11 juni 2003 81e jaargang nr. 19
Woensdag 28 mei '03
Al bij aanvang van het seizoen hadden zowel mijn zoon als ik de
indruk, dat gezien de teams en de indeling, zowel de B2 als de B3
kampioen konden worden. Het werd een spannend seizoen, waarbij
de B5 zich ook meldde als potentieel kandidaat. Het leuke was, dat de
teams elkaar een beetje gingen volgen en dat dit stimuleerde.
Nadat inderdaad deze teams onze B3 lieten zien, hoe leuk het is
kampioen te worden, volgde voor de B3 een enerverend slot. Na, het
voor mij onbegrepen verlies bij Zeeburgia, lieten beide teams geen
steek meer vallen en moest een beslissingswedstrijd gespeeld worden
en dat bleek heel wat voeten in aarde te hebben. Maar ja, drie keer is
scheepsrecht en dit keer ging de wedstrijd door.
Om 18.50 uur komt er een scheidsrechter aanrennen en om 19.10 uur
kan de wedstrijd beginnen.
Na een minuut stilte in acht genomen te hebben i.v.m. het overlijden
van de vader van een van de Zeeburgia-spelers trapt AFC af onder het
toeziend oog van een grote schare AFC-supporters: spelers en vaders
van andere (net niet en wel) kampioensteams, opa's, vriendjes,
ouders, trainers en betrokken AFC-ers.
Een heel ander AFC dan in het vorige treffen: Alert en gedreven.
Voorin werd door Norbey al lekker gestoord bij terugspeelballen,
mooie aanvallen, die in schoonheid strandden, gewoon pech, als de
paal in de weg staat of een keeper die in de weg stond, de bal wilde er
maar niet in. Aan de andere kant een geweldige pegel, die Sieuwerd
flink deed strekken, maar het bleef 0-0. Als het nog niet lukt bij AFC
gaat Zeeburgia er weer uit en door twee foutjes achter elkaar achterin
scoort Zeeburgia de 1 -0. Als het rustsignaal klinkt hebben de meeste
supporters op grond van het vertoonde spel er nog wel geloof in.
Thomas de Leth, die het zijn tegenstander knap moeilijk maakte moet
met flinke tegenzin vertrekken naar zijn school en zijn mobieltje
stond tot aan het begin van zijn voorstelling niet "stil".
Met enige wissels de tweede helft in. Op dezelfde manier van start als
de eerste helft. Je voelt, dat er een goal in de lucht hangt. Veel
dreiging op rechts door Allon en ook Tomas Weyl op links komt goed
door, Tyrone als bliksemafleider. Het middenveld draait super o.l.v.
Wouter en achterin deugt het ook met onze kopsterke Jeroen, Tomas
B., Henk en Ronald.
Het is Tomas Weyl dan ook, die de score gelijktrekt. Vervolgens weet
Wouter twee keer te scoren en de buit lijkt binnen. Veel emotie langs
het veld in positieve zin. Zeeburgia wordt met name door kramp
geveld, maar weet er toch een slotoffensiefje uit te halen, een paar
keer voor de keeper, een keer vanuit buitenspel, maar ze kregen de bal
er niet in, Tomas B. weet een vreemde bal nog goed weg te koppen en
daarmee bleef het 1-3.
Veel emoties bij het laatste fluitsignaal: Danny, die keihard gewerkt
had, kon alleen nog maar uitbrengen: "De eerste keer"(kampioen
bedoelde hij). Jasper gewisseld (maar wel goed gespeeld) was al heel
snel het veld op. Erik boos op zichzelf, even vergetend dat het wel om
een heel seizoen gaat. Merijn teleurgesteld, omdat hij na zijn blessure
toch nog even in deze wedstrijd had willen meespelen, maar het
kwam er niet van. Paul en Lamin bleven eveneens op de reservebank
(wel fijn dat jullie er waren). De rest stort zich in het feestgewoel.
Trainer Jan kan het niet geloven. Na de bloemen onder de douche.
Als de groep aan een drankje zit horen we dat er bij AFC saté
klaarstaat. Jammer, dat niet iedereen dit meer heeft bij kunnen wonen,
want het is daar nog echt feest geweest. (En als je dan ook nog een
plek bij Ajax wint voor de laatste wedstrijd kan je avond niet meer
stuk)
Helaas zal een aantal jongens vertrekken, dat betreur ik, maar ik wens
ze allemaal hetzelfde plezier en succes van dit jaar toe.
Iedereen geweldig bedankt: Jan, Marjan, Boy en andere "vlaggers"
maar vooral de jongens, die de aanzet tot dit alles gaven: de B3, een
team waar zoals Rinus dat zo mooi kan zeggen de neuzen één kant op
stonden, zowel binnen als buiten het veld.
Gefeliciteerd boys, jullie hebben het verdiend.
