Scheidsrechter zijn bij AFC
Voetbal in Zuid-India
op 'n cricketveld
Zondag 1
AFC op Gran Canaria 2009
nen heeft, mag het dan wel deze zege zijn die 't zelfde heerlijke chau
vinistische gevoel geven dat Nederlandse voetbalfans koesteren na 'n
overwinning op Duitsland. Hoewel dit in wat mindere mate voor
hocky geldt, wordt dit zeker ook bij Indiase hockeysuccessen beleefd.
21 januari 2009 87e jaargang nr. 6
Nadat eerst mevr. Roedema en haar geblesseerde zoon Michiel in het
zonnetje waren gezet, kon het kienen echt van start gaan. Zes rondes
werd er weer gelachen en geconcentreerd de snippers op de getallen
gelegd. Geweldige gulle AFC-goedgezinde gevers stonden garant
voor evenzeer gigantische prijzen: Oger met de originele blazer van
Ajax, Tommy Hilfiger met een palet aan kleding, Centralpoint met
LCD-schermen, de firma Severin (Brussee) met allerhande electrisch
huishoudelijke apparatuur, een fiets van de firma Duis, en een dia
mant van de firma Coster Diamonds. Voorts sierden cadeaus van
Kappé (parfumerie), Canon, Aegon, Bagels Beans, O'Neill, Gant,
de Sound Shop, Lutz, Moorman, Sama Sebo, en vele anderen de
prijzentafel. Met excuus bij voorbaat aan degenen die we elk jaar
vergeten te noemen. Iedereen, namens AFC, heel heel hartelijk be
dankt! Grote klasse, om met Knegjens te spreken.
Als kien- en derhalve rondemiss werd dit keer de vriendin van Brian
Koster, Lisette, benoemd, die zich met verve van haar belangrijke
taak kwijtte. We zullen haar terugzien bij de prijsuitreiking van het
Gelukkig Nieuwjaar Tournooi a.s. 10 januari.
In de laatste ronde werd de hoofdprijs, dit keer een tweepersoonsreis
naar Nice, gewonnen door de sympathieke Emiel Neter.
De klok liep al tegen enen toen de voorzitter van AFC, Machiel van
der Woude nog een dankwoord tot het team richtte, dat een lange
traditie (sinds de jaren twintig van de vorige eeuw) in stand weet te
houden. En daarmee kwam een lange maar geweldige avond ten
einde. En door deze avond zal de beoogde "oefenmuur" voor de
trainingen worden gerealiseerd!
Noteert u voor volgend jaar vast 18 december 2009 als kienavond.
Gezien het grote aantal mensen en toch, ondanks de gepubliceerde
regels, het aanwezig zijn van mensen die echt niets (meer) met AFC
uitstaande hebben, zal er een andere formule gekozen worden. Hoe
dat in zijn werk gaat leest u hier volgend jaar op deze website en in de
Schakel.
Nicky Hekster
Scheidsrechter zijn, en watje dan zoal te horen krijgt:
"scheids maar ik raakte hem helemaal niet"
"scheids, dit is de eerste keer dat een scheids hiervoor fluit
"scheids, zij mogen zeker alles
"scheids, volgens mij is het allang tijd"
"scheids, wanneer kijk je nou eens
En dan nu weer een opmerking van de scheids,
"scheids,^maar ik raakte hem helemaal niet"
Wat zeggen de regels over dit onderwerp?
Het beoefent geen betoog dat het trappen van een tegenstander één
van de ernstigste overtredingen is.
Het is dan ook duidelijk dat de poging, ook al wordt de tegenstan
der niet geraakt, even strafbaar is."
Duidelijker kan het eigenlijk niet, niet raken is net zo erg als wel
raken
wordt ongetwijfeld vervolgd
Adriaan Jeukens, scheidsrechter
Cricket en hockey mogen dan in geheel India de meest favoriete
sporten zijn.Een Indiase jongere mag dan wel uit z'n blote hoofd een
namenrijtje opnoemen van bekende cricketspelers van eigen bodem
en hen als helden vereren. Als India met cricket van Pakistan gewon-
Het is mij gelukt om op het terrein van ons ecologische kinderproject
Eco-Trust een voetbaltoernooi te organiseren om de Wonderland-
Cup. Een echt sportevenement op een tot voetbalveld "omgetoverd"
cricketveld. Compleet met krijtijnen, doelen cornervlaggetjes en
middenstip. En een "echte" scheidsrechter en twee grensrechters.
