18 januari 2012 90e jaargang nr. 6
thuis. Onze vrouwen gingen vaak mee in de bus naar uitwedstrijden.
We waren een hechte groep. De club had toen ook een centrale(re) rol
in het leven. Toen ik in de junioren BI zat met jongens als Tim Tim
merman en Jack van Gelder gingen wij ook iedere zondag naar het
eerste kijken. Je kende elkaar".
Ondanks de goede teamsfeer blijven de resultaten uit. Halverwege de
competitie staat AFC nog in de middenmoot, maar na de winterstop
gaan 6 wedstrijden op rij verloren. The Reds raken verwikkeld in een
ware degradatiestrijd met De Zilvermeeuwen, SDW, Rood Wit A en
UVS. 8 Wedstrijden voor het einde is men gedwongen om in te
grijpen; het bestuur en de elftalcommissie moeten de dramatische
beslissing nemen om Piet Ouderland, onder wie AFC zich in het
seizoen '73-'74 wist te kwalificeren voor de Hoofdklasse, te verzoe
ken de training en coaching voor de laatste wedstrijden in handen te
geven van "good-old" Gé van Dijk. Elftalleider Rob Duis stuurt een
emotionele brief aan de spelers getiteld: '16 maart heb ik gehuild'.
Hij steekt de spelers een hart onder de riem maar stopt, uit solidariteit
naar Piet, met zijn functie als teamleider. Het vervangende duo,
Gerard van Dijk en Sal van Gelder, staan volgens velen voor een
schier hopeloze zaak.
Echter, Gé van Dijk was ook niet de eerste de beste; hij speelde maar
liefst 329 wedstrijden voor Ajax 1 en 2 voor Oranje. In zijn laatste
seizoen voor Ajax speelde hij nog samen met een jonge nieuw
komer. Piet Ouderland. Hij was een technisch zeer begaafde speler
en was gewild door buitenlandse clubs, maar hij begon nooit aan een
internationaal avontuur. Een Ajacied in hart en nieren, en bij AFC als
trainer ongekend succesvol. Onder zijn leiding werd in 1961, 1963,
1967 en 1969 het kampioenschap behaald.
Bij zijn aanstelling als hoofdcoach van de rood zwarte brigade doet
hij een opmerkelijke uitspraak. 'Uit de komende 5 wedstrijden wint
AFC er 4' stelt hij hardop. En hij lijkt niet te bluffen. Er wordt direct
twee keer op rij gewonnen; eerst van Unitas, met 2-0 en daarna van
de Amsterdamse rivaal De Spartaan, met 0-1. Helaas wordt daarna
verloren van Elinkwijk, met als gevolg dat uit de laatste 3 wedstrijden
de volle 6 punten gepakt moet worden, anders glipt het hoofdklasse
schap uit handen. In die laatste 3 wedstrijden treft AFC: Rood Wit A,
de Zilvermeeuwen en UVS. Veel spannender kan het eigenlijk niet. In
drie finales is het 'erop of eronder'.
Uit bij Rood Wit A (tegenwoordig na fusie met Schellingwoude beter
bekend als zondag eerste-klasser 'De Dijk'), waar de talentvolle
gebroeders Reuser spelen, wint AFC knap in een flitsende wedstrijd.
Ze spelen energiek en het wordt 2-5, mede dankzij een hattrick van
Bijlsma. De eerste horde is genomen. Nu thuis tegen de Zaanse
Zilvermeeuwen, die bij verlies zouden degraderen. Ondanks de extra
belangen komt AFC net als een week eerder denderend uit de start
blokken. De voor Simon Cohen (examenzorgen) ingevallen Arie
Hommel, schiet al na 2 minuten de 1-0 tegen de touwen. Rongen
scoort kort daarna 2-0 en Gehring maakt nog binnen het kwartier 3-0.
