Trainingsstage zondag 3
23 januari 2008 86e jaargang nr. 8
vermaak zoals playstation en op deze manier ging de avond weer vlug
voorbij.
Dag 5
Ook woensdag begon weer met een uitgebreid ontbijt om half 9.
Vervolgens werden we om 10 uur op het trainingsveld verwacht. We
trainden rustig want 's middags stond onze eerste wedstrijd op het
programma. De groep werd verdeeld en om en om deden we een
afwerk oefening en speelde we een voetvolley wedstrijdje tegen el
kaar. Na deze training moest iedereen verplicht rusten op de kamer
en zich voorbereiden op de wedstrijd die op een ander, moet gezegd
prachtig trainingscomplex in de buurt, werd gespeeld. Om 14:15
werden we bij de receptie verwacht om met de bus te vertrekken. Het
was opnieuw prachtig weer en dat maakte de omgeving waar we op
mochten spelen nog mooier. Om 15:15 was de aftrap van de wedstrijd
tegen Malatya Belediye Spor, een Turkse 3e divisionist met allemaal
professionals die ook in het Grand Haber in Kemer overnachtte.
Gedurende de wedstrijd werd duidelijk dat onze tegenstander beter op
elkaar ingespeeld was en dat zij geduldig hun kansen afwachtten. De
eerste helft ging nog redelijk gelijk op met een goed schot van Tim
Schings en mooie acties van o.a. Leandro, maar de wedstrijd werd
uiteindelijk met ruime cijfers verloren. Dit was voor de meesten een
grote teleurstelling maar achteraf kunnen we vaststellen dat het geen
schande is om van dit team te verliezen. Aangeslagen keerden we
terug naar het hotel waar we om half 8 weer van het uitgebreide diner
konden genieten. Daarna bracht iedereen de avond op zijn eigen
manier door. Een beetje internetten, aan de bar zitten, in de lounge
banken liggen en natuurlijk werd er ook nog een potje (blufjpoker
gespeeld.
Dag 6
Op donderdag stond eerst om 10 uur een uitloop training en om half
3 opnieuw een parcours op het programma. Maar tot ieders vreugde
werd deze planning veranderd in een rustige ochtend en 's middags
een bezoek aan een HamarrL Om 3 uur kwamen we aan en werden we
getrakteerd op een sauna, stoombad, koude douche, Turks bad mas
sage en een Thaise massage. Rond 6 uur moesten we toch echt weer
terug keren naar het hotel waar we vrij wel direct weer konden aan
schuiven bij het diner. Om half 11 stond opnieuw iets op het pro
gramma waar we ons met z'n allen op konden verheugen. De begelei
ding, met name Jos en Frank, had een avond uitgaan in een disco
theek in Antalya voor ons georganiseerd.
Ook met hulp van onze gids Sedat, die de hele week voor ons klaar
stond, was een bus geregeld die ons tot voor de deur van de disco
theek bracht. Nadat we in de bus alvast in de stemming kwamen door
de muziek en niet te vergeten de verjaardag (vanaf 12 uur) van een
van onze fysio's Michel, kwamen we om kwart over 12 aan bij de
disco/club. Binnen waren drie bars, een dj, meerdere lounge plaatsen,
geen dansvloer, veel medewerkers, een klein 'danshok' (waar al vroeg
in de avond gebruik van werd gemaakt) en er werden hapjes met o.a.
fruit geserveerd. De drank was duur en de vrouwelijke aanwezigheid
schaars. Ondanks dat kan, denk ik, iedereen terug kijken op een ge
slaagde avond.
Dag 7
Het ontbijt op vrijdag werd uiteraard overgeslagen en om half 1 werd
iedereen bij de lunch verwacht. Het vizier moest weer op scherp want
deze middag stond opnieuw in het teken van een zware oefenwed
strijd. Dit keer was de tegenstander een samengesteld team dat bestaat
uit spelers uit verschillende Europese landen. Allemaal waren ze
transfervrij en probeerden ze opnieuw een contract af te dwingen. Om
1 uur vertrok de bus die ons naar een prachtig 'soccer center' in Anta
lya bracht. De velden waren mooi en met het bordje Werder Bremen
nog op de deur van de kleedkamer maakte we ons klaar voor de wed
strijd. Opnieuw bleek deze tegenstander te sterk om een goed resul
taat tegen te halen. Zij waren fysiek sterker, positioneel beter en voor
het doel koelbloediger.
Met de wedstrijd en een gezellige avond nog in de benen keerden we
terug naar ons hotel.
De avond kon na het diner om half 8 weer op eigen wijze worden
ingevuld.
