AFCoryfee!
13 februrari 2008 86e jaargang nr. 9
AFCoryfee Henk van der Jagt!
Een man met een jarenlange staat van dienst. Een man, die niet direct
op de voorgrond stond.
Een stille, harde werker. Niet voor niets in 1993 onderscheiden met
de mr. Henne Boskamp Nobelprijs en in 1995 benoemd tot Lid van
Verdienste. Hoog tijd om deze man eens naar voren te halen.
Vraag: Je hebt zelf niet voor AFC gevoetbald, maar wel in Den
Haag. Voor welke club?
Antwoord: Nou, dat is een heel verhaal. Ik voetbalde met in Den
Haag maar in Scheveningen. Zeg trouwens niet tegen een Schevemn-
ger dat hij een Hagenees is. Krijg je toch echt moeilijkheden. Voor
mij maakte dat niet uit, ik kwam daar niet vandaan. Mijn vader was
beroepsmilitair, dus hebben we her en der gewoond. In 1943 werden
de voetbalvelden in Scheveningen door de Duitsers in beslag geno
men. VIOS bood ons aan om lid te worden. Kregen we zelfs voetbal
schoenen voor. Vanaf mijn twaalfde heb ik bij VIOS in het Zuider
park gespeeld, op het terrein van de club De Ooievaar, een joodse
club. We hadden een goed elftal, tot en met de A jeugd zijn we bij
elkaar gebleven. Op 1 jaar na altijd kampioen geworden. Met het
eerste van VIOS speelden we 2e klas KNVB tegen clubs zoals Quick,
HVV en HBS. Ben ooit nog gevraagd om bij SHS een contract te
ondertekenen. Nooit op in gegaan, nooit spijt van gehad ook. Een
kuitbeenbreuk betekende einde verhaal, ben toen direct gestopt. noot
samensteller: Scheveningen Holland Sport, later Holland Sport ge
naamd, terrein Houtrust. In die tijd geliefder bij de Haagse voetbal
supporters dan ADO. Oud-international Bennie Muller, jeugdtrainer
bij AFC, heeft in zijn nadagen ook nog voor Holland Sport gespeeld.)
Vraag: Hoe ben je bij AFC terecht gekomen?
Antwoord: Ik ben begin jaren zeventig lid geworden. Maar daar zit
weer een verhaal achter. Ik kwam al 3 a 4 jaar als bezoeker bij de
wedstrijden van AFC. In die tijd werkte ik voor Michelin. Mijn kan
toor was gelegen aan de De Boelelaan. Ik moest een sportdag organi
seren Kom, dacht ik, even buurten bij AFC. Het hele complex, inclu
sief tennisbanen en clubhuis heb ik toen afgehuurd. Daar was niet
iedereen bij AFC en ATC blij mee. Zij konden dus die dag mets doen.
Mijn zoon Bart was nog te klein, maar we gingen samen wel al naar
AFC. Toen hij bij de pupillen ging spelen, was ik altijd aanwezig bij
de trainingen en wedstrijdenWerd ik benaderd door Bep Bonnet. Ik
zie u zo vaak, heeft u geen interesse om lid te worden van de jeugd
commissie?' Waarom niet, dacht ik, onder voorwaarde dat ik niet op
mijn werk gebeld zou worden. Wie dat later wel deed? Sal van Gel
der! Na een aantal nogal roerige jaren, laat ik het daar maar bij hou
den, ben ik uiteindelijk uit de jeugdcommissie gestapt.
Vraag: Na de jeugdcommissie ben je werkelijk jarenlang secretaris
van de elftalcommissie A geweest. Daar moet veel over te verhalen
zijn. Waar wil je mee beginnen?
Antwoord: Toen Bart voor de senioren ging spelen, in de tijd dat
Doby Peters trainer was, ben ik tot de elftalcommissie toegetreden.
Sal van Gelder was voorzitter, verder was Karei Baarschers lid van de
elftalcommissie A en later Fred Laarhoven en Chris Dekker. We
hadden toen 5 elftallen onder onze hoede. Zondag 1 tot en met 5
speelden KNVB! Zeventien jaar heb ik van die commissie deel uit
gemaakt. Sal was ons boegbeeld, ik was meer de stille werker op de
achtergrond. We konden heel goed met elkaar overweg. Stella, zijn
vrouw, zei ooit eens tegen me: 'Je gaat niet weg hoor, dat zou de
doodsteek voor Sal zijn!' Sal was dominant, zei in eerste instantie
altijd nee, maar voordat je het wist had hij het al geregeld. Het was
echt een lieve man, met een geweldig gevoel voor humor. Op donder
dagavond werden de teams door ons in samenspraak met Doby Peters
samengesteld. Wij hadden als commissie in die tijd toch wel een
redelijke zeggenschap in de samenstelling van de selecties. Doby zei
wel altijd 'Ik bemoei me met het voetbal en jullie met de proble
men'. Ja, dan gingen we wel eens met een speler praten. Sal hield de
commissie in leven. Hij benadrukte steeds het belang van het bestaan
van de elftalcommissie. Niet altijd even makkelijk in de communica
tie, dan nam ik dat over, zo vulden wij elkaar aan. Ik heb al die jaren
heerlijk met hem samengewerkt.
