Het gebeurde niet en al gauw moest Willem Scheerens geblesseerd
van het veld. Al speler Mike de Ruyter moest noodgedwongen in de
spits opdraven en Westlandia kreeg iets meer grip op de wedstrijd.
Tot aan de rust niet erg veel gevaar aan beide kanten en het was dui
delijk dat er behoorlijk wat spanning op de wedstrijd zat.
Na de pauze begonnen beide ploegen feller te voetballen en werd het
duidelijk dat de ploeg die het eerste zou scoren hoogstwaarschijnlijk
als winnaar van het veld zou lopen.
Ik vroeg mijzelf af wie de goal bij ons vandaag zou moeten maken.
Immers zat Leandro in de tang bij de goede Westlandia verdediger en
was Steve minder scherp dan vorige week.
Van achter uit een prima blok en het enige dat ik de boys kan verwij
ten is dat er te weinig verrassing in het spel zat. Westlandia speelde
degelijk en gokte op hun snelle aanvallers, echter stonden vooral
Peter Post en Benjamin Pinto erg goed te verdedigen.
Halverwege de tweede helft sloeg het noodlot toe voor AFC. Vanuit
een vrije trap kon de speler van Westlandia de bal om de muur heen
krullen en Raymond van Emmerik had het nakijken.
We stonden allemaal op de Dijk elkaar aan te kijken met dezelfde
gedachten. Over en uit, uithuilen en opnieuw beginnen. Het kampi
oenschap is nu wel heel erg ver weg.
Ik zou liegen als ik zou schrijven dat ik er nog in geloof. Dat neemt
niet weg dat ik toch trots ben op de jongens want we kunnen niemand
iets verwijten. Je maakt mij niet wijs dat er een speler is die vandaag
het veld in liep zonder het besef wat er op het spel stond.
Helaas heeft het niet mogen baten, ondanks dat er niet eerder dit jaar
zo veel supporters waren.
Expres ben ik niet begonnen over het opstootje langs de kant. Ieder
begrijpt dat dit er een beetje bij hoort. Iedereen die buiten zijn boekje
ging weet het zelf wel. Laten we met zijn allen afspreken dat we ons
best blijven doen zonder verkeerde agressie want dat hoort niet thuis
op een voetbalveld. Wanneer we gewoon lekker door blijven trainen
en er zondag weer staan dan doen we waarschijnlijk niet meer mee
om het kampioenschap maar gaan de boys nog vijf mooie wedstrijden
spelen om het seizoen waardig af te sluiten.
Bob Duis
Opstelling: Raymon van Emmerik, Mendel Witzenhausen, Laurens
Samsom, Gijs Roodbeen,Leandro Kappel, Benjamin Pinto,Steve
Promes, Willem Scheerens, Wout Meulenmans, Peter Post, Said
Moumane
Wisselspelers: Daryl van Mieghem, Robert Gehring, Mike Ruyter
5 april 2009: Hollandia - AFC 2 - I
"Trots"
Iedere voetbalploeg heeft zo z'n favoriete tegenstanders. Zo wint Ajax
meestal van Feyenoord maar wint PSV meestal van Ajax. Vroeger
hadden wij veel meer moeite met de Amsterdamse clubs, terwijl we
dit jaar niet konden winnen van HBS en Elinkwijk. De logica is soms
ver te zoeken maar af en toe ook best te begrijpen.
Zo sprak ik jaren geleden met een speler van Turkiyem, die het be
langrijker vond om van AFC te winnen dan kampioen te worden.
Je kunt aan iedere AFC supporter vragen waar wij de laatste jaren het
moeilijk tegen hebben. Argon is tegen ons vaak oppermachtig maar
dit seizoen waren Hilversum en VVSB goed voor 12 punten. Hollan
dia is meestal absoluut geen makkie.
Op een mooi sportpark met een voorjaar zonnetje en voornamelijk
leuke, vrolijke mensen om ons heen, waren we de eerste 10 minuten
vandaag niet in de wedstrijd. Hollandia kwam snel op 1-0 en ik stond
daar heel erg ver vandaan. Een mooie vrij trap kwam voor de voeten
van één van de snelle aanvallers en de bal hing in de touwen voordat
de boys überhaupt door hadden dat het was begonnen.
Hollandia is een degelijke ploeg waar jongens in spelen die lekker
nuchter overkomen. "Niet lullen maar poetsen" types met een paar
uitschieters. Niet voor niets gaan de sterspelers Klaas Vriend en Ivo
Rottinie volgend seizoen naar "profclub" Spakenburg.
