Bijzaken in Gaza
Medische commissie
In memoriam Tom Blok
Opperdoes thuis, altijd lastig.
14 maart 2012 90e jaargang nr.
door Laurens Samsom
w <#&-
Het is vaker gezegd: voetbal is de belangrijkste bijzaak in het leven.
Dat geldt niet alleen in Nederland. Hier, in het Midden-Oosten, is
voetbal minimaal even belangrijk. Natuurlijk voeren de politiek,
voortslepende conflicten en religie (of een mengeling daarvan) de
boventoon in de berichtgeving over deze regio. Maar op straat praat
men graag over voetbal, heel graag zelfs.
Begin maart was ik voor het eerst in Gaza. Een landstrookje niet
groter dan een derde van de provincie Utrecht. Een verdere overeen
komst met de midden-Nederlandse provincie is nauwelijks te vinden.
Zeven van de tien Gazanen leven onder de armoedegrens, bijna veer
tig procent is werkloos en het Israëlische militaire offensief van ruim
drie jaar geleden (onder de poëtische titel Operatie Gegoten Lood),
heeft een immer zichtbaar spoor aan ruïnes en kogelgaten achter
gelaten.
De journalisten en diplomaten die zich tussen deze deprimerende
puinhopen begeven, zoeken meestal (en terecht) naar de grote the
ma's: hoe zit het met de armoede, het geweld, de invloed van Harnas
en de smokkeltunnels naar Egypte. Dat zijn de echte belangrijke
onderwerpen. Maar onderweg, tussendoor of na afloop van een inter
view is er ook tijd voor die ene o zo belangrijke bijzaak.
Het was me al eerder opgevallen op de Westoever: bussen, taxi's en
winkels zijn vaak volgeplakt met voetbalattributen. Stickers, poster,
shawltjes. De competitie in Gaza stelt niet veel voor, daar zijn de
meeste inwoners van de strook het snel over eens. Het gaat dan ook
vooral om twee buitenlandse teams: Bar9a of Real.
Zo nu en dan is er een flits van La Liga te zien op televisie. Daarna
biedt het internet soelaas om gedeelten van gespeelde wedstrijden
terug te kijken, voor wie over een computer beschikt. Het voetbal
geeft lucht op een plek waar verder weinig vrolijks te beleven is.
En als er niet naar het voetbal gekeken wordt, dan geeft het stof tot
napraten. Onze praatprogramma's zijn er niets bij. Eindeloos kunnen
jongeren (maar ook volwassenen) discussiëren over dribbels van
Messi, afstandsschoten van Christiano Ronaldo of reddingen van
Casillas. Om daarna te beginnen over cruciale zeges, het aantal ge
wonnen trofeeën of die ene geniale wissel. Wie niet goed geïnfor
meerd is, valt al snel af.
In een buurtwinkeltje in Gaza stond ik het vrolijke gekeuvel gade te
slaan toen het gesprek zich plotseling op mij richtte. Welke club mijn
voorkeur eigenlijk had, wilde een van de jongste jongens weten. Het
viel even stil, de kemphanen zaten klaar om mijn keuze instemmend
te verwelkomen of hoofdschuddend af te wijzen. In politieke discus
sies houdt ik mijn mening hier voor me, maar deze keuze was ge
makkelijk te delen. "Voor mij is er maar een club", rekte ik de span
ning, "AFC". De partijen wisten zich even geen raad. Met behulp van
de winkeleigenaar, die een beetje Engels sprak, introduceerde ik het
clubje uit Amsterdam-Zuid dat ouder is dan Barca en Real, geen
shirtsponsor heeft en over een indrukwekkende jeugdopleiding be
schikt.
"Waar kan ik ze zien spelen", vroeg het jongste voetballiefhebbertje
in voorzichtig Engels. "Ik denk datje wel wat op YouTube kan vin
den", antwoordde ik. "Volgende keer datje komt, ken ik alle spelers",
beloofde hij. "Ah Ef Zee, funny name", en lachend rende hij de straat
uit, een kapotte tennisbal voor zich uitschoppend.