Dag 8
Zaterdag stond in het teken van ons vertrek. Om 12 uur moesten we
uitchecken en pas om tien voor 12 's avonds zouden we vliegen.
Omdat niet iedereen de uitcheck-tijd haalde werden we in de bus naar
Antalya, waar we de dag zouden door brengen, getrakteerd op een rap
van Yannick, Leandro en Sam. Deze dag hebben we in Antalya een
juwelier genaamd Storks, een modeshow met kleding van leer (en
bijbehorende winkel), een bazaar, een outlet winkelcentrum en een
restaurant waar we hebben gegeten, bezocht. Dit alles was opnieuw
perfect georganiseerd door de begeleiding. We werden overal vrien
delijk ontvangen en vermaakt met o.a. een rondleiding. Zo ging de
dag voorbij en kwamen we uiteindelijk weer terecht op het vliegveld
van Antalya. Na een vermoeiende vlucht waren we rond een uur of 5
geland op Schiphol. Het normale leventje gaat nu weer door, gewoon
weer trainen en voorbereiden op de volgende wedstrijd.
Tot slot
We kunnen terug kijken op een geslaagde trainingsweek waarin we
hard hebben gewerkt en op sommige momenten ook rustig aan kon
den doen en genieten van de omgeving.
Zoals wij al zeiden werd de week prima begeleid en hadden wij als
spelers niets om over te klagen. Daarvoor willen wij als spelersgroep
de begeleiding hartelijk bedanken voor hun bijdrage en hulp. Door
hun konden wij ons volledig richten op het voetbal en hetgeen waar
we voor gekomen waren: voorbereiden op de tweede helft van het
seizoen.
Naast de begeleiding is deze week natuurlijk ook mogelijk gemaakt
door AFC 1 die deze reis had gewonnen door het winnen van de
Metropoolcup aan het begin van het seizoen. Ook dank aan het be
stuur van AFC dat ons de kans gaf om gebruik te maken van de ac
commodaties en andere zaken waar we gebruik van hebben gemaakt.
Namens de gehele groep: allen hartelijk dank daarvoor!
Tim Schings Tim Arnold
Vrijdagmiddag om 16.00 uur verzamelen; om 16.30 uur zou de bus
vertrekken. Met de Zondag 3 naar Eindhoven.Toen iedereen dus om
17.00 uur in de bus zat, deelde Hesdy de spelers mee dat Cocky van
Duijvenbode en ik mee zouden gaan als begeleiding. En dat Cocky als
extraatje de looptraining zou verzorgen. Dit bericht werd met gejuich
ontvangen.
Een extra ingelaste training was meer dan waar men op had durven
hopen. Op naar Eindhoven dus. Ik had er een hard hoofd in omdat wij
toch met z'n allen weten dat heel Nederland op vrijdag in de file staat.
Hesdy wist echter te melden dat er geen files zijn naar Eindhoven
en dat we gewoon om 19.00 uur zouden aankomen. En zo geschiedde.
Om 19.00 uur exact arriveerden wij bij het Van der Valk Hotel in
Eindhoven. Inchecken, opfrissen en om 19.30 uur aan tafel voor het
diner. Tijdens het diner kregen de heren het trainingsschema en wer
den de spelregels nog even herhaald: niet op tijd komen of erger nog:
helemaal niet komen opdagen, zou zeer onverstandig zijn. En toen
kon het echt gezellig worden. Na het diner kon iedereen doen wat
nodig was om zich klaar te maken voor het bruisende nachtleven van
Eindhoven. Cocky en ik bleven in de hotelbar alwaar wij het trai
ningsschema voor de volgende dag nauwgezet hebben doorgenomen.
Er kon gewoon niks meer misgaan.
De andere heren waren ook vroeg thuis en omdat zij zo begaan waren
met de andere hotelgasten die wellicht nóg vroeger naar bed waren
gegaan en daarom op kousenvoeten naar hun kamers slopen, werd ik
in staat gesteld om, geheel volgens mijn gewoonte, 's morgens om 5
uur rechtop in bed in alle rust mijn krantje te lezen. Een mooi begin
van een intensieve, sportieve dag die om 08.00 uur zou beginnen in
het zwembad. Sommige heren waren zó bang geweest om te laat te
komen dat zij nauwelijks hadden kunnen slapen maar, zoals mijn
vader altijd zei: s'nachts een kerel, overdag ook een kerel. En jawel,
de voltallige Zondag 3 stond om klokslag 08.00 uur bij het zwembad.
Minpuntje was dat het zwembad gesloten bleek. Opgewekt toen maar
naar het ontbijt, waarna om 10.30 uur de sportieve activiteiten weer