Wat een begin! De wedstrijd lijkt gespeeld, totdat vlak voor rust de
3-1 achter Zehenpfennig wordt gekopt. Zilvermeeuwen dringt ook na
de pauze weer sterk aan in een alles of niets offensief, maar op een
splijtende counter-pass van Seunke maakt Gehring zijn tweede goal
en staat het 4-1Het wordt uiteindelijk nog 4-3 in een superspannende
slotfase, maar AFC houdt stand en de Zilvermeeuwen degraderen.
Nu.Op naar Leiden!
Daar hopen de AFC-ers dat het net een week veilige UVS ze zal
matsen. Maar niets is minder waar. Geluk herinnert het zich als de
dag van gister: Ze begonnen als gekken. We stonden haast alleen in
ons eigen 16 meter gebied en kwamen nooit meer onder de druk
vandaan. Op het veld keken we elkaar aan. We kwamen er niet aan
te pas. 'Hoe moet dit aflopen' dachten we. Er ontstond lichtelijk
paniek".
Dan krijgt Edwin Geluk rond de 21e minuut de bal aan de linker
kant van het veld en stuurt een vlijmscherpe lange pass in de diepte
op rechtsbuiten Gehring. Dit soort passes is Geluk zijn handels
merk en een wapen van AFC; pass over de hele, voorzetten, goal.
Zo maken ze veel doelpunten. UVS schrikt van de aanvallende power
en deinst terug.
Edwin weet het nog: "Gé van Dijk zei later het nog specifiek tegen
mij. Die pass deed de wedstrijd kantelen. Net als met boksen, als
je in de touwen hangt en met 1 rake klap het initiatief weet over
te nemen. Grappig hoe details vaak een voetbal wedstrijd kunnen
beslissen".
Iets later is het raak. Bijlsma is scherp als de keeper een voorzet van
rechts niet goed weet te verwerken en scoort, 0-1Even later maakt
van Breevoort prachtig 0-2 en lijkt de druk van de ketel. Maar UVS
zet opnieuw aan en breekt weer een hectische fase aan voor het Am
sterdamse doel. Dan krijgt AFC een penalty. Als deze erin gaat,
begrijpt een ieder, is het gedaan en is AFC veilig. Geluk neemt, zoals
bijna altijd, de penalty. Hij is stoïcijns. De bal gaat strak, laag in de
rechter hoek. Raak! 0-3! De buit is binnen. Door de uitblinkende
Cohen en van Breevoort wordt er uiteindelijk met 1-4 gewonnen.
Iedereen is moe maar voldaan, en bovenal ontzettend opgelucht.
Vreugde na het laatste fluitsignaal bij UVS. De glunderende elftal
leider Sal van Gelder knuffelt zijn spelers Gehring (l) en Geluk (r).
Routinier Frans van der Bor heeft na afloop een treffende uitleg: voor
veel van onze jongens is voetbal niet het belangrijkste in hun leven,
maar als het moet dan staan we er! Met dit materiaal aan spelers moet
AFC eigenlijk meedoen om de bovenste plaats. Hij krijgt gelijk; in
het seizoen daarna is AFC heel lang in de race voor de titel, maar
wordt uiteindelijk net 2e achter een ijzersterk DWV. Een knappe
prestatie.
Door alle verhalen 'uit de oude doos' zijn we de klok compleet verge
ten. Net op tijd zien we dat de revalidatie sessie bijna gaat beginnen
en haast Edwin zich naar de trainingszaal: "Ik heb er zin in. Hopen
dat ze me niet weer zo gaan afremmen, haha". De steunpilaar van
AFC 1 van weleer, met de prachtige lange pass in de linker voet, rijdt
in zijn rolstoel naar de lift. Ik ben onder de indruk.
De wilskracht van AFC tekenend in beeld. De Amsterdamse aanvoer
der Rachman is Jan Verver en Frits van der Fleiden de baas.
Bron: Leidse Courant, 17-5-1976.
Met dank aan de Archiefcommissie, en 2 prachtige oude foto albums,
Bobby Gehring
Ca Mum van AfC i* W4 O»
27
