AFCoryfee Fred ten Nijenhuis!
-» SUF.
j
Het type ruwe bolster, blanke pit. Een verdediger waar je niet makke
lijk langs komt, tenminste vroeger. Een speler, die je er graag bij hebt
als de mouwen opgestroopt moeten worden. Staat op andere terreinen
ook altijd klaar voor de club. Is deze AFC'er buiten het veld net zo
hard als op het veld?
Vraag: Hoe is jouw voetbalcarrière verlopen?
Antwoord: Zo'n 28 a 29 jaar geleden ben ik bij AFC gekomen, speel
de daarvoor net een jaartje bij Buitenveldert. Daar had ik het gauw
gezien, mocht ik in dat seizoen al bij AFC met de Al meetrainen, oa
met Etienne Spee, Hannibal Boskamp, Pol Houtkamp en Tycho Sul-
sters onder leiding van Ate Euwes. Maar Blauw Wit was mijn club.
Mijn vader was in de tijd dat Blauw Wit nog betaald voetbal speelde
eigenaar van het clubhuis, toen op de bijvelden van het Olympisch
Stadion werd gespeeld. De tijd van oa Richard Schemmekes en Frank
Kramer. Het eerste seizoen bij AFC startte ik tijdens de voorbereiding
in het vijfde, de volgende wedstrijd in het vierde en twee wedstrijden
later via het derde bij aanvang van het seizoen in het tweede. Vervol
gens heb ik met wisselend succes van 1981 t/m 1995 in het eerste
gespeeld. Waarvan vier seizoenen vast en drie seizoen voor de helft
en dan vooral als het slecht ging. Het ging zelfs zover dat, toen ik al
gestopt was en in het derde speelde, Pim van de Meent mij bij het
eerste haalde. Ja, als de mouwen opgestroopt moesten worden, ging ik
voor in de strijd. Hard maar fair. Je zult het geloven of niet (grote
lach) ik ben nog nooit voor een voetbalovertreding uit het veld ge
stuurd. Ik heb ook nooit een boeking voor praten gekregen.
Dat ik later in het zaterdagmiddagvoetbal toch een bepaalde naam heb
gekregen, heeft andere oorzaken. Ik had het in die tijd bepaald niet
makkelijk. Vlak na mijn scheiding kwam mijn (ex)vrouw te overlij
den, een klap die hard aankwam. Daar stond ik met mijn twee jonge
kinderen; Romy was 13 en Danny 11 jaar. Mijn lontje was in die tijd
veel te kort en dat heb ik helaas, tot mijn grote spijt, weieens afgerea
geerd in het veld, niet goed te praten. Maar over de laatste keer heb ik
geen spijt. Ik laat me niet in mijn gezicht spugen en AFC voor vuile
jodenclub uitmaken!
Vraag: Welke wedstrijden staan in je geheugen gegrift?
Antwoord: Vooral de beslissingswedstrijden om degradatie te voor
komen. Wanneer weet ik niet meer, maar we speelden samen met
EDO, Spartaan'20 en Neptunes in een degradatiepoule, één zou
degraderen. Speelden we EDO uit, maar gelijktijdig werd de andere
wedstrijd gespeeld. Liet Doby Peters Cees Thomas in een rode trui
keepen, maar EDO speelt ook in een rood shirt, dus Cees weer naar
binnen om een andere trui aan te trekken, dat duurde dus even. Kon
den we mooi op de hoogte van de stand in de andere wedstrijd ge
houden worden. Een andere keer tegen UVS uit moest ik al na drie
minuten invallen voor Dick Koenen. Ik denk nog steeds dat die wissel
de wedstrijd gered heeft. Dick was een andere speler dan ik, voor zo'n
wedstrijd niet hard genoeg. Kwakte ik een UVS-speler tegen de re
clameborden, kreeg ik een bierflesje tegen mijn hoofd gegooid. Wer
kelijk helemaal bont en blauw ben ik geschopt. Maar daar had ik geen
moeite mee, zo speelde ik ook. Ik moet bij elkaar wel zeker 100 wed
strijden in het eerste gespeeld hebben, maar ga dat maar eens (weer
die grote lachaan Chris uitleggen. Wat ik in die tijd wel heel jammer
heb gevonden, is dat ik in de beslissingswedstrijden om het lands
kampioenschap van het tweede niet meer mee mocht doen. Ik had al
teveel wedstrijden in het eerste gespeeld. In die tijd veegde het tweede
tijdens trainingspotjes het eerste regelmatig van de mat. Slechts onge
veer zes spelers van het eerste konden rekenen op een vaste plaats, de
rest rouleerde.
16 september 2009 88e jaargang nr. 2
Vraag: En nu speel je in de zaterdagmiddag in een elftal dat op het
eerste na de meeste bezoekers trekt. Waarom ben je niet naar de
klassieke veteranen gegaan?
