116 Jaar AFC
Z';
20 januari 2011 89e jaargang nr. 6
Dan de 'Silver Spoon'. Het gaat mij nooit lukken om een objectief
stukje te schrijven over deze nu al legendarische avond omdat er
shows weggegeven zijn die uniek zijn, speeches voorgedragen zijn
die fenomenaal zijn, maar vooral omdat ik met een hartslag van 340
probeerde mijn broek droog te houden. Dankzij mijn waarde collega
Laurens Samsom mocht ik voor de tweede keer in mijn leven een
speech voordragen tijdens deze illustere avond ("dan had je maar niet
naar die palingvissers moeten gaan!"). Vier weken voor dit trainings
kamp hoor je al: "Je weet toch wel datje straks in Portugal een mooie
speech moet houden."
Voor de tweede keer dus mocht ik een speech houden en voor de
tweede keer dacht ik dat ik zonder voorbereiding en met genoeg
alcohol in het bloed een optreden zou kunnen verzorgen die iedereen
raakt, laat lachen en zou laten applaudiseren. En ja, het wordt eento
nig, maar voor de tweede keer klapte ik helemaal dicht op het mo
ment dat ik iedereen moest toespreken. Het voelde alsof ik naakt in
een lift stond die ieder moment kon opengaan voor een lobby vol met
mensen. Nee, het is niet makkelijk om jezelf helemaal bloot te geven,
dit ook nog eens doen op een manier die iedereen aanspreekt én met
veel humor'
Dit lukte bij onze Hongaarse vriend Bela, die zijn hele speech in het
Nederlands hield en ons allemaal beroerde. Ik werd er zelfs een beetje
emotioneel van ("Mietje!"hoorde ik Raymon op de achtergrond al
roepen).
Ook Ronny van Es, onze wereldburger die alles heeft meegemaakt in
de voetbalwereld (bedankt voor de mooie verhalen) hield een mooi
betoog net zoals Patrick, Shane en Gideon, maar vooral Sil deed
iedereen versteld staan. Het was een combinatie van timing, emotie,
clubliefde, heel veel humor en durf die er voor zorgden dat Sil de
terechte winnaar is van de 'Silver Spoon'. Hoe kan het ook anders
met zo'n naam.
Ik kan hier onmogelijk beschrijven hoe goed zijn speech was, want
daar had je gewoon bij moeten zijn, maar wel wil ik zijn opening met
u delen; voorafgaand aan de wedstrijd tegen Heerenveen zat Ronny
van Es vast op de wc, niemand, zelfs een monteur van het hotel kreeg
de deur niet los totdat Raymon zijn dierlijke, wrede woestheid mocht
botvieren op de deur. Het resultaat: een deur in 6 stukken. Twee van
deze stukken had Sil in een tas gedaan en deelde deze onder de vol
gende woorden uit aan Raymon en Ronny: "Er is vandaag al eens met
de deur in huis gevallen maar bij deze doe ik dat nogmaals." Met deze
actie kreeg Sil iedereen aan het lachen en ging hij helemaal los. Ik
ben oprecht jaloers.
Ook waren er twee nieuwelingen die niet konden meestrijden om de
'Silver Spoon', omdat deze voorbehouden is aan spelers. Onze uitste
kende fysio Wout van Doorn speelde het safe door met een gedicht te
komen (was ik ook maar zo slim geweest).
En dan het fenomeen Hans van Rossum. Deze aanwinst heeft een
show neergezet die ik nog nooit heb meegemaakt. Iedereen, op geen
enkele uitzondering na, is helemaal stuk gegaan om deze rasentertai
ner. Het is tekenend voor Hans dat hij het gênant vindt dat hij zoveel
lofuitingen en bedankjes krijgt, omdat hij vindt dat anderen die zoveel
werk verrichten daarmee onderbelicht blijven. Dus bij deze zal ik je
niet meer bedanken. Verder moet vermeld worden dat het een schitte
rende, intieme locatie was waar we heerlijk hebben kunnen eten.
Na het meer dan geslaagde diner gingen we met de bus terug naar het
hotel om ons snel om te kleden en naar de stad te gaan om tot in de
kleine uurtjes te genieten van de drank en het uitgaansleven van
Albufeira.
Dag 3:
Vandaag stond er buiten het trainen en diner in het door Ad Wester
hof gecharterde kiprestaurant weinig op het programma. Van de
training heb ik ook niks meegekregen, omdat ik samen met Chelton,
die tegen Heerenveen geblesseerd was geraakt de fitnessruimte ben
ingedoken. Na een vermoeiende sessie van 3,5 uur vonden we het wel
welletjes en besloten we van de zon te gaan genieten. Het was stra
lend weer, de meesten van ons maakten daar dan ook gretig gebruik
van.
