MIXED PICKLES
5 maart 2008 86e jaargang nr. 10
ingelegd door Willem (Pim) Adriaansz (sinds 1976 nr. 307)
w ,adriaansz@zonnet ,nl en www .home .zonnet ,nl/w .adriaansz
HYMNE
Pickelaar beëindigde zijn vorige inleg met een pickeltje, dat uitdraaide op het AFC-clublied waarvan de vertolking naar een hoger plan getild
zou kunnen worden. Er gaat - om het voorzichtig te zeggen - wel eens iets mis met onze goedbedoelde samenzang. Hij besloot met: "Pickelaar
zal er in de nabije toekomst eens een vrijmoedig filosofietje op loslaten". Die 'nabije toekomst' wordt 3 weken later al werkelijkheid. Nee, geen
spoedeisende zaak, maar opdat Pickelaar niet vergete...
Ons clublied werd ten doop gehouden op het 'reünistendiner' (het huidige jaardiner) van 1935 in de Apollohal. De tekstdichter was de toenmali
ge secretaris Dick Bessem; de latere voorzitter (van 1941 tot 1946). Het werd gezongen door Jan van Koperen, Jan Snelleman, Fons de Vilder
en Arie Waaijer. Het was tot dan strikt geheim gehouden. Of er muzikaal begeleid werd is niet bekend gebleven. De naam van de toondichter
wel: Scheltus van Kampferbeke, die geen AFC-er was maar iemand uit bancaire tijd van Dick B. (Pickelaar: Mees Hope?). Nog tijdens dat
jubileumdiner (AFC 40 jaar) werd de aimabele Bessem tot erelid benoemd.
Tot beter begrip van nu zij vermeld, dat zich in de dertiger jaren van de vorige eeuw een economische wereldcrisis had aangediend en dat AFC
(na de clubrampjaren 1921 en 1922 met twee achtereenvolgende degradaties) zich vervolgens vaak moeizaam wist te handhaven als tweedeklas
ser. En toen kwam dat AFC-clublied, dat insloeg als een bom!
Anno 2008 is AFC in één van de welvarendste landen van Europa een gerespecteerde hoofdklasser met de nodige armslag. En nog altijd zingen
AFC-ers de anachronistische versregel uit het tweede couplet "Eens worden wij weer 'runners-up', Jan Salie wordt voorgoed verbannen". Een
blijkbaar onontkoombare emotie uit donkere tijden, verlangend uitziend naar het licht dat achterhaald werd door de tijd. Nationale, sociale en
religieuze samenlevingen (om er maar een paar te noemen) getuigen daarvan eveneens vaak in hun liederen.
Maar terug naar ons AFC-clublied. Modernisering door aanpassing van tekst en/of muziek zijn heikele gedachten, maar wellicht kan onze hym
ne voortaan met wat meer vaart en verve op de juiste toonhoogte (digitaal?) worden ingezet. En te overwegen valt om het tweede couplet welis
waar niet af te schaffen, maar te reserveren voor slechtere tijden, die hopelijk zullen uitblijven.
CITAAT
"De tijd is de oever van de geest; alles gaat er voorbij en wij geloven, dat hij het is die voorbij gaat"
(Antoine de Rivarol, Frans schrijver en polemist, 1753-1801).
VOORTGANG
Na Türkiyemspor hield Pickelaar de loop er goed in. AFC-DCV leverde een magere 1-0 revanche op tegen de promovendus uit Krimpen a/d
IJssel, die ondanks de zevende plaats in de eindstand van het vorige seizoen na een periodetitel en promotiewedstrijden tot de hoofdklasse
reikte. In AFC-thuis profeteerde makker Wim Ringe over de onzen: "Scoren is en blijft het probleem, maar gelukkig geeft de achterhoede bij
zonder weinig weg.".
Bij DWV zag Pickelaar AFC de 0-1 ruststand tegen het einde van de wedstrijd geheel verdampen. Bij ontstentenis van onze vleugelverdedigers
Joey Esionye en Said Moumane zocht DWV op snelheid de zijkanten op. De gelijkmaker hing in de lucht en volgde prompt, waarna zelfs Pic
kelaar de 2-1 eindstand zag aankomen .Vooraf las hij in DWV-thuis (what's in a name): "Wij hebben alle vertrouwen in een goed resultaat en
rekenen op een overwinning van de geelzwarten".
