MIXED PICKLES
15 februari 2012 90s jaargang nr. 7
ingelegd door Willem (Pim) Adriaansz (sinds 1976 nr. 352)
w.adriaansz@zonnet.nl en www.home.zonnet.nl/w.adriaansz
HONDERDZEVENTIEN
De januari Schakel kwam dit jaar uit op de 117-de verjaardag van AFC, die de laatste jaren als gebruikelijk gevierd werd in Café Americain
met het jaardiner voor uitverkorenen (zeg maar functionarissen, selectiespelers, vips en sponsors). Sorry voor dat woord café, maar zo heet dat
beroemde - bij het American Hotel behorende - café nu eenmaal. Laten wij het houden op het café-restaurant, dat door uitkoop exclusief
toeviel aan AFC; getuige de rode en zwarte ballonomlijsting van de hoofdingang. Elders in deze Schakel zal ongetwijfeld ruim aandacht
geschonken worden aan deze bijeenkomst, die sinds 1900 (eerste lustrumviering) een jaarlijkse traditie is geworden en gebleven.
Aanvankelijk had Pickelaar het niet zo erg op deze locatie vanwege de late avonduren en het verkeersdrukke Leidseplein gebied. Hij had dan
ook een aantal keren verstek laten gaan, maar kwam vorige jaar terug op zijn dwaling door een bovengelegen hotelkamer te reserveren die alle
denkbare rij- en parkeerproblemen deed verdwijnen; en die dus dit jaar wederom werd geboekt (zelfde kamernummer 118 met uitzicht op
het Leidseplein, zowel uit het raam als ook op TV). De auto was bij het station in zijn blonde duindorp gebleven, de NS bestemming was
Amsterdam-CS en de overstap op tramlijn 5 leek simpel. Maar zonder escorte van zijn kloeke en doortastende Pickelaarse had hij het toch
niet gered, want in- en uitchecken met een plastic kaartje bij onbekende apparatuur is niet direct zijn ding. Kortom: Pickelaarse was onmisbaar.
Zelf hees Pickelaar zich in het gebiesde zwarte feestpak, zag in de spiegel dat hij weliswaar wat ouder was geworden, maar nog niet echt een
Karpatenkop had. Waarop Pickelaarse meende, dat hij zijn zelfbeeld toch iets moest bijstellen.
Eén etage lager voegde Pickelaar zich bij zijn mede verjaardag vierende makkers voor het aperitief, waaraan hij als notoire borrelaar nu
onbekommerd deel kon hebben. Zijn aansluitende tafel had een hoog archiefgehalte en dat zat dus wel goed. Voorzitter Machiel van der Woude
memoreerde in zijn openingswoord Pickelaar als het oudst aanwezige AFC lid; dat toen onwillekeurig toch even aan Pickelaarse moest denken.
Gelukkig waren de tafels spaarzaam intiem verlicht, waardoor hij hopelijk niet zo opviel. Zijn rechter tafelgenoot Rik de Boer kreeg de Mr.
Henne Boskamp Nobel prijs uitgereikt. Daar zal diens opereren als voorzitter van de archiefcommissie wel iets mee van doen gehad hebben.
Pickelaar meldt hier graag de vlotte toespraak van captain Lutzen Brink, die slechts uitging van enige steekwoorden op een kaartje achter de
hand. En er werd nauwelijks duim geschoven op het jaardiner. Pickelaar zag niet meer dan een incidenteel vluchtige blik; zoals op een horloge.
Het diner werd als steeds beëindigd met het zingen van ons clublied. Pickelaar komt daar in deze Pickles nog op terug. Voldaan stapte hij na
afloop de lift in en iets hoger weer uit. Pickelaarse hechtte kritisch haar goedkeuring aan de meegebrachte menukaart.
CITAAT
"Op mijn hoofd is van alles aan te merken, maar ik ken stommere koppen. Eén van de redenen waarom ik graag naar de televisie kijk".
(Annemarie Oster, leeftijdsloze Volkskrant columniste, dochter van beroemde toneelouders Guus Oster en Ank van der Moer).
OVER DE TOP
De opwarming van de aarde was in Pickelaars dorp nog niet meetbaar. Op het moment, waarop Pickelaar deze regels aan het papier toever
trouwde, lag er een vet pak sneeuw voor zijn deur, wees zijn buitenthermometer -17° C. aan en is de gedachte aan voetbal ver weg. Het is
eigenlijk een - in zijn ogen - vaak terugkerend weerbeeld: tot de winterstop komt het (amateur) voetbal redelijk de competitie door. Daarna
gaat het meestal mis door wateroverlast of vorst. De maand januari 2012 bood Pickelaar dan ook weinig voetbalvertier.