Peter, Lutzen en Sjoerd zijn 18 holes gaan lopen en als ik het goed
heb begrepen heeft Sjoerd op 2 slagen gewonnen. Zelf heb ik de hele
middag met het vaste toepgroepje in het zonnetje mijn geld zitten
verliezen, en er waren ook een aantal jongens die, heel begrijpelijk
hun bedje opzochten om een beetje bij te slapen.
's Avonds gingen we eten bij het kiprestaurant. Het was niet zo sjiek
als het restaurant van de dag ervoor, maar daardoor absoluut niet
minder gezellig. We hebben genoten van het eten en onder aanvoe
ring van diegenen die ik niet meer mag en wil bedanken, bartrucjes
proberen te begrijpen en spelen.
Na het heerlijke eten zijn we in de bar van het hotel 'Who the man'
gaan spelen en hebben we 12 of 26 kannen sangria genuttigd. Geen
sterke drank, want morgen wachtte immers ADO'20. Helaas was
Peter die avond nergens te vinden, want ik had graag met zijn gevat
heid een team gevormd in 'Who the man'.
Geheel in lijn van Pim van der Meent is een klein aantal jongens,
waaronder ikzelf, later die avond nog even in de stad gaan controle
ren of iedereen wel op tijd naar bed zou gaan. Aangekomen in de stad
bleek het gezelliger dan verwacht, dus bleven we nog voor een paar
biertjes. Buiten wat verdwaalde jongens van Ajax, waaronder fijne
kerel en oud AFC'er Wouter Kloes, was het niet heel erg druk. Raar is
dat natuurlijk niet, want het was zondag.
In een high class bar zijn we wat gaan naborrelen en hebben we de
selectie in navolging van Cor nog eens doorgelicht. En we kwamen
tot de conclusie dat de groep waaruit AFC 1 bestaat met het jaar beter
wordt, maar belangrijker nog dat de vriendschap onderling versterkt
ieder jaar. Later zullen we allemaal met veel plezier en trots terug
kijken naar deze tijd, met voor mij persoonlijk deze avond in het
bijzonder. Lachen met vrienden is het belangrijkste dat er is. AFC is
het huis dat dit mogelijk maakt.
Dag 4:
Over de laatste dag ga ik niet al te veel uitweiden. Deels omdat er
buiten de wedstrijd tegen ADO niet heel erg veel op het programma
stond en deels omdat ik moe van het schrijven word.
In het wedstrijdverslag van deze wedstrijd op de website van ADO
wordt gesproken over "hofstedelijke arrogantie" en wordt de schijn
gewekt dat het een agressieve wedstrijd was. Allereerst kan ik u
verzekeren dat we uit Amsterdam komen en niet uit de hofstad en
daarnaast kwam de agressiviteit voornamelijk uit Heemskerkse hoek.
Voor de Heemskerkers die dit lezen: dit is niet minder dan een com
pliment van mijn kant. Ik heb liever een beetje vijandigheid in het
veld dan 22 makke schapen.
Maar buiten mijn persoonlijke voorkeuren moet ik zeggen dat het een
prima wedstrijd was, vooral van onze kant. Hier volgen de statistie
ken (wederom bedankt Marcel): 8e minuut 1-0, Lutzen Brink met een
schitterend lobje, 32e minuut de gelijkmaker door Zinhagel, 35e
minuut maakte Sjoerd Jens 2-1 met een vlammend schot, 59e minuut
maakte Patrick Krop de 3-1 tegen zijn oude ploeg.
Na de wedstrijd gingen we terug naar het hotel om uit te checken en
naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld en tijdens de vlucht was
goed te merken dat iedereen vermoeid was maar met een blij en
tevreden gevoel terugkeek op het weekend.
Het was een zeer geslaagde trip en namens alle spelers wil ik nog
maals onze dank overbrengen aan hen die deze trip hebben mogelijk
gemaakt en hebben georganiseerd.
Gijs Roodbeen
Speech voorzitter Machiel van der Woude
tijdens het jaardiner op 18 januari 2011
in het American Hotel
Beste AFC'ers,
Onze club is vandaag 18 januari 116 jaar jong en daar hebben we
elkaar reeds bij de ingang mee gefeliciteerd. Ik doe dat van deze
plaats namens het bestuur met veel plezier nog eens, want daar is
