29 oktober 2003 82c jaargang nr. 6
25 oktober: AFC E12 - Sporting Martinus E8
Doelpuntenregen in het Amsterdamse Bos
Stipt om 8.30 staat de stoet auto's van AFC E12 ouders klaar om de
spelers naar de wekelijkse slooppartij te brengen. De jongens ruiken
de overwinning. Tegenstander Sporting Martinus E8 heeft uit de 6
gespeelde wedstrijden dit seizoen slechts 1 gelijkspel behaald. E12
staat ongeslagen met 16 punten en 37 doelpunten prominent aan kop.
Ter voorbereiding op de wedstrijd spreekt coach Lassally met de
mannen de tactiek van deze week nog even door. De ouders plegen
ondertussen nog even de laatste telefoontjes en er wordt weer flink
kantinekoffie gedronken.
Vlak voor het begin fluitsignaal begint het enorm te plenzen. Met een
prachtige regenboog op de achtergrond zet El2 de eerste aanval in.
Voor het eerst dit seizoen is El2 niet compleet aangezien Daniel
Sandler geblesseerd is. Het duurt even voor het team de vaste aanvals-
routine ontdekt heeft. Na 5 minuten scoort Floris Blankstein het
eerste doelpunt vrijwel staande op de doellijn. De vliezen zijn gebro
ken. Amper een minuut later scoort Yves Lasally met een afstands
chot het tweede doelpunt. Alle E12 aanvallers uit de fameuze "dia
mant" opstelling komen aan bod: Par van Eendenburg, Coen Ramaer,
Alexander van Oostveen en Jake van Mourik mogen ieder even de
hoeken van de goal opzoeken. Achterin houden Robbie Westdorp,
Raphael Kleinherenbrink en keeper Marnix Ackermans de zaak strak
dicht. Als de tweede regenbui inzet fluit de scheidrechter voor rust.
De stand is dan 7-0.
Na rust probeert Martinus het met een nieuwe keeper. Deze is welis
waar sterker dan zijn voorganger, maar absoluut niet tegen het geweld
van AFC opgewassen. De Martinus spelers zijn inmiddels moe en de
mandekking valt bijna helemaal weg. Bij elke aanval komt een muur
van 5 a 6 helemaal vrij lopende AFC'ers op de keeper af. Hij blijft
vechten tot het einde maar kan niet voorkomen dat de eindstand 17-0
wordt. De spelers en vooral de ouders van de tegenstander kijken niet
blij als de AFC delegatie het veld verlaat. E12 blijft hopen op een
serieuze opponent. Volgende week staat een uitwedstrijd tegen
ROD A op het programma. Het E14 team van RODA staat samen met
Martinus onderaan in de competitie dus het wordt ook daar weer een
doelpuntenregen met naar alle waarschijnlijkheid boze gezichten van
ouders.
Berno Kleinherenbrink
18 oktober: Pancratius F1 - AFC Fl 1-1
Prachtig spel Fl leidt niet tot de volle winst
Dit was de dag waarop de Fl de 2e positie achter Ajax kon gaan
innemen. AFC speelde de eerste helft niet slecht, maar met teveel
ruimtes tussen de linies. Het gevaar kwam met name over rechts waar
Gijs regelmatig gevaarlijk kon doorkomen (met bijvoorbeeld een
pegel op de kruising). Verdedigend was alles onder controle en werd
Pancratius niet gevaarlijk, Cappie had een ontspannen dag in het doel.
Helaas viel alleen het terechte doelpunt niet en voelde het aan als zo'n
wedstrijd waar het doelpunt uiteindelijk onterecht aan de verkeerde
kant valt. Het maakte spelers en AFC fans geleidelijk aan wat
onrustig.
De tweede helft wilde AFC het doelpunt forceren. Knap was dat dit
gepaard bleef gaan met verzorgd voetbal, 2 of 3 dubbele een-tweetjes,
mooie openingen, kortom prachtige combinaties die eindigden met
louter goede doelpogingen. Pancratius wankelde en met meer geluk
dan wijsheid wist zij haar doel schoon te houden. Uiteindelijk lukte
het Ferinho met een bekeken lob om het terechte doelpunt 5 minuten
voor tijd te scoren. Niks aan de hand dus? Helaas, een uitbraak van
Pancratius resulteerde in een soort kluts situatie en op onverklaarbare
wijze ging de bal zomaar in het AFC doel!?
AFC rechtte de schouders en ging nog eens heel diep. Talrijk waren
de doelpogingen en mooi waren de individuele acties. Toen echter de
scheids af floot (en de Pancratius spelers hun ogen weer openden),
was het onvoorstelbaar genoeg gewoon een gelijkspel. De Pancratius
coach sprak van een enorme mazzel, zijn assistent zei niets (maar
beperkte zich hoofdzakelijk tot hinderlijk in het veld staan - dit moest
ik even kwijt); onze AFC trainer sprak van de beste wedstrijd van zijn
team tot dusverre (ik mocht hem quoten). Maar ja, voetbal blijft voet
bal.
