Het fluitje van Leo Horn:
Sound Horn
Zondag 1
18 maart 2009 87e jaargang nr. 8
Na een wedstrijd zou je tweemaal 24 uur van echt zware belastingen
moeten afzien. Ook na intensieve krachttraining in de sportschool
neemt vooral de coördinatie af, welke juist bij complexe voetbalbe
wegingen brood nodig is. Het is niet voor niets dat veel voetbalclubs
overgaan tot het aantrekken van loop/atletiektrainers of zoals bij
A.F.C. een hersteltrainer te doen gebruikelijk is. Zalig zijn echter de
spelers die van moeder natuur een sterk maar soepel spierstelsel heb
ben meegekregen. O ja, wel blijven kijken naar de Baseball Classics,
want het is werkelijk van topniveau. Maar in september 14-20 a.s.
krijg je weer een kans. Dan zijn de WK honkbal in Nederland met als
speelsteden Haarlem, Rotterdam en jawel, Amsterdam. Heb je geen
excuus meer datje het niet wist.
Voor A.F.C.ers is iedere maandagavond een gratis inloopspreek
uur in de fysiopraktijk van Nijenrodeweg 914 van 1830 tot 19.15
uur
Lex Swaan (arts) tel. 020-6731337
Fysiotherapeuten: Wim Crouwel (voorzitter) en Frank Tilmans tel.
020-6440070; voor reacties e-mail: wim.crouwel@xs4all.nl
Verzorger/masseur A-selectie: Co Grosze Nipper tel. 06 44352970
Ik kon mij onlangs in Zuid-India niet op de weg begeven (in een
zogeheten ricksja of gewoon op de fiets) of ik werd aan Leo Horn
herinnerd. Ik vertel u straks waarom. Hom was een van de meest
beroemde leden van AFC. Beroemd als een van de beste scheidsrech
ters uit de Nederlandse voetbalhistorie. Ook internationaal gezien een
echte arbitrale topper. Nu al weer zo'n dertien jaar in 'n andere di
mensie dan de aardse.
Een man, die altijd sterk tot mijn verbeelding sprak. Niet alleen we
gens zijn scheidsrechterlijke voetbalcarrière, maar ook gezien zijn rol
als verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog. Leopold Sailvin
Hom, geboren in het Limburgse Sittard, die later buurtgenootje van
Toon Hermans werd. Samen organiseerden Toon en Leo circusvoor
stellingen.
Leo Hom werd in 1933 amateurscheidsrechter, zes jaar later stapte hij
over naar de KNVB.
In 1948 floot hij voor 't eerst een wedstrijd in de hoogste klasse van
de KNVB. Drie jaar later kwam hij op de internationale scheidsrech-
terslijst te staan. Vanaf dat moment begon zijn wereldroem in het
mondiale voetbal. Diverse finales voor de Europa Cup, zoals in 1957
in Mdrid en in 1962 in het Olympisch Stadion in Amsterdam. Met de
onvergetelijke wedstrijd tussen Benfica en Real Madrid, met 5-3 door
de Portugezen gewonnen. Ook in 1962 kreeg Leo Hom liefst drie
wedstrijden bij het WK voetbal in Chili.
Waarom kwam Horn's naam tijdens m'n auto-en fietsreizen over de
Indiase snelwegen steeds in mijn gedachten? Hier komt 't: op iedere
auto staat aan boven de achterbumper de tekst te lezen: SOUND
HORN. Wat zeggen wil: gebruik je toeter! In India wordt wat afge-
toeterd. Niet, zoals heel vaak in Nederland met de bedoeling dat je zo
snel mogelijk opzij moet, omdat 'n ander haast heeft. Maar gewoon
om je er voorzichtigheidshalve op te attenderen, dat je er aan komt en
dus wat extra moet opletten. Mijn ogen raakten de naam Hom niet
niet meer kwijt. Bij iedere auto gingen m'n gedachten terug naar
Horn's bekende textielshop in Amsterdam en z'n latere reeks van
textielwinkels.
Terug naar zijn voetbalwedstrijden. Zoal toen op een goede dag bij
een thuiswedstrijd van AFC'eerste team de aangewezen scheidsrech
ter ziek was en vervangen moest worden. Het was bij een wedstrijd
tegen RKAVIC, beiden eerste elftallen nog spelend in de tweede
klasse.
