MIXED PICKLES
31 maart 2005 83e jaargang nr. 12
ingelegd door Willem Adriaansz
w.adriaansz zonnet.nl
ARGON
De vraag was niet óf maar wanneer Argon kampioen van hoofdklasse A zou worden en wat AFC betreft moest dat niet in Mijdrecht op 20 maart
2005 gebeuren. Desondanks gebeurde het toch. Voor de derde keer in één seizoen trok AFC tegen Argon aan het kortste eind: tweemaal in de
competitie en eenmaal voor de beker. Dat kan uiteraard geen toeval zijn. alhoewel Pickelaar nogal eens vernam dat Argon eigenlijk niet zo erg
veel voorstelde: lange halen gauw thuis.
Normaal gesproken mengt Pickelaar zich niet of nauwelijks in voetbaldiscussies, maar - vooruit met de geit - ditmaal geeft hij zijn simpele
mening eens als voetbalouwehoer. AFC als gebruikelijk dominerend in balbezit. Leuk en aardig technisch breiend overstekend naar de vijande
lijke veste, waar een mannetje of zeven verdedigend al voor ontvangst gereed staan. Elke ontfutselde bal gaat bij Argon linea recta hard en
recht naar voren; geeft niet precies waarheen, want een aantal supersnelle spitsen achterhaalt die ballen toch wel, zodat er lustig op los gescoord
kan worden. En hoe je het wendt of keert: dat is zonder meer een systeemkwaliteit. Met 3-1 werd AFC dan ook terecht gewezen.
Voetbal leeft in Mijdrecht. Rondom het hoofdveld was het bomvol, zodat het leek of er nauwelijks AFC-ers aanwezig waren. Toch trof Picke
laar er een paar, maar daarover - evenals over een paar Mijdrechtse allochtoontjes - verderop meer in deze M.P.-inleg.
Hoe groot de belangstelling was: de schattingen liepen uiteen van 2000 tot 4000 bezoekers. Pickelaars raming bleef op 3500 steken.
CITAAT
"Er zijn maar drie soorten mensen: mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen".
(Urbanus, eigenlijke naam Urbain,
Vlaams humoristisch performer, 20-ste en 21-ste eeuw).
DE A.F.C.-ERS
Bij Argon had Pickelaar een afspraak met Jan Wortel, die gereageerd had op een pickeltje over het legendarische jongensboek "De A.F.C.-ers"
van J.B. Schuil, waarvan een vroege druk (1914) uit Krimpen a/d Lek - of all places - zijn weg vond naar Pickelaar voor opname in het AFC-
archief. Jan Wortel bleek er een vervolg op te hebben: "Hoe de Katjangs op de Kostschool van Buikie kwamen". Eigenlijk een (slim) vervolg op
drie Schuil-boeken tegelijk: "De Katjangs", "De A.F.C.-ers" en "Jan van Beek". Onze eigen Jan Wortel stelde zijn vervolgboek eveneens ter
beschikking van het AFC-archief. Het bijna onmogelijke bij Argon gebeurde: Jan W. en Pickelaar vonden elkaar toch in de mêlee te Mijdrecht.
Ook zijn schenking is inmiddels in ons archief bijgezet; naast "De A.F.C.-ers". Maar niet nadat Pickelaar het - na heel veel jaren - met rode
oortjes had herlezen. Dank, Jan Wortel.
ANNA
Eerder ontving Pickelaar een gans ander boek, dat echter niets met AFC te maken had. Intimi weten, dat Pickelaar al jaren bevriend is met de
Franse dichter Jean-Pierre Varache die na vele bundels een roman baarde en Pickelaar een exemplaar toezond. Als elke Fransman kent J.-P.V.
geen Nederlands, maar niettemin meent hij dat uw Pickelaar de god van de Nederlandse poëzie is en zij die Pickelaar een beetje kennen begrij
pen dat die te bescheiden is om zo 'n groot man tegen te spreken. Jan-Pierre Varache schreef op het titelblad van de roman een opdracht. Picke
laar vertaalt voor U: "In vriendschap aangeboden aan Willem en Anna". Pickelaar glom te voorbarig, want Pickelaarse vroeg achterdochtig:
"Wie is Anna?", terwijl zij hem koel aankeek. Omdat zij luistert naar de naam Olga zat daar wel wat in. Op zichzelf was Pickelaars uitleg wel
plausibel: "de waarlijk groten van geest vergissen zich wel eens in het kleine", maar hij voelde het toch zelf even als "man, sta niet zo te liegen".
Onmiddellijk schreef Pickelaar een bedankbrief aan J.P. Varache, maar wel met de voorzichtige mededeling, dat Anna hem in verlegenheid had
gebracht door zijn assertieve echtgenote Olga. Per kerende post kreeg Pickelaar een nieuw exemplaar met herziene opdracht en duizend excuses
voor de dwaling. Het eerste exemplaar zal Pickelaar te zijner tijd bestemmen voor het Letterkundig Museum te Den Haag.
Waarom haalt Pickelaar dit verhaal hier aan? Omdat hij, in tegenstelling tot de virtuele Anna, toch een echte Anna (mooie, weinig voorkomende
naam) kent: de dochter van ex-eerste-elftal-speler Ron Prins. Zij volgt haar vader tot diens trotse genoegen thuis en (vaak ook) uit naar AFC.
En als Pickelaar deze waarlijk echte Anna (Prins) spreekt denkt hij wel eens even aan die niet bestaande Anna (Adriaansz). Het wordt tijd dat de
levensechte Anna - hij liep ook haar in Mijdrecht zelfs (bijna) tegen het lijf - er eindelijk ook weet van krijgt...
DRIE LETTERS
Onder veel post ontving Pickelaar een externe e-mail uit Gorinchem. Hij citeert: "Geachte heer Adriaansz, Afgelopen weekend mocht ik, op
aanvraag, de DVD "Drie letters slechts..." via de secretaris van uw vereniging de heer Gehring, ontvangen.Ik moet u, uw collega
commissieleden en mevrouw Kuiper complimenteren met het resultaat. Als archivaris van de GW Unitas (een historische voetbaltegenstander
van AFC Pickelaar) volg ik AFC op de voet, en met name de historie heeft mijn bijzondere interesse. Het zal u dan ook niets verbazen dat ik
genoten heb van de DVD. Hieruit blijkt maar weer dat de AFC een unieke vereniging is... Met vriendelijke groet A.M. ter Wal, archivaris
G.V.V. Unitas".
MAROKKO
Deze aflevering heeft een hoog Mijdrecht-gehalte, want Pickelaar besluit óók nog met Argon-AFC. Op de tribune zat hij tussen twee prille
allochtoontjes. Het linker jongetje communiceerde even met het rechter manneke in een taal die Pickelaar ontging. Hij vroeg dus uitleg in het
Nederlands. Het bleek om Marokkaans te gaan. "Dan spreek jij dus twee talen", sprak Pickelaar bewonderend. "Ja meneer"", antwoordde de
hummel, "maar het was een beetje privé".
Even later trok een kampioensploegje met bloemen voorbij. Een van de spelertjes zwaaide met zijn bos naar Pickelaar. "Zijn die voor mij?,
opperde Pickelaar. Na enig denkwerk wist ook deze dwerg een passende respons "Nee hoor, voor mijn moeder"...
11