Antwoord: LachendNet alsof ik dan met mijn speelwijze toegelaten
zou zijn? Nee, ik was toen nog veel te fanatiek. Ik ben nu meer bege
leider, samen met Anton van Broekhuijsen, dan speler van zaterdag
twee. In dit team spelen niet de minste, echte toppers. Wat mij opvalt,
is dat deze jongens zoveel goodwill hebben gekweekt dat onze vaak
jongere tegenstanders hen met respect benaderen en dus niet gaan
schoppen. Ze komen vaak niet eens in de buurt, kan natuurlijk ook
zijn dat het positiespel van deze toppers nog zo goed is. In dit team
zitten zeker zo'n vijf toekomstige klassieke veteranen, maar nu nog
niet.
Vraag: Wat zijn je ervaringen in het bestuur geweest?
Antwoord: Ronald Koster en ik werden door Kees Gehring in 2001
voor het bestuur gevraagd, er moest verjongd worden. Daar de
promotionele textiel mijn werkterrein is, ik ben nu countrymanager
voor een buitenlands bedrijf, werd mij gevraagd om commissaris
materiaal te worden. Eerlijk gezegd, ik was bijzonder vereerd dat ik
voor het bestuur gevraagd werd. In het bestuur zitten toch allemaal op
en top AFC'ers. In het begin loop je mee, je doet alleen je mond open
als het om jouw portefeuille gaat, hetgeen niet wil zeggen dat je op
andere terreinen niets mag zeggen. Op voetbaltechnisch gebied kon ik
wel meepraten, maar als het om de Zuidas ging, hield ik wijselijk mijn
mond. Trouwens ik ben nu (luid lachendexpert in strafzaken
geworden. Ik heb in die tijd ongelofelijk veel geleerd van Dick van
der Klaauw, zijn manier om een vergadering te leiden, kort en
zakelijk, van Kees Gehring en Ad Westerhof, inspirerende en
drijvende krachten, zonder wie AFC er niet zo voor zou staan als nu
het geval is. Ik heb dan ook veel respect voor deze heren. Door mijn
scheiding en door het overlijden van mijn (ex)vrouw kon ik mijn
bestuurstaken in dat jaar niet meer met volle inzet uitvoeren. Dat ik
door de omstandigheden moest stoppen, vond ik vreselijk, ging met
veel emoties gepaard. Maar je leert dan wel AFC kennen: meelevend.
Men staat daadwerkelijk klaar voor je. AFC wordt wel eens onder
schat als het om dergelijke zaken gaat.
Vraag: Ben je toen helemaal gestopt met bestuurstaken?
Antwoord: Nee, ik ben wel in de commissie materiaal gebleven, nu
samen met Wiebe Westerhof. Maar er is nog een commissie schate
rend van het lachennamelijk commissie Pim van de Meent! En je
weet tussen commissies kunnen verschillen van mening zijn. De
pijnpunten voor de commissie(s) liggen in het begin van het seizoen,
het uitdelen van de kleding, en aan het eind van het seizoen het weer
innemen daarvan. Als we niet alles terugkrijgen, dan moet AFC bij
kopen tegen de normale verkoopprijzen. Dat kan aardig oplopen. De
vorige contracten met Adidas en Quick daar heb ik zelf de onderhan
delingen over gevoerd, maar het laatste uitstekende contract met Nike
werd door Jack van Gelder gedaan. Ere wie ere toekomt.
Vraag: Je bent ook leider en trainer van het elftal van je zoon. Vindt
hij dat leuk?
Antwoord: Vanaf de D4 ben ik al zijn leider en sinds drie jaar ook
zijn trainer. Ik pak hem wel wat harder aan dan de rest. Hij zegt niets,
maar ik zie zijn reactie: tanden op elkaar. Echt een ten Nijenhuis. Ik
train volgens de van de Meent-methode. Veel oefeningen met de bal.
Mijn manier van trainen slaat blijkbaar aan, de opkomst is altijd goed.
Hoewel ik nu merk dat nu bij de B4 eerder dan voorheen afgezegd
wordt voor een training. Andere zaken, vooral school krijgen voor
rang. Elke speler dient zich via Hyves of via een sms bij mij af te
melden. Mijn dochter Romy is meer tennis en ballet. Heeft dit jaar
haar diploma VWO gehaald en gaat als exchange student een jaar in
de VS studeren. Ik zal haar verschrikkelijk gaan missen. Ze is net
vertrokken. Stonden we op Schiphol met zijn drieën met de armen om
elkaar heen, dan hou je het niet droog. Fred laat me het sms'je lezen
van zijn dochter na behouden aankomst. We worden er beiden stil
van of kwam dat door de moeder van een jeugdspeler, die net
voorbij kwam.
Samensteller André Wijnand
16