Een niet onbelangrijke wedstrijd, als ik me goed herinner, met grote
invloed op een promotiekans. Leo Hom werd als toeschouwer op de
Zuidelijke Wandelweg van de tribune gehaald om de wedstrijd te
fluiten. Dat deed hij voortreffelijk. En er gingen daarna lang tijd
verhalen bij RKAVIC, dat Hom als 'n echte homereferee optrad. AFC
won de wedstrijd dan ook. Maar verhalen zijn heel vaak niet meer dan
verhalen. Ieder verhaal is na afloop een interpretatie. Maar glim
lachend dacht ik op de snelweg temg aan deze wedstrijd.
Deze herinnering was voor mij gemakkelijk te herinneren. Eigenlijk
"een fluitje voor een cent". Een fluitje? Toen begon ik hard te lachen.
En zag ik het beeld voor mij hoe de vaak streng leidende Leo Hom
als wat boze reactie op misplaatst speelgedrag zijn fluitje naar de
betrokken speler wierp. Waarna dezelfde overtredende voetballer
Horn's fluitje weer beleefd aan zijn scheidsrechter terugbracht. Sound
Hom! Het fluitsignaal van Hom was altijd duidelijk en onverbidde
lijk!
Hans de Bie
15 maart 2009: HBS - AFC 0 - 0
"Blote benen"
Vol goede moed begonnen wij rond een uurtje of een aan de lange
reis naar de Daal en Bergeselaan in Den Haag.
We hadden een half uurtje uitgetrokken, maar door de binnenstad van
Den Haag viel het niet mee om op tijd aan te komen.
Op de parkeerplaats troffen wij een aantal AFC'ers die dezelfde route
hadden afgelegd. Zo'n navigatie systeem is prachtig maar soms doen
ze wel heel erg rare dingen.
De eerste kans van Daryl van Mieghem hebben wij daarom jammer
genoeg niet gezien. Het was één van de weinige hoogtepunten. Voet
bal hoogtepunten wel te verstaan.
Er was immers genoeg te zien op het sportpark maar dat had niets met
het vertoonde spel te maken van de eerste zondag teams van HBS
(houdt braef stand) en ons aller AFC.
Het eerste half uur stonden wij met een groepje van zo'n 50 suppor
ters en soms waren er momenten dat ongeveer de helft van hen met
zijn rug naar het veld stond.
HBS is namelijk niet alleen een voetbalclub. Er wordt ook Cricket
gespeeld en er is een dameshockey afdeling.
Na de wedstrijd stond immers een Thé-dansant gepland en kennelijk
had de dameshockey afdeling daar wel zin in.
Eerlijk is eerlijk, ook uw scribent werd tamelijk onrustig van al die
blote benen.
Nagenoeg de gehele eerste helft nauwelijks kansen en het was niet
best wat de beide teams lieten zien. HBS georganiseerd en degelijk
spelend. AFC had wat meer moeite met het slechte veld.
Wij hebben een aantal parels in de voorhoede en veelal behendige
middenvelders. Ook van achtemit was er veel bal verlies en kwamen
de ballen niet goed aan.
Tot de rust geen kansen meer en was het gesprek van de dag de koude
wind en vooral de hockey meisjes.
Halverwege de tweede helft een aantal wissels van onze kant. Alle
AFC ers waren oprecht blij dat Robert Gehring weer mocht invallen.
Daryl van Mieghen maakte plaats voor Tristan Buchinhoren en het
was duidelijk dat het voetbal over de grond weinig tot niets kon ople
veren. Dan maar met lange halen gauw thuis en dan is Tristan erg
goed. Tot slot viel ook Leandro Kappel in en daar had ik persoonlijk
veel vertrouwen in.
De mooiste kans kwam tot stand toen er een mooie voorzet richting
Tristan ging die de bal knap klaar kon leggen voor de opkomende
Leandro. Hij kwam een grote teen te kort en dat was jammer omdat ik
eerlijk gezegd vind dat wij toch een klein beetje meer recht hadden op
de overwinning.
Een gelijk spel kon iedereen echter toch mee leven omdat ook HBS
een aantal kansen kreeg en gelukkig hadden ook zij vandaag niet een
goede dag.
5