All the best, Thea
D3 Tot slot
17 mei: toernooi Robur et Velocitas
Veel van de oudste clubs van Nederland waren op dit toernooi, daar
horen wij ook wel bij, maar onze gastheer uit Apeldoorn stamt uit
1882 en de Kon. UD zelfs uit 1875!
We hadden het helemaal goed uitgekiend met het weer; 's ochtends in
de regen vertrokken maar in het oosten was het mooi, en toen het daar
's middags ging regenen waren wij net klaar en keerden terug in een
zonnig Amsterdam. En zo hebben wij een heerlijke picknick-lunch
kunnen gebruiken langs de rand van het veld daar. Beetje afscheids
feestje.
Want het seizoen zit er in principe op. Met als feestelijke afsluiting
straks nog het Mini-WK natuurlijk, maar da's niet meer als team.
Presteerden we ook nog best goed hier, maar we maakten onze
traditionele fout: de eerste wedstrijd verliezen. Daarna hervonden we
ons en via een gelijkspel en 3 overwinningen, waaronder op de latere
poulewinnaar, en nog een gelijkspel, lieten we zien hier echt wel thuis
te horen. Kwamen we alleen nèt een puntje tekort voor de
finaleronde. Jammer maar niet getreurd. Het was leuk en we hebben
een goed seizoen achter de rug. Kampioen in de najaarscompetitie.
En, ok, wat wisselende resultaten in de voorjaarscompetitie.
Geen echte wedstrijden meer voor de boeg, dus iedereen kan gaan
uitrusten en zich voorbereiden op de mogelijkheid om zich volgend
jaar in de Dl te spelen en dus in de Topklasse. Rest ons natuurlijk
Joey te bedanken voor zijn training en coaching. En de andere ouders
die altijd bereid waren om te helpen zoals papa Daan en papa Oesse-
ma die heel wat kilometers langs de lijn hebben afgelegd als vlagger!
En van allemaal de beste wensen voor een snel herstel van een van
onze trouwste supporters, opa Hiensch, die dit weekend helaas in het
ziekenhuis moest doorbrengen!
Tot volgend seizoen!
Frank de Munnik
10 mei: Roda'23 E9 - AFC E8
Felle zon. Lekker weer. Maar niet ideaal om te voetballen, want de
hoge ballen zie je door het verblindende zonlicht niet goed aankomen.
Toch kopte Micha al in de eerste minuut de bal perfect naar Philip. Ik
moet er wel bij zeggen dat hij na die kopbal even pijnlijk over zijn
hoofd bleef wrijven. De bal kwam namelijk vanaf grote hoogte op zijn
voorhoofd terecht. Ik moet toegeven dat ikzelf die bal niet gekopt zou
hebben, maar een stapje opzij hebben gedaan. In de eerste twaalf
minuten gebeurt er eigenlijk niet veel bijzonders. De bal blijft
voornamelijk op het middenveld. Het kan allemaal best wat feller, wat
scherper. Misschien zorgt het lekkere weer er wel voor dat iedereen
een beetje slapper speelt, ik weet het niet... De tegenstander lijkt iets
sterker dan ons normaal zo onverzettelijke team. Bijna scoort Roda,
maar Jerry staat als altijd precies op de goede plaats. Wat zouden we
toch zonder hem moeten? Philip knalt nog een keer keihard op de
keeper, maar het leidt allemaal tot niets. Dan maakt een verdediger
van Roda overduidelijk hands en voor het eerst dit seizoen krijgen we
een échte penalty! Philip legt de bal geconcentreerd op de stip. Hij
weet dat we dit soort kansen niet vaak krijgen, hij voelt de zware
verantwoordelijkheid die op zijn schouders rust. Hij is natuurlijk niet
voor niets aanvoerder van ons team! Langzaam loopt hij achteruit,
zijn blik gericht op de bal en niet op de keeper. Oogcontact met de
vijandelijke keeper zou hem alleen maar uit zijn concentratie kunnen
halen en dat kan hij niet gebruiken. Wie weet wat voor rare bekken
die keeper zou trekken! Hij neemt een aanloop, zijn rechterbeen
zwaait machtig omhoog en knallWl Het is 0-1 voor AFC! Daarna
probeert Roda met man en macht gelijk te maken, maar het gaat niet
lukken, want wij staan pal! Het blijft in de laatste competitiewedstrijd
van het seizoen 2002-2003 dus 0-1 voor de E8 van AFC. We zijn dit
seizoen op de derde plaats geëindigd, achter Legmeervogels en
Sloterdijk. Een geweldige prestatie! Ik vind dat we echt een
topseizoen hebben gehad. Jimmy, Mendel, Olivier, Amos, Rogier,
Micha, Ismail, Mees, Philip en Jerry, jullie vormden samen een
supergeweldig team en ik ben echt trots op jullie! Het was heel
bijzonder
om jullie coach te zijn! Hopelijk zien we elkaar volgend seizoen weer
terug!!!
Roel van Dalen