In AFC-VUC maakte onze hoofdmacht het helaas nog iets bonter door een 2-0 voorsprong in te ruilen voor een 2-3 nederlaag. VUC-trainer
Edwin Vurens liet van te voren in AFC-thuis weten: "We gaan voor de winst, je kunt beter eenmaal winnen dan tweemaal gelijkspelen". En
gelijk kreeg hij
AFC-Omniworld laat Pickelaar (een vroege afsluiter) hier onbesproken, maar op het moment van schrijven is AFC, ondanks de vierde plaats, 11
punten verwijderd van de toppositie en 11 punten voor op de plaatsen 12,13 en 14 Conclusie:AFC is een middenmotor; maar let op uw zaak!
OUDE GLORIE
Bram Jansen uit Zutphen, eerste elftalspeler uit de jaren 50, loopt na VUC nog even binnen; hij heeft weer wat voor het archief gesprokkeld:
perfecte kopieën van voetbalverslagen uit de De Telegraaf en De Sportkroniek (Enno Crabbendam). De tijd: oktober 1955. Pickelaar plukt er
uit en leest met rode oortjes over AFC-Watergraafsmeer (7-3) en VVA-AFC (2-9). In de eerste wedstrijd kwamen de AFC-goals van v.d. Bergh
(3), Poel (3) en Jansen (1). In de tweede wedstrijd scoorden v.d. Bergh (2 Jansen (4), K. Bouwens (1) en Boskamp (2). Dat waren nog eens
tijden! Toch werd niet AFC kampioen (derde) maar Zeeburgia.
Zouden onze huidige geselecteerden beseffen, dat er onder het beperkte aantal toeschouwers van nu nog redelijk wat AFC-voetbalcoryfeeën van
meer dan 50 jaar geleden langs de lijn staan? En hoeveel van de huidige prominenten zullen er over 50 jaar nog kijken? Pickelaar zal het nooit
weten; alsdan is hij niet meer in de gelegenheid te bevragen.
F.C. DE KAMPIOENEN
Uit de media verneemt Pickelaar, dat het aantal kijkers naar voetbal op TV dalende is en hij herkent dat, want hij laat steeds vaker grote wed-
strijdbrokken aan zich voorbij gaan. Maar er is één uitzondering: op zaterdagavond gaat om 20,45 uur de TV aan (België één) voor de langslo
pende serie over de fictieve Vlaamse dorpsvoetbalclub F.C. De Kampioenen. Pickelaar is er al jarenlang aan verslaafd, maar hij heeft nog nooit
een bekende ontmoet die zijn passie deelt. Pickelaar beveelt hier onverbiddelijk aan.
In een dorp van niks is een voetbalclubje van niks. De kleedkamer heeft twee uitgangen: één naar het veld en één rechtstreeks naar het café,
waarin zich het clubleven afspeelt. Voorzitter/geldschieter is de plaatselijke worstfabrikant Balthasar Boma, tevens wijvendief, die voor de
nodige onrust zorgt. Café-uitbaatster Pascalleke lest (al dan niet met haar vriend Maurice) de Belse dorst. Prominente stellen zijn het beroeps-
sergeantje Xavier met zijn ordi/sexy lief Sjoeke, malloot Marc met zijn aandoenlijke Bieke en leraar Pol (de trainer) met zijn dame Doortje
(tevens secretaresse van Boma). Een zwaarlijvig tegenwicht biedt de brocanteur/sjacheraar Fernand Costermans, die aanpalend zijn louche
nering drijft. Boma, en zijn incidentele vrienden de burgemeester en de kolonel, hebben genoeg aan een steelse knipoog als zij hun dorst willen
lessen in het befaamde etablissement de Pussycat. Pickelaar waardeert de Vlaamse humor, inclusief de kluchtscènes, waarin de verkeerde
personen op het verkeerde moment op de verkeerde plaats belanden. Het spreekt vanzelf, dat het nauwelijks tot voetballen komt.
Is Pickelaar nou echt de enige zonderling in AFC, die supporter is van F.C. De Kampioenen? Stiekem hoopt hij van niet, maar eventuele reac
ties wacht hij (zonder veel hoop) af.