Zaterdag jl. mocht ik mijn collega Mariëlle Marelis vervangen bij
zaterdag A.F.C. 1 - Opperdoes. Met de bevalling achter de rug (meer
on-medisch kan haast niet), was voor haar een studie weekend inge
last. Op de wisselbank ontwaar ik een vooraanstaand Amsterdams
journaille medewerker, ons gewaardeerd lid Thomas R. Bleek enige
tijd te zijn uitgeschakeld met een enkelblessure; "geen schop gehad
maar gewoon verstapt". "Zeker goed laten behandelen"? Was mijn
altijd professionele vraag. Beste lezers, laat maar, Thomas had daar
nog geen tijd voor gehad en helaas moest Jeroen Brussee, een uiterst
gedreven trainer, opnieuw een speler missen.
De enkelblessure: ons enkelgewricht is een gewricht dat heel wat te
verduren krijgt. Zeker als het om voetbal gaat. Per jaar vinden er
maar liefst 425.000 enkelverstuikingen plaats, waarvan 85.000 in het
voetbal( info: Topzorg KNVB), met alle gevolgen van dien. Het is
daarom goed om een enkelletsel serieus te nemen, zowel in het be
handelen als in het voorkomen ervan.
De verschijnselen zijn behalve het zelf voelen van overmatig rekking
aan de buitenzijde ook pijn, zwelling en lokale drukpijn. De Eerste
Hulp is behalve het stoppen van de activiteit, koelen met ijs of koud
stromend water, tevens het aanbrengen van een drukverband en gedo
ceerde rust. Veelal kan na 24 uur weer worden belast. Hoe eerder het
normaal afwikkelen mogelijk is, hoe sneller de functie zich weer
herstelt. Laat bij enige twijfel altijd een foto maken. Veel enkelver
stuikingen zijn herhalingen van een eerdere verzwikking en komen
vaak voor als voetballers niet voldoende gerevalideerd zijn. In dat
geval is de enkelbeheersing( coördinatie) onvoldoende en zwikt de
enkel sneller. Goede oefentherapie is van belang. Deze therapie is er
op gericht de balansbeheersing van de enkel te herstellen, pas dan kan
de speler weer met de groep trainen of spelen. Met individuele trai
ning van coördinatie, kracht en conditiebehoud, is het raadzaam de
enkel nog zeker zes weken preventief te tapen of een brace te dragen(
lees: stabiliseren). Het is een fabel dat door het dragen van een brace
of taping tijdens het sporten de enkelbanden verder zouden verzwak
ken. Deze worden gedurende dagelijkse bezigheden in kracht door
gaans voldoende op peil gehouden, al kunnen extra versterkende
oefeningen ter preventie van blessures nooit kwaad. Raadpleeg daar
voor altijd je fysio.
Medische Commissie:
Lex Swaan (arts) tel. 06-53674434
Wim Crouwel (fysiotherapeut/voorzitter) tel. 06-51050940
mail: wim.crouwel@xs4all.nl
Michael Olivieira (verzorger A-selectie) 06-21278122
Co Grosze Nipper (sportmasseur) tel. 06-44352970
Voor A.F.C.ers is iedere maandagavond tussen 18.00 en 19.00 uur
gratis inloopspreekuur in de fysiopraktijk Mariëlle Marelis, A.J.
Ernststraat 167
Tel. 020-6446454 gsm. 0624207849
Het afgelopen weekend bereikte ons het treurige bericht dat Tom
Blok, veel te vroeg, op zestigjarige leeftijd is overleden. Door een
slopende ziekte en andere omstandigheden was Tom geen lid meer,
maar aangezien hij wel meer dan 20 jaar lid van AFC is geweest, vind
ik het wel passend om in deze Schakel hier even stil bij te staan.
Tom werd, voor zover ik kon nagaan, in 1969 lid van onze club. Hij
ontpopte zich al snel tot een uitstekende voetballer en gezien zijn
capaciteiten zou hij waarschijnlijk ooit wel in de hoogste elftallen
kunnen spelen, maar dat had Tom er zelf niet voor over. Hij hield niet
van trainen, hield meer van het spelen in een vriendenteam en kon
genieten van een biertje na afloop van een wedstrijd.
9
