Weet je nog, die
ene wedstrijd
9 november 2011 90e j aargang nr. 4
Op zondagmiddag 8 oktober 1989 is de spanning op en rond het
hoofdveld van sportpark Goed Genoeg om te snijden. Na verlen
ging moeten penalty's de beslissing gaan brengen in een dan al
historische bekerwedstrijd tussen hoofdklasser AFC en eredivisi-
onist Vitesse. In de strafschoppenserie staat het 2-3 voor Vitesse,
als John van den Brom aanlegt voor zijn kans van elf meter. Als
hij mist kan AFC nog terugkomen, als hij raak schiet is het over.
Van den Brom begint aan zijn aanloop...
Op die zondag ochtend speelt AFC 4 uit tegen ZPC 2. Terwijl de
teams zich voorbereiden wordt er vanuit Amsterdam Zuid gebeld naar
Oost. 'Bij de wedstrijd van AFC 2 is keeper Marcel van de Meent bij
een botsing geblesseerd geraakt. Hij heeft een hersenschudding. AFC
3 speelt in Utrecht en keeper Han Trimbach kan onmogelijk op tijd
terug in Buitenveldert zijn'. Via de elftalleider bereikt het bericht
Peter van Essen, de doelman van het vierde. "Na de wedstrijd direct
haasten. Je zit op de bank, bij het eerste, tegen Vitesse".
Iets meer dan 22 jaar later ontmoet ik Peter weer op AFC. Maandag
avond komt goed uit, want zijn beide zoons moeten trainen. Onder
andere samen met Dion Thomas, de zoon van Cees, speelt Dino van
Essen in de AlRoy is jonger en speelt in de B2. Van Essen Sr. gaat
vaak kijken. Net zoals zijn eigen trotse vader. Die was er vroeger ook
altijd en overal bij. Terwijl we boven bij Joop een chocomel en een
koffie bestellen, en er twee prachtige oude plakboeken op tafel ko
men, duurt het niet lang of we zitten (figuurlijk) midden in de sfeer
van die bekermiddag in 1989.
Peter vertelt: "Ik ben begonnen met voetballen bij Halfweg. Op mijn
17e stapte ik over naar de Koninklijke HFC en kwam in het eerste
elftal. We werden kampioen van de 5e klasse en speelden toen een
aantal seizoenen in de 4e klasse. Naar een uitwedstrijd tegen de Vo-
lewijckers zat ik samen met een teamgenoot in de auto. In de omge
ving van de Buikslotermeer raakten we verdwaald en arriveerden te
laat in de kleedkamer. Regels zijn regels dus we moesten als reserve
beginnen. Terwijl we die wedstrijd vanaf de bank zaten te bekijken
beseften we allebei dat we eigenlijk onder ons niveau aan het sporten
waren. In de auto terug naar huis spraken we af om het een stapje
hoger te gaan proberen. AFC leek ons een mooie uitdaging. En die
teamgenoot was Patrick Steenkist".
Op een middag hebben van Essen en Steenkist dan op voorspraak van
hun vriend Rokus Hoogendoorn Jr. een kennismakingsgesprek met
Pim van de Meent en Sal van Gelder. "Twee bromberen", lacht van
Essen. De twee spelers krijgen een kans om zichzelf te bewijzen in de
voorbereiding maar moeten echter rekening houden met weinig speel
tijd, zo wordt hen voorgehouden. Tot ieders verbazing speelt Steen
kist zich echter tijdens een denderende voorbereiding als spits in de
basis van AFC 1. Ook van Essen maakt een goede indruk maar de
club is loyaal aan haar eerste vier keepers. Hij moet in het 5C begin
nen.
"Dat was een aardige domper. Van een eerste elftal bij de ene club,
naar het vijfde van een andere. Dat was niet helemaal mijn bedoeling.
Ik liet in de wedstrijden met het vijfde wel zien dat ik beter kon, maar
er was geen reden om de jongens die voor mij zaten te passeren. Dat
gebeurt met keepers überhaupt niet zo snel. Na ongeveer een maand
maakte ik promotie naar AFC 4. Toen kwam de uitwedstrijd tegen
ZPC".
