leven zeer de moeite waard. Natuurlijk eerst samen met zijn lieve
Jannie, maar later ook zonder haar. Een voortreffelijke relatie met
kinderen en hun aanhang, een ontelbaar aantal vrienden en vriendin
nen en een heel actief lid van zijn favoriete AFC. Actief in diverse
functies. Jaren lang intensief betrokken bij met name functies op het
gebied van publiciteit. Artistiek (tekenkundig in zijn geval) en journa
listieke inbreng in de Commissie Pers en Publiciteit, bij de jaarlijkse
persmappen en bij ons clubblad de AFC-Schakel. Daarnaast samen
met Jannie betrokken bij de Nieuwjaarshows en de Jubileummusicals
van AFC. Verder niet te vergeten de ontwerper van het nog steeds uit
te geven programmaboekje bij de thuiswedstrijden van ons eerste
elftal eerste elftal. Lex werd lid van AFC in 1938, dus voor de
Tweede Wereldoorlog). In het Honderdjarenboek, uitgegeven in
1995, vertelt hij hierover het volgende. Toen hij in dat jaar 1938
barmitswha (kerkelijk meerderjarig) werd, werd hem door zijn
(meestal omvangrijke) tantes, compleet in AFC-Shirt het lidmaat
schap van AFC aangeboden. Hij werd Ridder na vijftig jaar lidmaat
schap, in 1988. Hij was dus nu bijna 69 jaar lid van onze vereniging.
In 1977 ontving Lex de AFC-Nobelprijs en hij werd in 1990 bij het
95 jarig jubileum naar aanleiding van zijn vele werkzaamheden voor
onze club benoemd tot Lid van Verdienste. Ook zijn echtgenote
Jannie, die tien jaar geleden overleed, was actief voor AFC. Zij was
samen met Hennie Somers, Marijke Rooze, Daisy Katiël en Connie
Hermens een van de initiatiefneemsters voor het instellen van het
damesjaardiner in onze vereniging op de 18® januari. Dit diner werd
in 1974 voor het eerst gehouden.
Na het overlijden van zijn lieve Jannie, die hij tot het laatste liefdevol
heeft verzorgd,, nu tien jaar geleden pakte Lex zijn levensdraad weer
op, was weer actief voor de vereniging en vond hij troost bij zijn vele
AFC-maatjes. Zo lang zijn gezondheid het toe liet was hij een trouw
bezoeker van het jaardiner en de bijeenkomst van de Zilveren Ploeg.
Menig keer hebben Kees Gehring en ik hem na een dergelijke avond
rond twee uur naar huis gebracht.
Lex gebruikte zijn tekenvaardigheid ook om vrienden en vriendinnen
een wel heel bijzondere verjaardagskaart te sturen. Goed uitgewerkte
en mooi getekende wensen. In mijn geval kreeg ik vaak de halve kaart
toegestuurd - ik ben er één van een tweeling - en Lex stuurde dan de
andere halve kaart naar mijn tweelingbroer. Uiteraard zochten wij op
onze gezamenlijke vetjaardag elkaar als tweelingen op om de twee
halve kaarten aan elkaar te passen. En dat was de wijze bedoeling van
Lex met z'n twee halve kaarten: mensen samen brengen en dit geval
de tweeling. In oktober jl. waren Hans en ik nog bij hem te gast om
onder het genot van een glas wijn over het verleden te praten. In de
AFC-geschiedenis zal Lex Rimini een bijzondere plaats blijven inne
men. Namens de AFC betuigen wij onze oprechte deelneming aan de
naaste familie en wensen hen sterkte om het overlijden van Lex te
kunnen verwerken.
Johan de Bie
IN MEMORIAM COR KERKER
Speech van Machiel van der Woude, uitgesproken bij de crematie
van Cor Kerker op 19 januari 2007.
Lieve familie, geachte toehoorders,
Ieder jaar viert AFC haar verjaardag met een jaardiner. Zo ook giste
ren, de 112e verjaardag, met 156 clubgenoten, die nauw verbonden
24 januari 2007 85e jaargang nr. 8
zijn met onze vereniging. Cor Kerker ontbrak in meer dan 50 jaar
nooit op een jaardiner, omdat hij zich innig verbonden voelde met de
club en met de vele vrienden die hij er had. Ook vorig jaar was hij
nog op 18 januari aanwezig. Gisteren was Cor er niet en dat was een
verdrietige situatie. De avond werd dan ook geopend met minuut
stilte voor Cor, waarin onze gevoelens zich samenbalden. In mijn
toespraak benadrukte ik onze grote dankbaarheid dat hij zo lang in
ons midden is geweest. Zo mochten we hem ook dit seizoen begroe
ten bij verschillende wedstrijden van ons eerste, waarover hij lange
tijd met heel veel succes de scepter zwaaide. De ferme handdruk, de
hartelijkheid waarmee hij je ontmoette, we zullen het moeten missen,
maar vergeten nimmer wat hij wat hij betekend heeft voor onze vere
niging.
