de PR waarde van de gedrukte Schakel, (niet in geld uit te
drukken volgens Max de Bruin Sr), die links en rechts in den lande op leestafels van clubs en diverse instellingen komt te liggen. Of dat waar is
weet Pickelaar die in nogal wat clubhuizen komt, niet. Hij trof althans op het publieke gedeelte nergens clubbladen aan. Hij vernam wel, dat de
Deurmatschakel in huiselijke kring vaak van hand tot hand gaat. Tot zover de reacties.
Mixed Pickles is de historische naam van de oorspronkelijk handgeschreven boeken sinds 1903, die bij het ontstaan van de AFC-Schakel in 1920
teloorging. Kort na de tweede wereldoorlog werd door de toenmalige Schakel-redacteur George Wijnand de naam Mixed Pickles als Schakelru
briek ingesteld om de herinnering aan die naam levendig te houden. Zijn vader, de journalist Jo Wijnand, schreef de Mixed Pickles tot zijn dood
in 1976, waarna uw huidige Pickelaar diens taak overnam. Laat Pickelaar duidelijk zijn: de laatste pagina van de AFC-Schakel is al geruime tijd
ingeruimd voor de Mixed Pickles en daar wordt hij niet vrolijk van. Maar historische tradities, die AFC graag zegt te handhaven, worden niet
altijd als zodanig onderkent; hetgeen jammer is.
CITAAT
"Hoe zou dit Menschdom zonder Drukpers wezen?/ Waarschijnlijk minder ziek van angst en vrezen./ 'Leven en laten leven' werd weer leus;/ Nu
rest ons: 'Lezen maar en laten lezen'./
(Adriaan Roland Holst, Nederlands dichter [prins van onze dichters], 1888-1976).
OVER DE TOP
Op 16 februari j.l. bij de RKSV Leonidas (nauwelijks bereikbaar tussen twee woonwijken in het Rotterdamse Hillegersberg) zou het geen een
voudige klus worden; zoveel was wel duidelijk. Het werd één van de meest krankzinnige wedstrijden, die veelvraat Pickelaar ooit zag. Na een 2-0
achterstand volgde de moeizame 2-1 aansluitingstreffer, waarna het in de normale speeltijd nog nipt 2-2 werd. Het geluksgevoel van een neder
laag ontlopen te zijn sloeg om in wanhoop na de regelrecht volgende 3-2 stand. Maar in Hillegersberg werd te vroeg gelachen, want de gelijkma
ker tot 3-3 was een kwestie van seconden. De scheidsrechterlijke eindfluit klonk als muzikaal hoogtepunt in de Amsterdamse roodzwarte oren. In
de kantine smaakte het roomse broodje bal perfect aan tafels, waarop folders de aanzittenden al vroegtijdig aanraadden voor het CDA te kiezen
bij de gemeenteraadsverkiezingen. Pickelaar negeerde het advies met smaak.
Een week later werd AFC-Chabab een gans ander verhaal. Na 5-0 met nog een half uur te gaan werd het door een penalty tegentreffer en nog een
late eigen goal op simpele wijze 6-1. Het voorjaar hing al een beetje in de lucht, want ondanks de bescheiden temperatuur traden er al 5 AFC-ers
aan met korte mouwen. Onder hen Sjoerd Jens, dus wat gezondheidrisico's aanging volledig betrouwbaar.
Op 9 maart d.a.v. was de lente echt helemaal uitgebroken: bij ADO '20-AFC (1-2) was er op het veld geen lange mouw meer te bekennen bij
spelers en referees. Voor Pickelaar was het een thuiswedstrijd, maar hij heeft zich op het oog neutraal voorgedaan. Al vond hij de massaal langs
de zijlijn clubblauwe ADO begroetingswalm, die de tribune ingezogen werd en het zicht verstoorde, uiterst onaangenaam. Dat liet hij blijken ook.
Die eerste plaats op de ranglijst komt steeds vaster in AFC-handen en dat kan dus nog wel wat worden...
METEN EN WETEN
De Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji, met de ontzagwekkende Nederlandse medaillevangst en de belachelijke 3/1000 seconde als bij
vangst, ligt inmiddels een maand achter ons. Het was TV kijken waard, evenals het ook al beëindigde WK indoor atletiek. In Pickelaars ogen is
atletiek de beste TV kijksport, zodat hij dus veelvuldig voor de buis zat en behalve de wedstrijden zelf ook het scheidsrechterlijke oordeel bekeek
en overdacht. In principe zijn tijden en afstanden enerzijds met de beschikbare apparatuur goed meetbaar, hoewel anderzijds de kans op afwijkin
gen reëel is.
Wat te denken van de zandbak bij verspringen en hinkstapsprong. Het zand wordt met een harkje simpel geëgaliseerd, maar gaandeweg verdwijnt
er met al dat gespring veel zand buiten de bak en in schoeisel/kleding van de atleten. Dat zou na veel sprongen kunnen leiden tot een wat lagere
zandlaag en dus tot iets groter gemeten sprongen. Nog onbevredigender gaat het toe bij kogelstoten, discus- en speerwerpen. De meteropnemers
komen veiligheidshalve van afstand aanhollen om dan op het oog in de juiste landingsplekken te prikken, maar in feite daarmee sporen meteen te
wissen. Bij hoog- en polsstokspringen: welke lat valt net af, of blijft juist nipt hangen; speelt tocht, vocht en/of materiaal daarbij een rol? In hoe
verre is in atletiek meten dus nog weten...
SMULPAPERIJ
Ooit sprak men in Nederland van 'een gloeilampenfabriek in het zuiden des lands' als er gewoon Philips werd bedoeld. Mediareclame was 'not
done' en dat hangt blijkbaar toch nog een beetje aan Pickelaar; die het over een driesterrenrestaurant in het oosten des lands' wil hebben als er
sprake is van Michelin-sterren. Maar eerlijk gezegd weet hij de naam en de locatie van die eettempel niet meer met zekerheid, want hij at er nim
mer. Hij houdt niet van grote borden en kleine porties.
Onlangs las hij ergens, dat de topkoks en het overige personeel van het etablissement dagelijks ter plekke zelf ook een warme hap geserveerd
krijgen. En wat bleek het gebruikelijke menu te zijn? Een aardappeltje met - juist - een balletje gehakt. Voila! Het eerstgenoemde sprak Pickelaar
minder aan dan de gehaktbal. Culinair voelt hij zich echter aangenaam opgewaardeerd. En wat ook heel lekker is: zondagsavonds thuis een aan
geklede jonge borrel (Pickelaars leeftijd) met - jawel - een balletje gehakt. En de enkele keer, dat AFC zondagsmiddags één of meer punten ver
speelt maaktl het borreltje en het balletje niet minder smakelijk.
20
