AFCoryfee
Fred van Soomeren!
/I?
In het Honderdjarenboek als één van de bepalende bestuurders van
AFC genoemd. Dat mag je wel zeggen als je 24 jaar bestuurslid bent
geweest. Werd in de beginjaren van de Tweede Wereldoorlog lid van
AFC en ongeveer dertig jaar later al Erelid. Een man die zichzelf niet
direct als makkelijk karakteriseert. Een Erelid, die nu op afstand
woont, maar zich nog steeds nauw met AFC verbonden voelt.
Vraag: Als je zo bij AFC betrokken bent geweest, valt het dan niet
moeilijk om nu zover van AFC te wonen?
Antwoord: Door Jan (van Dijk) en Johan (de Bie) word ik regelmatig
over het wel en wee van AFC op de hoogte gehouden. Verder is de
Schakel van onschatbare waarde. De Schakel, die bindt, toch? Dus
nooit en te nimmer afschaffen. De Schakel valt niet te vervangen door
een website of door een glossy magazineachtig clubblad. Ik heb niets
tegen websites. Sterker nog, ik ben wat dat betreft een techneut op
oudere leeftijd. Ik heb zelfs websites voor diverse bedrijven ontwor
pen. Maar op een afstand wonen van AFC? Ik heb toen de keuze
gemaakt om bij mijn vriendin in Knokke te gaan wonen. Het is nu
eenmaal zo gelopen, het is niet anders. Maar tijdens de Zilveren
Ploeg, - en de Ridderbijeenkomsten ben ik weer op mijn club terug.
Dan spreek ik ook weer de spelers van toen ik in het Bestuur zat,
zoals Jos Kemna, Jos Lonnee, Nol Kuikens, Jaap Draisma, allemaal
rasafcers. Je eigen ploegje, je vrienden, dat is AFC. Ik behoor nu toch
echt tot één van de ouderen, dat ploegje wordt wel kleiner. Als ik nu
zo op AFC binnen kom, ja dan kan het zijn, dat je er een beetje verlo
ren bijloopt. Ik ken alle gezichten van het Eerste niet meer bij naam,
dat is volkomen logisch. Maar ik ga niet klagen, dat er weer zoveel
nieuwe spelers bij zijn gekomen. Dat was vroeger niet anders, denk
maar aan namen zoals Chris Geluk, Coen Colijn, Jaap Wildschut en
in de oorlog de gebroeders Ten Horste en nog vele anderen. Maar dat
waren meestal wel spelers, die de club trouw zijn gebleven. AFC
heeft altijd een grote aantrekkingskracht gehad. Door de veranderde
omstandigheden in het amateurvoetbal is het verloop helaas veel
groter geworden dan vroeger. Ik word wel eens bekritiseerd, dat ik zo
weinig meer op AFC kom. Maar beseft men wel, datje vanuit Knokke
ongeveer zes uur met het openbaar vervoer onderweg bent. Met de
bus naar Breskens, inclusief een overstap, vervolgens met de veerboot
naar Vlissingen, met de trein via Roosendaal,Schiphol naar station
WTC/Zuid, dat is dus diverse keren overstappen. Dan is een zondagje
AFC wel een hele onderneming.
Vraag: AFC heeft in Tweede Wereldoorlog voor velen een ongeloof
lijk belangrijke rol gespeeld. AFC is dan zoveel meer dan voetbal
alleen. Zou dat nog steeds opgaan?
Antwoord: In de Hongerwinter van 44/45 kon je als AFC'er brood
krijgen bij de bakkerij van Scheepstra, ook een AFC'er. Een dergelij
ke regelmatige broodmaaltijd was een godsgeschenk. Ja, dan is AFC
toch echt wel meer dan een voetbalclub, dat vergeet je niet meer. Net
zoals de Bevrijdingsvergadering, die ik al juniortje meemaakte, mij
altijd bij zal blijven. Gelukkig worden ook nu nog bepaalde leden in
zowel materieel opzicht als in het verkrijgen van een baan geholpen.
Dat is nog steeds AFC en zo zal het, hoop ik, altijd blijven. Voor mij
heeft dat ook gegolden. Ik werkte voor een exportbedrijf in Nigeria.
Door de burgeroorlog daar raakte ik mijn baan kwijt. Maar kijk,
20 december 2006 85e jaargang nr. 7
binnen enkele dagen kon ik bij Jo Hurwits aan de slag. Een voor mij
volkomen nieuwe betrekking, namelijk die van boekhouder. Ik wist er
niet van, maar zijn vertrouwen in mij, was voor hem voldoende om
mij die baan te geven. Jo Hurwits deed trouwens de penningen voor
de club. Als de kascommissie langs kwam, werd er eerst gewerkt,
daarna geborreld en gegeten. Dat waren nog eens avonden. Arie
Waaijer zat in die commissie en die telde de boeken zo uit zijn hoofd
op.