De thuiswedstrijd, tegen Quick '20, werd aanvankelijk met enig argwaan tegemoet gezien: AFC komt vaak goed voor de dag tegen hoog
geplaatste clubs, maar verspeelt nogal eens punten tegen lager geklasseerden. Maar daar bleek ditmaal niets van. De Oldenzalers kwamen er
nauwelijks aan te pas en de 3-0 zege was onbetwist verdiend door twee Sjoerd Jens doorbraken en daar tussendoor een benutte penalty van
Magid Jansen.
Hollandia uit is er één uit de categorie klassiekers en daar getuigde het Hoornse programmaboekje dan ook van: "het beloofd spannend te
worden". Dat had de redacteur dus mis. De 0-2 AFC zege was verdiend door een vroege 0-1 van Joost Hey en een late 0-2 door een andermaal
benutte - maar niet verdiende - penalty van Magid Jansen. De klassieker trok 250 toeschouwers en het geavanceerde elektronische scorebord
liet het afweten. De ooit gebruikte triplex nummerbordjes met een gaatje (over spijkers gehangen) faalden nimmer. Zonder nostalgisch te zijn
dacht Pickelaar weer eens, dat verandering niet altijd vooruitgang betekent.
SCHAKEL
Als één van de Schakel schrijvers is Pickelaar uiteraard altijd geïnteresseerd in de totale Schakel. Het januari nummer telde 28 genummerde
bladzijden, waarin hij zijn Mixed Pickles terugvond op blz. 25. Dat vond hij een opmerkelijke opmars (in december 2011 op de voorlaatste
bladzijde 31), waarvan hij zonder gêne melding maakt; want in het laatste Red-aktueel van 2011 moedigt Schakelbaas André Wijnand
hem zelfs aan! De gevolgen bleven niet uit. Vanaf die -toenmalige - 25-ste bladzijde werd hij blijkens lezersreacties weer opgemerkt en
geconsumeerd. Daarbij bleef het echter niet, want de dodelijke december stilte werd alsnog in Hoorn verbroken door de gewaardeerd kritische
lezer Jan Wortel; die onverwacht nog iets liefs tegen Pickelaar zei over zijn Sinterklaas verhaal.
Maar waar het in deze Pickle om moet gaan: het verheugend standhoudende grote aantal gevarieerde artikelen. Dat is winst, die zich vertaalt in
een stijging van 300 naar 400 lezers van de papieren Schakel. Enig minpuntje nog: de blijkbaar moeilijk te vermijden (taal-)fouten. Pickelaar
steekt grootmoedig de hand in eigen boezem. In zijn M.P. stond een verminkte zin. Hij had in de eindcorrectie een tussenzin met delete gewist
en daarbij per ongeluk ook het werkwoord van de hoofdzin verwijderd; hetgeen hem nederig maakt...
HYMNE
Bijna kenmerkend voor het ontstaan van een hymne (een plechtig en/of godsdienstig loflied) is, dat in dagen van neergang en verval de hoop op
betere tijden - met behoud van eigen identiteit - vurig doorklinkt. Tot hymnen mag men onder meer rekenen volksliederen, religieuze liederen,
negrospirituals en clubliederen. Zo komt Pickelaar vanzelf uit bij het AFC clublied, dat op een tekst van secretaris Dick Bessem en op muziek
van L. Scheltus van Kampferbeke (uit diens zakelijke omgeving) bij het 40 jarige AFC in 1935 ten doop werd gehouden.
In 1920 was het eersteklasserschap verloren gegaan, vanaf 1922 was AFC tweedeklasser en in 1935 was wel de jaarlijkse strijd tegen degradatie
voorbij en het ledental weer tot 500 opgelopen, maar mede door de economische crisisjaren zat de angst er nog goed in. Het verlangen naar de
dagen van weleer was niet verdwenen; hetgeen blijkt uit het tweede couplet met de regels "Eens worden wij weer 'runners-up', Jan Salie wordt
voorgoed verbannen". Met AFC nu op het hoogste niveau en dik 1900 leden is dat natuurlijk een anachronisme van jewelste, maar wij zingen
het nog steeds. Daar denkt Pickelaar wel eens over na. In de volgende Mixed Pickles hoopt hij erop terug te komen. Het liefst gelardeerd met
gedachten van Schakellezers; waar hij belangstellend naar uitkijkt.
22
