Imponerend kerkelijk afscheid van Jan van Dijk
i
Maar er is dan nog altijd dat sprankje hoop. Verdrietigerwijs ging het
Jan ondanks alle goede zorgen steeds slechter. Op de Algemene
Vergadering van 19 juli 2012 bracht zoon Roy de aanwezigen op
indrukwekkende manier op de hoogte van het gegeven dat zijn vader
niet lang meer te leven had. Het was een mededeling die hard aan
kwam. Hoewel dus niet geheel onverwacht kwam het bericht van het
overlijden van Jan op zaterdag 18 augustus toch als een schok. Een
fantastische AFC'er die zo lang en zo nadrukkelijk in ons midden was
had definitief afscheid genomen, een AFC'er die ongelooflijk trots
was op zijn club, de club die op zijn beurt zo trots was en is op Jan
van Dijk.
Jan werd in 1943, 12 jaar oud, tijdens de oorlog lid en speelde na een
korte onderbreking lange tijd bij de senioren, als, en wij citeren Jan,
'een voor-de-lol speler'. Bestuurlijk was het echter al snel 'serious
business'. Na een periode in de Commissie Pers en Publiciteit trad hij
op zijn 28° toe tot het AFC-bestuur onder voorzitterschap van Henk
Kappelhoff, die hij overigens in het begin wel als mijnheer Kappel-
hoff diende aan te spreken.
In de periode 1959-1985 volgde een indrukwekkende bestuurscarriè
re. 1 jaar als tweede secretaris, 11 jaar als 1' secretaris, 4 jaar als
vice-voorzitter en 9 jaar als voorzitter. Toen in 1991 de beoogde
voorzitterskandidaat niet beschikbaar bleek knoopte Jan er op verzoek
van het toenmalige bestuur 4 jaar aan vast als voorzitter. Voor de
stabiliteit en continuïteit van AFC een goede zaak. Bij elkaar 29 jaar
in het bestuur op zeer belangrijke posities, een met AFC-oprichter
Schaf Scheepens gedeeld record.
In zijn bestuurscarrière werkte Jan nauw, graag en lang samen met
een keur van AFC'ers die met elkaar 'AFC leidden en in stand hiel
den'. Natuurlijk met onze erevoorzitter Henk Kappelhoff, die elf jaar
lang op Jan kon bouwen als secretaris, maar ook met de volgende
Ereleden en Leden van Verdienste met wie Jan, soms heel lang, in het
bestuur zat: Otto van Rijn (26 jaar), Alfred van Soomeren (23), Sal
van Gelder (15), Marcel Koster (15), Dio Hermens (11), Jo Hurwits
(10), Cor van Peperzeel (9), Hans de Wijs (9), Dick van der Klaauw
(9), Ger van Caspel (8), Johan de Bie (5), Kees Gehring (5), Henk
van Teuneebroek (5), Rob Duis (4), Edwin Geluk (4) en Machiel van
der Woude (4) en Jan Steensma (2). Zonder uitzondering hebben deze
AFC'ers Jan ervaren als een ervaren, slagvaardige bestuurder én een
solidaire, door-en-door-clubman.
De formele waardering vanuit de club bleef natuurlijk niet uit. In
1975 werd Jan benoemd tot Erelid, in 1985 werd hij onderscheiden
met de AFC-Nobelprijs. In 2001 was Jan 50 jaar lid en werd benoemd
tot AFC-Ridder.
Er is in die lange periode natuurlijk ontzettend veel gebeurd in een
grote vereniging als AFC en er moest ook heel veel gebeuren. Zoals
de verhuizing van het complex aan de Zuidelijke Wandelweg naar
Goed Genoeg aan de De Boelelaan. En daarna vanaf 1995 de bespre
kingen met de Gemeente over een nieuw complex, al dan niet in het
huidige gebied. Besprekingen die Jan, ook na zijn bestuursperiode,
intensief gevolgd heeft als adviseur voor het leven van de Stichting
Goed Genoeg.
Er vallen uit deze periode heel wat hoogtepunten te noemen. Een
belangrijk moment voor Jan was ontegenzeggelijk het eeuwfeest van
de club in de beroemde Wintertuin van Grand Hotel Krasnapolsky,
al weer bijna 18 jaar geleden. Door een klap op een enorme gong
leidde hij eigenhandig om middernacht AFC de nieuwe eeuw in. Een
ander hoogtepunt was zeker het moment dat zijn zoon Roy bij AFC
ging spelen en later ook kleinzoon Sander lid werd van AFC. Met een
vader die ook oer-AFC-er was en in 1935 de AFC-Nobelprijs ontving
dus vier generaties Van Dijk, het was een groot goed voor Jan.
Door de jaren heen heeft Jan zich gemanifesteerd als een echte club
man, sociaal, met een scherp oog voor tradities, maar ook met een
'open mind' voor veranderingen. Bij alle activiteiten waar Jan bij
betrokken was handelende hij altijd vanuit het clubbelang. Bij iedere
beslissing dus de vraag 'Wat is goed voor AFC'? en altijd vanuit het
adagium 'Niemand is groter dan de club'. Van Jan leerde je dat je
immer achter het eerste elftal moet blijven staan, in goede, maar ook
in slechte tijden. Een wal opwerpen dus tegen dat eeuwige gemopper.