De AFC fans waren ook diep gegaan (emotioneel gezien dan); zij
hadden genoten, zich verbeten, en de zwaar geraspte stem van de
werkelijk continu aanwijzingen gevende enthousiaste Pancratius
coach weten te doorstaan (je moet erbij zijn geweest om te beseffen
hoe zwaar dit was). Natuurlijk hadden zij hun jongens de verdiende
overwinning gegund, maar zij konden niet anders dan bijzonder trots
zijn op het vertoonde spel!
Robert Haye
25 oktober: AFC Fl - Legmeervogels Fl
Onverwacht verlies Fl
Na prachtige resultaten zou de Fl nu wel even het doelsaldo gaan
opkrikken om daarmee de tweede plek achter Ajax steviger in handen
te nemen. De spelers hadden zich voorafgaand aan de wedstrijd niet
zozeer bezig gehouden met de vraag of er gewonnen zou worden,
maar meer met hoeveel. Met een verkeerde verwachting het veld
ingaan kan wel eens verkeerd uitpakken, en dit keer gebeurde dat ook.
De Fl begon niet slecht en had goed veldoverwicht. Goede acties en
combinaties leidden tot enkele schoten op doel. Verdedigend was
alles onder controle.
Met de komst van een stevig regenfrontje verdween echter ook gelei
delijk de lijn uit het spel. De combinaties werden rommeliger, passes
kwamen niet meer aan. Meer en meer werd geprobeerd individueel de
oplossing te vinden, waar juist het combinerend vermogen van dit
team haar kracht is. Waar bij AFC het zelfvertrouwen verdween,
begon dit bij Legmeervogels te groeien. Gijs wist toch de score voor
AFC te openen, maar Legmeervogels scoorde weer tegen.
Een spannende wedstrijd ontstond hierna. AFC kwam weer voor via
Ethan, maar Legmeervogels scoorde weer tegen. AFC scoorde via
Bob 3-2. AFC dacht hiermee de zege veilig te hebben gesteld, maar
controleerde het spel allang niet meer. Het wilde ook niet meer luk
ken. Gevechten om de bal werden verloren en spelers bleven niet
meer op hun positie staan. Het was met name 1 speler van Legmeer
vogels die voor constante verwarring bij de AFC'ers zorgde en hij
alleen wist de 3-2 achterstand om te zetten in een 3-4 stand voor
Legmeervogels die niet meer werd prijsgegeven. Algehele teleurstel
ling bij de AFC'ers die hier hopelijk veel van hebben geleerd en
volgende week tegen Zeeburgia gaan proberen weer de draad van de
voorgaande wedstrijden op te pakken.
De trouwe aanhang heeft ook wat geleerd; in oktober is een lekker
zonnetje bij aanvang geen garantie voor mooi weer en is een goede
paraplu of regenbestendige kleding geen overbodige luxe. De team
manager zal naar verwachting de volgende keer zijn antislip zooltjes
dragen.
Robert Haye
25 oktober: OSC Fl - AFC F3 0-8
OSC Fl, het laatste team waar wij nog tegen moesten spelen. Dit
bleek geen moeilijke tegenstander te zijn. Met Tom als supporter aan
de zijlijn, volgende week mag hij weer spelen, werd OSC direct onder
druk gezet. Na circa 5 minuten kwam een uittrap van de keeper van
OSC bij Tommy terecht. Vanaf 20 meter schoot Tommy de bal laag in
de linkerhoek, 1-0 voor AFC. Maarten kreeg veel comers te nemen.
Hij schoot de bal hard en goed voor de goal maar de bal wilde er niet
in, de paal, het kleine doel en de keeper stonden regelmatig in de weg.
Uiteindelijk werd een comer van Maarten door Otto prachtig in het
doel gekopt, 2-0. Onze jongens probeerden de bal goed rond te spe
len, maar dit was soms erg lastig omdat de spelers van OSC met 4 of
5 man direct op je afkwamen. Phillippe, een groot technicus, dolde
regelmatig de spelers van OSC, het maakte hem niet uit of er 1 of 3
spelers op hem afkwamen. Nanne, onze keeper in de le helft had het
moeilijk!! Ja, moeilijk om niet in slaap te vallen, OSC kwam nauwe
lijks op onze speelhelft. Onze verdedigers kwamen steeds mee naar
voren, dit resulteerde in een mooie tweede goal van Otto 3-0. Voor de
rust werd er nog twee maal gescoord, Tommy schoot de bal van grote
afstand hard en laag in de hoek 4-0. Maarten ronde een mooie solo af
met een stevige schuiver in de hoek. De keeper van OSC was kans
loos: 5-0. Na de mst kwam er een geheel andere F3 het veld op,
Maarten stond op doel en onze aanvallers waren verdedigers gewor
den. Met Daniël, Otto, Glessandro en Nanne in de aanval ging ons
team op jacht naar de 6-0. Benjamin die in de verdediging stond ,zag
dat er veel ruimte ontstond in de verdediging van OSC. Hij snelde
naar voren kreeg de bal en lepelde deze achter de keeper, 6-0. Nanne,
23
