Een verloren weddenschap
Klassieke Veteranen in
Barcelona 27, 28 en 29 mei
22 j uni 2011 89e j aargang nr. 11
September 2010 vergadering belangrijk agendapunt gaan we weer of
gaan we niet? Natuurlijk gaan we. Waar gaan we dan naar toe? Mün-
chen, spelen tegen de veteranen van Bayern of toch maar weer en wel
voor de derde keer in successie naar Barcelona?
Pieter Scholten had slechts twee voorwaarden.' niet te lang vliegen en
het moet mooi weer zijn. Hesdy Sanches had er maar eentje. Avonds
naar CPLC. Nee dat is geen sportclub, hoewel? Carpe Diem Lounge
Club. Dat werd na stemmen heel duidelijk, met overweldigende
meerderheid: bestemming Barcelona!
De raderen werden in beweging gezet. Ernst Huisman voor de tegen
stander CF Europa en transport. Rutger Hoorn, oud speler van zater
dag 1, voor de restaurants. Frank Keijzer voor het hotel. Nicolaas van
Ommeren voor de financiën en André Wijnand voor tickets en samen
met Nicolaas en Frank voor de organisatie.
Voor eind 2010 alles geregeld. Dan denk je alles maar dan ook alles
in kannen en kruiken te hebben en dan zegt de tegenstander twee
weken voor de wedstrijd af. We were not amused, to put it mildly.
Een paar dagen voor vertrek: Rutger had alsnog een veld gereser
veerd en Martijn, de zoon van Ernst kwam met een tegenstander.
Alleen een klein probleempje: het veld was beschikbaar vanaf 14.00
en de nieuwe tegenstander om 10.00. Allebei op zaterdag. We gaan
naar Barca om een wedstrijd te spelen, ok ok onder andere, dus werd
het 10.00 aanvang wedstrijd. Vroeg, heel vroeg als je de dag daarvoor
al bent gearriveerd. Taxi's stonden om 09.00 al klaar en eerlijk is
eerlijk iedereen was op tijd, al dan niet zonder ontbijt. Iedereen, nou
ja op 1 na dan. Kwam min of meer strompelend de lift uit, zag er niet
uit. Schijnt de tweede nacht staand in de lift geslapen te hebben. Nee
namen worden niet genoemd. Hm ik zou mijn mond maar houden.
Kan mij nog wel wat herinneren, lang geleden in Londen. Trouwens
wel eens geprobeerd voor deze groep avonds laat in een restaurant
een klein toespraakje te houden. Kansloos.
Bij de eerste beste zin vliegen de interrupties al om je oren. Probeer je
uit te leggen dat deze selectie gezien het lange tijd meedoen om de
titel in feite toch wel goed gepresteerd heeft, word je min of meer
direct tot de orde geroepen. Een klas met 30 puberende leerlingen
gaat me gelukkig heel wat makkelijker af. Dus maar heel snel over
naar de prijzen.
Vrijdagavond was tenslotte ook de afsluiting van het seizoen. De
Schaduwschutter meeste assists) :Houcine Laroussiyen. De Topsco
rer: Frank Keijzer en De Veteraan van het Jaar: Maarten Oldenhof,
vanwege zijn op bijzonder positieve wijze leidinggeven aan zijn team
zowel op het veld als daarbuiten.
Goed terug naar de wedstrijd. Ondanks dat sommige chauffeurs wat
moeite hadden om het veld te vinden, nogal moeilijk Sportpark van
de Universiteit, op tijd begonnen. Het was een leuke en goede tegen
stander die heel wat fitter en frisser oogde dan wij. Hoe kan dat nou?
Martin vluchtte zelfs naar de tribune om maar niet meer te hoeven
invallen. Robert Vromans ging daarom maar aan de andere kant van
het veld liggen. We konden namelijk continu doorwisselen. Barry van
der Glas klaagde dat hij niet wist waar hij stond. Nee dat zagen we bij
die ene corner ook wel: 1-0 achter. Erwin Smit gaf een prachtige pass
op Hesdy, maar die stond buiten het veld en deed dus niet mee. Dan
die blik van Erwin: 'Wat doe je nou?' Ik geloof dat de hele bank
omviel van het lachen, hilarisch. Overigens Erwin had toch al de
lachers op zijn hand toen hij een bal die over hem heen ging met een
hakbal wou onderscheppen...kwam dus totaal niet in de buurt. Dat
probeerde Henk Bijlsma tijdens de warming up ook, zelden iemand
zo op zijn plaat zien gaan. Nee er werd natuurlijk niet gelachen, stel
je voor. Helaas niet voor Youtube vastgelegd. Geheide hit geweest!
Barry werd wakker en groeide uit tot man of the match, loste een paar
1 tegen 1 situaties schitterend op. Hield het team daardoor in de
wedstrijd. Tweede helft dan toch nog 2-0 achter. Maar vlak voor tijd
prachtige aanval, schitterend afgemaakt door Houcine, die overigens
in de allerlaatste seconde nog op de paal schoot. 2-1 verloren. Ach
waar hebben we het over. Voordeel van zo vroeg spelen was dat ieder
de hele middag voor zichzelf had. Heerlijk geslapen!
Net zoals vrijdag werd er weer om 18.00 verzameld op het ons zo
langzamerhand bekende terras van CDLC aan het strand. Uitermate
gezellig. De hoofd en nekmassages, die je daar kan krijgen, brachten
enkelen van ons in andere sferen. Foto's bij mij te verkrijgenIe
dereen komt dan ook naar het verzamelpunt. Iedereen? Bijna, een
klein groepje belde keurig of zij in de stad mochten blijven, omdat zij
toch al in de buurt van het sportcafé waren alwaar wij die avond
zouden eten en naar de finale kijken. Dat werd wat je noemt een
topavond. Overbodig om te zeggen dat wij via het feestende Placa de
Catalunya ver voordat er ongeregeldheden uitbraken allang weer in
CDLC of ernaast in Opium aanwezig waren?
En dan is het weer zondag, terug naar huis, tijd omgevlogen. In het
vliegtuig even de ogen dicht. Dan denk je dit wil ik voor geen goud
missen, wat een groep, zo relaxed, iedereen werkt mee, klaagt niet als
we bij de verkeerde terminal worden afgezet.je bent thuis, je
hoofd leeg, je portemonnee ook....waar hebben we het over?waar
gaat het om?om helemaal niks... en dat is soms zo heerlijkdat
je er gewoon weer energie van krijgt. Volgend jaar weer.
André Wijnand
Aan het begin van de competitie sloten teammanager Bob Duis en
Sjoerd Jens een weddenschap af. Als Sjoerd tenminste 20 doelpunten
zou maken, dan zou Bob de voetbalschoenen van Sjoerd gaan poet
sen.
En wat gebeurde?
Sjoerd overtrof dit getal en maakte 22 doelpunten. Tijd om Bob aan
het werk te zetten en zo geschiedde gisterenavond ten aanschouwe
van de andere spelers en aanwezigen.
Bob Duis moet de schoenen poetsen van Sjoerd Jens
36