Direct na het duel met 'Zaliger Petrus Canisius' sjeest van Essen (nog
in keeperstenue) richting De Boelelaan. Eenmaal aangekomen wurmt
hij zich door het in grote getale opgekomen publiek en rent het veld
op richting eerste doelman Cees Thomas om hem "in te schieten".
Thomas staat dan al jaren onder de lat van AFC 1 en is een dijk van
een keeper. Spelend óf in zilver óf in geel shirt met donkerblauwe
mouwen pakt hij in veel wedstrijden menig punt voor zijn ploeg. Een
kenmerk van een goede keeper. Van Essen merkt dat het tijdens de
warming up al erg druk is. Met bijna 2000 toeschouwers is Goed
Genoeg die dag "nokkie vol".
Van het AFC van '89-'90 worden geen wonderen verwacht. Het
seizoen daarvoor werd in de allerlaatste wedstrijd ternauwernood
degradatie voorkomen. Maar de lage verwachtingen blijken niet
correct. Het bestuur voorziet het vlaggenschip tijdens de zomerstop
van een aantal sterke en frisse nieuwelingen. Deze zorgen voor de
benodigde kwaliteitsimpuls waardoor ook de oudgedienden beter
gaan spelen. Het team van trainer Pim van de Meent en leider Tim
Timmerman draait direct lekker. In de eerste competitie ronde wordt
met 2-4 gewonnen bij landskampioen RCH.
René Plantinga is één van die nieuwe aanwinsten. Deze vals snelle en
technisch begaafde middenvelder komt over van DCG. Hij heeft een
kiosk op de Bloemenmarkt en is een ras Amsterdammer. Met zijn
Jordanese gevoel voor humor is er direct een hoog sfeergehalte bin
nen de ploeg. Daarbij neemt Plantinga alle corners en vrije trappen
met buitenkant links. Dat werd nooit eerder en nooit later meer ver
toond.
Orlando Patrick keert dat seizoen terug van zijn uitstap naar Neerlan-
dia. Zijn atletisch en technisch vermogen maken hem een complete
middenvelder die voor AFC uiteindelijk veel goals zal maken (zijn
neef, Enrico Patrick, speelde een aantal wedstrijden in het AFC kam
pioensteam in de hoofdklasse van 2010). Jeffrey Forree verruilt in
de zomer voormalig degradatie rivaal UVS voor AFC. Hij is op dat
moment ook Nederlands zaalvoetbal international en speelt zijn wed
strijden op basis van natuurlijke aanleg.
Dave Markus maakt de overstap van Blauw-Wit. Een bijzonder ta
lentvolle middenvelder, maar wel met een hoog flegmatiek gehalte.
Hij werd in zijn tijd bij de Ajax jeugd getipt als de nieuwe Johan
Cruyff maar bewandelde een ander pad. In de spits speelt de van
KHFC overgekomen Patrick Steenkist. Hij is samen met vriend Peter
van Essen "aan komen waaien" en wordt dat seizoen de revelatie van
de hoofdklasse. De Sjoerd Jens van de beginjaren negentig.
Door de op de valreep binnengesleepte periode titel van vorig seizoen
krijgt AFC een ticket voor de grote KNVB Beker waarin Vitesse in
de eerste ronde de tegenstander zal zijn. In Amsterdam Zuid treden ze
aan met -later veel beroemde- voetballers zoals: Raymond van der
Gouw, Edward Sturing, Theo Bos, Arjan Vermeulen, Martin
Laamers, John van den Brom, René Eijer, Bart Latuheru, Rick Hil-
gers, Hans van Arum en Jurie Koolhof. Ook Frans Thijssen speelt
mee. Deze veertienvoudig international en winnaar van de UEFA Cup
met het Engelse Ipswich Town is met recht een vedette.
V.l.n.r Theo Bos, Dave Markus, Orlando Patrick, Frans Thijssen,
Johan Dol en Raymond van der Gouw
Dan begint eindelijk de lang naar uitgekeken wedstrijd. Door de
goede competitie start hopen de koukleumende AFC supporters op
een heroïsche beker stunt. Maar na 4 minuten staat het al nul tegen
één. Van Arum is de Arnhemse doelpuntenmaker.