Vraag: Je hebt gedurende je jaren in de elftalcommissie heel wat
trainers voorbij zien trekken. Wat is je daarvan bijgebleven?
Antwoord: De meeste lol hebben we met Doby Peters gehad. Hij had
meer dan normale belangstelling voor de dames van het toenmalige
softbalteam in het algemeen en voor één in het bijzonder. Of wij haar
naam konden achterhalen. Jawel. Piet Ouderland had een hekel aan
bestuurskamers. Wilde ook geen leider bij het derde waar hij toen
trainer van was. Dat vonden wij dus niet goed. Zo ben ik ook nog een
paar jaar leider geweest om voor de formulieren te zorgen. Met Hans
Vlietman had ik echt te doen. Een aardige vent, maar ging teveel van
de eigen verantwoordelijkheid van de spelers uit, was met hard ge
noeg. Hij was zeer ontdaan toen hij ontslagen werd. En ach met de
ene trainer kan je beter opschieten dan met een ander.
Vraag: Nog een anekdote uit die periode paraat?
AntwoordJawel. Een trip met het eerste elftal naar Londen in de
jaren tachtig. We maakten een boottocht over de Thames. Bij het
centrum werd er afgemeerd. Kon men de City verkennen. Nou dat had
ik al gauw gezien, dus ik was snel terug op de boot. Zie ik de promi
nenten van AFC, de heren Kappelhoff, van Rijn en van Dijk zo de
boot voorbij lopen. Kees Gehring is er later in een taxi achteraan
gegaan om ze te zoeken. De trip werd trouwens door het toenmalige
Esso Motor Hotel aan de De Boelelaan gesponsord.
Vraag Na al die jaren betrokken geweest te zijn bij de selectie. Hoe
kijk je daar nu tegen aan Heb je AFC zien veranderen
Antwoord: AFC is professioneler geworden. Er is nu meer mogelij
maar of de saamhorigheid er nu ook nog zo is, betwijfel ik. Ik heb het
idee dat er vroeger een vijfde brigade was, die meer de sfeer van de
club aanvoelde. Meer betrokken was bij de club, ook om het onder
ling gezellig te maken. In mijn tijd als elftalcommissie was het eerste
ook meer een elftal van oorspronkelijke AFC'ers. Maar ik moet wel
erkennen, ik ben vorige maand weer mee geweest met het eerste naar
de Canarische Eilanden, dat we nu een groep hebben waar we trots op
kunnen zijn. Zoals deze groep met elkaar omgaat, doet mij grote
deugd, doet me weer aan vroeger denken. Robert en Bob Gehring
spelen daar een belangrijke rol in. Ik ben nog steeds zeer betrokken en
stel het zeer op prijs als spelers mij op donderdagavond als ik aan het
biljarten ben, even een hand komen geven.
Vraag: Als ik goed ben geïnformeerd, ben je niet alleen maar secre
taris geweest? Klopt dat?
Antwoord: Ik ben nog steeds secretaris. Van de biljartclub. Een heel
gezellige vriendenclub, waarvoor je alleen maar uitgenodigd kan
worden. We werken zelfs met statuten. Een boek met alleen maar met
witte bladzijden, verplichte leeskost bij installatie. Bij problemen
wordt door het bestuur dan ook altijd verwezen naar de statuten.
Probleem opgelost! Maar wat je bedoelt is dat ik in het verleden
samen met Bep Bonnet werkelijk alles hier in en om het clubhuis
gerepareerd, gerenoveerd of wat dan ook gedaan heb. We hebben de
club kapitalen aan kosten bespaard. Met Sal heb ik altijd goed samen
gewerkt, maar, mijn belangrijkste periode was toch met Bep Bonnet,
toen we samen JABO vormden. We hadden een heus kaartje, gemaakt
door Sal: JABO voor al uw makkes! Waren in het gesloten seizoen
altijd bezig, kwam Sal tussen de middag met de broodjes. Wist je dat
de vrouw van Bep Bonnet, de enige vrouw is, die de mr. Henne Bos
kamp Nobelprijs heeft ontvangen? Zou heel graag willen dat je dat in
je verslag opneemt.
Samensteller Andre Wijnand
12