Cor kwam op 29-jarige leeftijd naar AFC. Hij kwam over van Ajax,
maar speelde eerder lang bij Blauw Wit. Waarom kwam hij naar
AFC? Omdat, zo zegt hij zelf in een interview, veel bekenden van
Blauw Wit al lid van AFC waren geworden, onder wie Chris Geluk,
Jaap Wildschut en Ties Gerrits. Cor speelde eerst nog een paar jaren
in de hogere elftallen, o.a. met mijn schoonvader Lou van Kranen
donk, die hem nog herinnert als een robuuste back. Zijn voetballoop
baan eindigde aan het einde van de vijftiger jaren in het toen roem
ruchte le zaterdagmiddagelftal. Cor was inmiddels toegetreden tot de
Elftalcommissie A, welke commissie zich bezig hield met de hoogste
elftallen van AFC. In 1956 werd hij voorzitter van deze belangrijke
commissie. In datzelfde jaar werd Henk Kappelhoff gekozen tot
voorzitter van AFC. Henk en Cor vatten samen het plan op om te
trachten het 1® elftal te brengen naar de le klasse van de amateurs. Dit
doel werd in 1961 bereikt na de legendarische wedstrijd tegen Celeri-
tudo, toen nog op de Zuidelijke Wandelweg.
Cor bleef tot 1972 voorzitter van de Elftalcommisse en heeft daar
intensief samengewerkt met actieve AFC'ers, zoals Ton van der Valk
Sr, Jaap van Nek, Ben Eiserman, Theo van Emden, allen overleden,
en met Rolf Leeser, Paul Meijer, Rokus Hoogendoorn Sr. en Rob
Duis, die gelukkig allen nog in ons midden zijn. Als trainer werkt hij
nauw samen met oud-speler van het Nederlands Elftal en oud-Ajaxied
Gerard van Dijk. Cor's voorzitterschap was zeer succesvol: ons eerste
werd onder zijn verantwoordelijkheid kampioen in de eerste klasse in
1963, 1967 en 1969 en speelde wedstrijden om het kampioenschap
van Nederland. Sportief gezien de gouden periode van AFC. De grote
waardering voor Cor vertaalt zich in 1963 als hij Lid van Verdienste
wordt en 1972 als hij tot Erelid wordt benoemd. In dat zelfde jaar
ontvangt hij samen met Gererd van Dijk de AFC-Nobelprijs die hij
ook al 1958 had ontvangen. Meer prijzen waren er niet, AFC was blij
met en trots op Cor.
Waarom was Cor Kerker zo succesvol? Hij was allereerst prestatiege
richt. Alle inspanningen op het veld moesten wel ergens toe leiden.
Verder besteedde hij veel tijd aan AFC. Cor was bijna dagelijks op
AFC te vinden, in de weekends vergezeld door zijn lieve vrouw Rie.
Maar hij was bovenal een communicatiefenomeen. Hij kon tegelijker
tijd uit de voeten met 'characters' als voorzitter Henk Kappelhoff, een
aanvoerder als Henne Boskamp, een trainer als Gerard van Dijk en
een leider als Rob Duis. Dan lever je een schier onmogelijke prestatie.
Dat kon alleen omdat hij zijn eigen weg ging, met veel verve, als het
moest zich onafhankelijk opstelde, en geen zin had in ge oh en leu
gentjes. Een kampioen empathie was hij niet, wel aimabel en met
gevoel voor wat er bij de spelers leefde. Die zijn dan ook, ik heb het
ze gevraagd, onverdeeld positief over Cor. Vandaag zijn gelukkig
heel wat spelers uit die gouden tijd aanwezig.
Na het overlijden van zijn vrouw pakte Cor de draad van het leven
weer op en deed aan het clubleven mee, zoals aan de jaarlijkse oefen-
stage van ons eerste in Maastricht en de bijeenkomsten van de Zilve
ren Ploeg. Ook was hij 35 jaar lang lid van de Vrienden Biljart Club,
waaronder enkele jaren als voorzitter, en kwam in dat verband iedere
donderdagavond naar AFC om met zijn vrienden te biljarten.
Met elkaar een rijk leven, met AFC en samen met zijn vrienden,
waarvan hij zo lang heeft kunnen genieten. Wij zullen Cor zeer mis
sen, maar nooit vergeten.