De jaren na zijn voorzitterschap is Jan altijd betrokken gebleven bij
zijn club. Bij de wedstrijden van het eerste, feesten en partijen, andere
evenementen. Bijzonder was o.a. de inbreng bij de Algemene Verga
dering, als laatste spreker bij de rondvraag. Vooral het 'vergis je niet'
13 september 2012 9 le jaargang nr. 2
was onvergetelijk, want het was de voorbode van een mooi verwoor
de lofzang op het bestuur dat in het afgelopen seizoen weer zo veel
gedaan had voor de club. Nooit kritisch, altijd stimulerend, gericht op
continuïteit.
De afgelopen Algemene Vergadering was Jan er noodgedwongen niet
bij. Wij misten hem allemaal zéér. En dat zal zo blijven. Bij veel
momenten zullen wij aan Jan van Dijk met ere denken als iemand die
AFC heel veel goeds heeft gebracht.
Donderdag 23 augustus, een dag voor de begrafenis, kwam ik volko
men toevallig kleizoon Sander tegen in het clubhuis van AFC. Ik
condoleerde hem met het overlijden zijn van zijn opa. Hij vroeg mij
of zijn opa nu van het Erebord moest, waarop hij sinds zijn Erelid
maatschap in 1975 op staat. Nee beste Sander, antwoordde ik, jouw
opa is één van de grootste AFC'ers uit de geschiedenis van de club,
die gaat dus nooit van het Erebord.
Machiel van der Woude, voorzitter
Oud-voorzitter en erelid van onze AFC, Jan Louis van Dijk, heeft
vrijdag 24 augustus jl. op indrukkende manier afscheid genomen van
zijn familie en zijn vele vrienden en vriendinnen, waaronder veel van
AFC. En wij natuurlijk allemaal van hem. Dat gebeurde in de
St.Augustinuskerk, op de hoek van de Amstelveenseweg en de Kalf
jeslaan, op de grens tussen Amsterdam en Amstelveen. Nog juist op
Amsterdams grondgebied. Recht tegenover café-restaurant 1890,
waar je regelmatig AFC-ers tegenkomt. Waarom eigenlijk niet? Al
eeuwenlang staat vlakbij een kerk een gezellige kroeg.
Veel AFC-ers in Amstelveen.
Alsof Jan bij zijn keuze van deze plaats, naast de begraafplaats Bui-
tenveldert en het AFC-clubuis, zich gerealiseerd heeft, dat er veel
AFC-ers wonen in de buurgemeente van de hoofdstad, t.w. Amstel
veen. Een gemeente waar bij de overheid, zoals in de persoon van
sportwethouder John Levie, veel bewondering is voor wat AFC orga
nisatorisch en sportbeoefend presteert. Een actuele keuze ook naar
Amsterdam toe door Jan van Dijk, zeker bemoedigend en positief
aansporend bedoeld. Gezien de huidige situatie, waarin de politici in
Amsterdam zich wel wat meer begripvol en coöperatief voor de
toekomst van onze voetbalclub zouden kunnen opstellen. Ten opzich
te van de belangrijke positie, die de 117- jarige AFC in de Amster
damse voetbalwereld inneemt.
Gesprek met priester.
Jan van Dijk heeft, toen hij besefte, dat zijn levenseinde niet lang
meer zou duren, een gesprek van liefst drie uur gehad met Deken
Ambro Bakker van de St. Augustinuskerk. Over de wijze, waarop zijn
nabestaanden in een wat religieuze sfeer op Jan's leven met dank
baarheid konden terugbikken. Een gesprek, dat Deken Bakker zich als
een voortreffelijke en hem imponerende gedachtewisseling herinner
de. Priester Bakker liet aan de aanwezigen in de kerk weten, dat Jan's
eerste vraag aan hem was of er een Hemel bestaat. Beiden kwamen
overeen, zoals de Deken aan Jan vertelde: "De ziel van de mens na de
dood gaat niet naar een grot, maar naar een tunnel. Immers een grot
heeft alleen maar een ingang. Daar blijf je. Een tunnel heeft naast een
ingang ook een uitgang, Zodat je ziel doorgaat, in afwachting van een
wedergeboorte. Zoals bij een voetbalwedstrijd. Na elke wedstrijd
kijkje uit naar de volgende wedstrijd".
Ambro Bakker's woorden gaven Jan van Dijk een enorm rustig ge
voel. Bakker tenslotte: "Jan is nu aan de "overkant". Hou contact
met hem op dezelfde manier, als tijdens het leven. Droogje tranen en
huil niet meer, als je van hem houdt. Je bent pas echt dood, als je
vergeten bent". En dat geldt zeker niet voor Jan van Dijk.
Prachtige woorden.
Tijdens het kerkelijke afscheid klonken er prachtige woorden van
Jan's dierbare familieleden. Van zoon Roy, van dochter Wendy, en
maakten enkele van zijn kleinkinderen Sander en Nola veel indruk,
met hun teksten en met het aansteken van de levenslichten. Veel
ontroerende momenten in de St. Augustinuskerk ook voor dochter
Debby en voor andere kleinkinderen en familieleden van Jan van
Dijk. Tevens prachtige toespraken van AFC-voorzitter Machiel van
6
