MIXED PICKLES
21 december 2005 84e jaargang nr. 7
ingelegd door Willem Adriaansz
w.adriaansz zonnet.nl
VERJARING
Het gebeurde decennia lang op Nieuwjaarsdag: een onvervalste muzikale en tekstuele AFC-show. Pickelaar weet er alles van, want hij was vele
jaren een van de promotors. Die traditie ging (voorspelbaar) teloor, maar hij hield er hechte vriendschappen aan over. Pianiste Henny Somers-
Blekemolen rekent hij nog altijd tot zijn (hoofd-)vriendin; in de wetenschap dat hij die vriendschap met velen moet delen. Als het even kan viert
Henny S.-B. halverwege december haar verjaardag en dat doet zij op Bourgondische wijze voor een grote schare vrienden en vriendinnen met
een hoog AFC-gehalte
Om ongetwijfeld goede redenen was dit jaar haar avond/nachtfeest verplaatst naar de beperktere december-lichturen. Pickelaar dacht aan een
versregel van Willem Kloos: 'Want alles is bij dag zo innig niet". Dat bleek een misvatting want de bijzondere sfeer was onveranderd. Onder
heel veel meer passeerden er ook gehaktballen en het viel Pickelaar op, dat hij daarvan niet onopgemerkt kon smikkelen. Hij gaat blijkbaar voor
eeuwig als een gezaghebbend fijnproever door het leven. De waarheid: qualité superieure. De ballen kwamen overigens niet uit een voederluik
maar uit de cuisine met als waarschuwing: défense d'entrer. Lieve Henny, je blijft dapper en uniek.
CITAAT
"Alle waarnemingen, die enige waarde hebben, zijn sterk pessimistisch. Wanneer men zijn naasten en zichzelf met enige oprechtheid bestudeert
komt men zelden tot gunstige waarnemingen".
(Joseph Roux, zuidfrans dichter, 1834-1905).
GENEALOGIE DEEL II
In zijn vorige inleg gaf Pickelaar, na het ledigen van enige kloeke kelkjes in een vlaag van onbevangenheid en jeugdige overmoed zijn club
makkers een schaamteloze blik op zijn komaf: door de capucijner monnik Hadrianus, die in de 16-de eeuw een dienstmaagd in de kloostertuin
had geprangd, werd de basis gelegd voor een nageslacht waaraan Pickelaar is ontsproten. Via de door Rembrandt in de 17-de eeuw geschilder
de "anatomische les", waarop de van het galgenveld geplukte misdadiger Adriaan Adriaansz de centrale figuur werd, kwam Pickelaar nog even
toe aan zijn 19-de eeuwse oudoom Archibald Adriaansz; waarbij Pickelaar toezegde over hem, Pickelaars vader en P. zelf - oh jee - later nog
meer familiaire confidenties prijs te geven. Belofte maakt schuld en door veldafkeuringen kan Pickelaar die toezegging direct gestand doen. Om
na enige geestelijke zelfreiniging onbekommerd het nieuwe jaar in te kunnen stappen.
Terug dus naar oudoom Archibald A., één van de eerste Nederlandse beroepsfotografen. De overlevering verhaalt, dat hij nooit vloekte. Ook al
sloeg hij op zijn duim of stiet hij het hoofd, zijn ultieme krachtterm was slechts "Krimpen a/d IJssel". En als zijn gemoed daarmee niet afdoende
ontladen was volgde er na een goed gekozen timing nog "Krimpen a/d Lek". Blijkbaar hield hij van zijn familie, want hij maakte menige foto
van zijn broer met diens kinderen (waarvan er één Pickelaars vader zou worden) hand in hand en strikt op volgorde van leeftijd. De knaap, die
jaren later Pickelaar zou verwekken, sloeg in zijn volwassenheid gekleurde herinneringen op die achteraf wel eens op gespannen voet met de
waarheid bleken te staan.
Zo vertelde hij zijn 2 zonen, dat hij als dienstplichtig soldaat in 1914 's nachts op een eenzame post onze oostgrens moest bewaken toen het
Duitse leger van keizer Wilhelm II aan kwam marcheren. Vader trok zijn geweer en brieste in zijn beste Duits: "was rnüssen Sie"? Ja, ze wilden
eigenlijk wel even naar binnen. "Kommt nichts davon, fort damif' sprak vader ferm. Daar hadden de Duitse heerscharen niet op gerekend en in
panische wanorde kozen zij het hazenpad. Zijn doortastend, het vaderland reddende, optreden was koningin Wilhelmina echter niet ontgaan
want in 1918 werd hij door haar bevorderd tot generaal. Zijn beide zonen waren enorm trots: hun vader was een held!
De jongste zoon - uw huidige Pickelaar - ontbeert zijn schelmenstreken maar heeft wellicht iets van vaders fantasie. Pickelaar leidde en leidt
nog steeds recht en slecht een onopvallend leven: in AFC werd hij een eenvoudige letterknecht en daarbuiten een regionaal enigszins bekende
verzenbakker.
EPILOOG
Deze Schakelbijdrage is de laatste van het stervende jaar 2005, waarin Pickelaar onverwacht even werd geveld. Inmiddels staat hij weer min of
meer overeind. Hij loopt nog niet als een kievit maar vooralsnog als een gans. In de AFC-pikorde heeft hij zijn bescheiden plaats weer ingeno
men.
Inmiddels zijn hem heel veel nieuwjaarskaarten toegezonden. Per traditie komt de eerste altijd uit Australië; van Ber Stork (in het 100 jarenboek
van AFC nog afgebeeld in de jongeren-erehaag bij de entree van de legendarische AFC-spits Charles Lungen op de Zuidelijke Wandelweg).
Pickelaar bedankt allen, ook voor de support in zijn mindere tijden van het afgelopen jaar.
Dominee Pickelaar hoopt u in januari 2006 (zegge: tweeduizendzes) weer te mogen ontmoeten. Hij geeft u zijn beste wensen voor enig welzijn,
gezondheid en geluk mee. En mocht achteraf blijken, dat u hier en daar wat hebt moeten inleveren: telt uw zege(ningen). Eet, drink en wees
vrolijk, want met de waarheid alleen valt niet te leven; zoals wijlen Theo van Emden (AFC-er, zakenman en artiest) placht te zeggen.
'tV.
12