15 april 2009 87e jaargang nr. 9
Vanaf de tegengoal een steeds beter AFC in smetteloos witte shirts,
die ons eerder geen geluk brachten. Met Robert Gehring op de links
half positie kregen we steeds meer grip op de wedstrijd. Mendel
Witzenhausen vandaag ook weer voor zijn verdediging en we kregen
weer moed. Via een mooie pass van Robert, kwam de bal voor en
maakte Peter Post verdiend 1-1. De manier waarop Peter de goal
maakte was indrukwekkend en we gingen vol goede moed de rust in.
De tweede helft begonnen we veel scherper dan de eerste. Leandro
kwam beter los van zijn tegenstanders en op het middenveld hadden
we wat meer te vertellen. Steve Promes kreeg de bal op links en
speelde zich mooi vrij. De geweldige voorzet kwam bij Gijs Rood
been en hij kopte de bal onderkant lat, via een been van de Hollandia
verdediger, en we stonden al onterecht te juichen. In ieder geval hing
een voorsprong in de lucht en kwam Hollandia niet meer onder onze
druk uit. Vooral Leandro Kappel was weer geweldig. Hij is nauwe
lijks te verdedigen en had vandaag maar één echte tegenstander die
hem de baas was. De verder prima leidende scheidsrechter floot on
gegeneerd alles tegen onze "rookie" en de gele kaart vond
ik provocerend. "Lea" kopte de bal nog op de lat en ontbeerde van
daag net even een beetje geluk.
De ontknoping was ontluisterend. AFC speelde met het hart en dan
gaat het wel vaker toch nog mis. De gehele 2e helft een beter AFC en
kansen genoeg maar die ene uitval van Hollandia deed ons de das om.
Al me al een deceptie van jewelste en het duurde zeker 20 minuten
voordat ik weer een beetje lucht kreeg. Nog niet eerde dit seizoen
verloren we zo schlemielig. Peter Post maakte weer een goal in een
wedstrijd die alsnog verloren ging. Hij bleef ontdaan nog lang achter
op het veld en het kwam hard aan.
Het hoort bij het voetbal en maakt het ook juist daarom zo mooi.
Hollandia is en blijft een ploeg waar wij moeilijk van winnen. Het is
weer even terug bij af maar net als tegen ADO '20 is het nog lang niet
gedaan. Iedereen kan van iedereen winnen en wij krijgen zondag een
herkansing tegen medekoploper Westlandia. We kunnen trots zijn op
onze ploeg en gaan met opgeheven hoofd de resterende wedstrijden
spelen alsof het finales zijn. Ik geloof er nog steeds in.
Bob Duis
Opstelling: Raymon van Emmerik, Mendel Witzenhausen, Erik Piket,
Laurens Samsom, Peter Post, Gijs Roodbeen, Leandro Kappel, Ben
jamin Pinto, Robert Gehring, Steve Promes, Kevin Vermey
Wisselspelers: Daryl van Mieghem, Said Moumane
Foto 's van deze wedstrijd (Ton Post) zijn te zien in ons AFC Fotoal
bum op de website.
29 maart 2009: AFC - FC Hilversum 3 - I
"Meer dan Goed Genoeg"
'Vandaag dus weinig positief nieuws maar ik voorspel u dat onze
vrienden uit Hilversum volgende week een getergd AFC zullen treffen
en laten we met z'n allen de ploeg steunen want als we van Hilversum
winnen doen we misschien toch weer mee...'
Zo eindigde mijn verslag vorige week. Niet wetende dat we een groot
aantal basisspelers moesten missen.
Joey Esionye, Said Moumane, Willem Scheerens, Wout Meulemans,
Murat Boke, Bob Gehring en Malcom Esajas waren allen geblesseerd
en Peter Post was geschorst.
Onze trainer Cor ten Bosch werd dus deze week voor het eerst gecon
fronteerd met een situatie waar belangrijke spelers niet mee konden
doen en dan direct een groot aantal tegelijk.
Meest opvallende naam op het formulier was die van Al speler Mike
Ruyter. Een gracieuze speler met golvend haar die ons deed denken
aan Ruud Krol.
Vanaf het begin een weifelend spelend AFC met Robert Gehring
vertrouwd op zijn plek in het hart van het elftal, voor het eerst dit
seizoen.
8