Beiden waren Indiase krijtlijnbelissers. De rol van hoofdreferee was
aan mij toebedeeld. Niet nadat ik in enkele voorgesprekken de jon
gens een verhaal over AFC verteld had. "De belangrijkste amateur
club van Nederland", zoals mijn nieuwsgierige toehoorders regelma
tig tijdens mijn presentatie bleven roepen. Een kwaliteitsnaam, die ik
natuurlijk diverse keren aan hun oren had laten weten.
Een serie wedstrijden, uitsluitend gespeeld door jongens van ons
project. Spelers in voetbalshirts met oranje en groene sjerpen om 'n
lijf. Oranje als kleur van Nederland en groen van India. Met de fluit
aan m'n mond en een rode en gele kaart duidelijk zichtbaar in de
borstzak van m'n witte shirt, mocht ik vier voorwedstrijden leiden en
uiteindelijk de Grand Finale. Op diverse plekken met banners en
posters aangemoedigd ter stimulering van de jonge, maar ook oudere
bewoners van omligende dorpen. Die dan ook in grote getale belang
stellend kwamen opdraven. Voorzien van toeters en andere lawaai-
instrumentjes om hun favoriete ploeg aan te moedigen. Er werd rede
lijk sportief gespeeld. Ik had tijdens de wedstrijd voortdurend gelukig
dicht 'n Engels sprekend speler in m'n buurt. Om de onderlinge soms
wat heftige gesprekken in de taal van Tamil Nadu tussen spelers van
de verschillende teams te kunnen begrijpen. De groene en rode kaart
bleven in m'n borstzakje.
Van de natuur wisselende opstelling, zodat ieder enkele keren aan de
beurt kwam, maakten ook twee Nederlandse jongens (Ties en Nick)
uit. Beiden gaven blijk over meer voetbaltalent te beschikken dan de
rest. Ook onder de Indiase jongens mocht een zekere vorm van kwali
teit niet onzichtbaar blijven. Opvallend tegen hun criketachtergrond.
De finale werd 'n groot succes. De winnende ploeg kreeg na afloop
een geheel van klei gemaakte Cup, een kwalitatieve prestatie van een
van de leraren (Dave) van het die dagen daar gehouden Winterkamp.
Na afloop een lekkere fruitsuice en wat hartige nootjes. Bijzonder
opmerkelijk was dat een dag later de meisjes van het kinderproject,
die de dag tevoren hun jongmannelijke leeftijdsgenoten aangemoe
digd hadden, mij om een voetbal vroegen om met elkaar te kunnen
spelen. Het zal de lezer van dit artikel niet verbazen, dat ik diezelfde
dag nog de meisjes ook over voetballen informeerde en met hen zelfs
een serieuze baltraining had. Ja, dat ik naar het Zuiden van India
moest reizen, om eindelijk meisjesvoetbal te zien!
Hans de Bie
Voor de 20ste keer in successie is de A-selectie van AFC op trai
ningskamp in Maspalomas op de Canarische Eilanden geweest.
Hieronder volgt een uitgebreid verslag van één van de spelers.
Dag 1.
In de koude vroegte van vrijdagnacht 9 januari j.l. kwam het eerste
elftal plus begeleiding om 3:15 uur bijeen in de stille derde vertrekhal
van Schiphol. Met de slaap (of juist het gebrek daaraan) nog in de
ogen maakten wij ons op voor een vier uur durende vlucht naar ons
trainingskamp op de Canarische Eilanden, voor AFC 1 de twintigste
opeenvolgende keer. Helaas moesten we vertrekken zonder onze
studenten Wout Meulemans en Willem Scheerens die thuis moesten
blijven voor cruciale tentamens. We hebben ze gemist!