Vraag'. Je werd samen met Jan van Dijk in 1975 tot Erelid van AFC
benoemd. Dat is toch vrij snel, dan moet je toch wel het één en ander
gedaan hebben voor de club. Had je ooit verwacht om gevraagd te
worden voor een bestuursfunctie?
Antwoord: We kwamen samen als broekies in het Bestuur. Ik ben
werkelijk uit het niets zo in het Bestuur gekomen. Daarvoor bekleed
de ik, niet zoals anderen, één of andere functie binnen de club. Ik
werkte, zoals al eerder gezegd, voor een exportmaatschappij. Deze
maatschappij werd overgenomen. Wat bleek, de nieuwe firmanten
waren bekenden van de oude Galavazi. Misschien heeft het geholpen,
dat Galavazi junior stage bij me liep. Blijkbaar ben ik door de oude
Galavzi onder de aandacht gebracht van Henk Kappelhoff. Toen ik
door Henk werd gebeld of ik interesse had voor een functie in het
Bestuur, was ik bijzonder verrast. Maar je zult begrijpen, ook zeer
vereerd. Ik stond namelijk bekend als een nogal lastige jongen. Jan
debuteerde als eerste secretaris in het Bestuur, ik als tweede, dat was,
geloof ik, in 1961. Sindsdien zijn er maar vier secretarissen geweest,
namelijk Jan, ik, Johan de Bie en nu nog steeds Kees Gehring. Dat
zijn er niet zoveel. Om de stabiliteit van AFC aan te tonen. Als je in
het Bestuur zit, dan voel je je verantwoordelijk, ook voor de prestaties
van het Eerste. Dan had je slapeloze nachten als AFC in de degrada
tiezone stond. Nu is het toch heel wat afstandelijker geworden. Na je
bestuurstijd krijg je weer tijd om je hobby's uit te voeren. Je wordt
niet meer continu aangesproken. Mijn hobby was en is fotograferen,
(noot samensteller: Fred heeft daar diverse prijzen mee gewonnen.
Zie zijn website www.alvaso.be
Vraag: Naast voetballen heb je ook gecricket bij ACC. Voor vele
AFC'ers helaas een onbekende sport, terwijl ACC toch ook bij AFC
hoort. Met wie heb je zoal gespeeld?
Antwoord: Met voetballen heb ik wel altijd in de hoogste jeugdelftal-
len gespeeld, maar het Tweede was toch voor mij het hoogst haalbare.
Wel kampioen mee geworden. Tijdens de gloriejaren van ACC heb ik
mee mogen doen in het Eerste, dat onder captaincy van Harry
Scheepstra stond (noot samensteller: van de bakkerij!). ACC had toen
veruit het sterkste team van Nederland. Illustere namen van die tijd:
Wally van Weelde, Henk van Weelde, Piet Sanders, Dick de Baare,
Dick Disselkoen en Lou van Kranendonk. Ik zie het nog zo voor me:
Henk eerste slip; Dick tweede, Wally derde en ik in de gully en dat op
het snelle bowlen van Piet, veruit de beste van Nederland. Jouw vader
deed trouwens ook regelmatig mee: op de silly midoff positie. Maar
wij waren niet de beslissende spelers. Ik was meer een slowbowler en
als batsman moest ik soms de tijd uit spelen. noot samensteller: voor
uitleg aan cricketanalfabeten: zomers naar ACC komen!) Trouwens
Wally en Dick speelden ook in het Eerste van AFC. Vroeger was de
band tussen AFC en ACC veel en veel nauwer.
Laatste vraag: Wat zou je nog willen toevoegen aan dit gesprek?
Antwoord: Fred antwoordt met een grijns van oor tot oor) Word ik
als laatste Erelid voor AFCoryfee gevraagd! Je schrijft het toch wel
op hè: met een brede lach! Nee, even serieus. Ik sprak onlangs met
mensen van Club Brugge. Heb ik de Persmap laten zien. Ze waren
diep onder de indruk. Dat een amateurclub zo'n professionele pers
map kan produceren! Dat er bij een amateurclub zoveel trainers rond
lopen! Dan bloeit mijn hart open, dan ben ik zo ontzettend trots op
mijn clubje!
Samensteller: André Wijnand (awiinand@knnplanet.nl)
Na afloop biertje aan de bar op Goed Genoeg, Fred kijkt om zich
heen,
'Ja, dit is mijn club'.
12
