De AFC-Veteranen voor de
derde keer naar Londen
i8M
11 juni 2003 81e jaargang nr. 19
sorry de tweede helft, met dank aan onze debutant Johan Dol, met 3-
0. Maar ik kan niet nalaten mijn bewondering voor Murcia uit te
spreken, niet alleen voor hun les op voetbaltechnisch gebied, maar
vooral voor hun bijzonder sportieve manier van spelen, voor het feit
dat zij er toch nog een wedstrijd van hebben willen maken en ons
niet volledig afgeslacht hebben en voor hun toch zeer ingetogen en
vriendschappelijke manier van protesteren tegen onze grensrechter!
Kunnen we ook wat van leren.
Het is jammer dat we geen Spaans spreken, want na afloop was het
bijzonder gezellig, niet alleen op Goed Genoeg, maar ook tijdens het
gezamenlijke diner. Gelukkig spreekt Karei van Osch wel Spaans. Ik
kijk er naar uit, Murcia uit, dat moet toch een prachtige wedstrijd
worden. Maar hop over drie weken eerst naar Londen, voor de derde
keer Pelley House uit. Gelukkig kan ik daar wel Karei zijn toespraak
volgen.
André Wijnand
P.S. Na de recente komst van oud toppers, zoals Joey Zebeda; Roy
Tular; Jos Blank; Frank Keijzer, Michael Berman en Martin
Verburg, nu dus ook Johan Dol. Johan was ooit, samen met Patrick
Steenkist goed voor 30 doelpunten in één seizoen voor AFC 1Eens
te meer blijkt dat het AFC-veteranenteam een mooi eindstation is
voor een prachtige voetbalcarrière. Misschien voor andere oud
toppers toch het overwegen waard om over te stappen. Dus kan je
voetballen of keepen heb je een AFC achtergrond en begrijp je
wat de derde helft inhoudt, dan: schroom niet en neem contact op
met de veteranencommissie. (Karei van Osch 0252 232391; Paul
Koster 023 5442466 of Jan Hein Lans 035 6836620).
De eindstand van ons is:
Quick (H)
19 15
2
2
47
94-36
AFC
18 13
4
1
43
93-29
Kampong
17 11
2
4
35
55-31
Hercules
18 7
8
3
29
44-34
Black Devils
18 7
6
5
27
56-45
VOC
20 7
3
10
24
55-57
HBS
16 5
5
6
20
58-53
Victoria
16 5
2
9
17
26-41
HVV
16 4
1
11
13
25-70
Kon. HFC
17 2
4
11
10
38-66
Concordia
19 1
3
15
6
25-107
Zaterdag 31 mei: bespreking trip naar Londen, (6 t/m 9 juni), ten
huize van Paul en Lida Koster. Gaarne half elf aanwezig voor een
echt "bacon and eggs breakfast even with saucages". En wie stond er
achter het fornuis? Nee, niet Lida of Paul, het was onze eigen kok:
Wouter Amesz. Alom het was prima verzorgd. Ja, je kunt iets
verdomd goed organiseren of niet. Paul drukte ons op het hart om in
verband met de verwachte drukte op de dag van vertrek uiterlijk om
zeven uur in de ochtend!) ingecheckt te zijn.
Vrijdag 6 juni: Dus wij allemaal keurig om kwart over zeven of een
klein beetje later, in de vertrekhal uitgebreid aan de koffie voor een
vlucht met vertrektijd 08.25. Als Paul zegt: zo laat ben je er, dan ben
je er! Zoals gebruikelijk stonden onze engelse gastheren ons op het
vliegveld op te wachten. Maar dit keer toch wel uitzonderlijk, name
lijk op Heathrow en niet op het voor hen om de hoek gelegen
Stansted. Dat scheelt een mijltje of 75. Het programma van de dag
luidde, voor een deel van de groep golfen, voor een ander deel ten
nissen en voor de rest sightseeing. Laat ik het kort houden, gezien de
weersomstandigheden, veel regen, zat een behoorlijk gedeelte van de
groep al om vier uur in het hotel en niet aan de high tea! Vermel
denswaard is dat Karei van Osch het golfen van de Engelsen heeft
gewonnen, die het overigens niet zo nauw namen met het geven van
advies aan elkaar. Bovendien had hij ook The Longest Drive gewon
nen, maar 6 juni is dan ook een bijzondere dag: namelijk The Lon
gest Day. Des avonds natuurlijk naar de ons bekende pub, waar een
blind paard geen schade kan aanrichten en daarna hop naar de Pakis
taan om te eten, maar let op het is downhill. En dit altijd in gezel-
schap van onze engelse vrienden, die op deze manier de wedstrijd
van morgen proberen te beïnvloeden. Maar daar waren ze tot op
heden nog nooit in geslaagd, dus waarom zou het ze deze keer wel
lukken? Of zouden wij in het kader van de vriendschap misschien
genegen zijn dit keer de overwinning aan hen te gunnen? Daar uw
verslaggever niet in de tactiek van de tegenstander trapte, maar op
tijd zijn bed opzocht, moet hij u voor een "eerlijk" verslag over de
laatste uurtjes van deze dag helaas naar andere deelnemers verwijzen.
Zijn eigen tactiek had hem namelijk al boven zijn "high tea" ge
bracht. Maar wat ik wel vernomen heb, is dat er zeer laat gegeten
werd, ergens midden in de nacht en dat de Pakistaan de volgende
keer niet meer op het programma staat. Ja, wat wil je als je "tig" man
binnen krijgt, ieder met een behoorlijke "pint" achter zijn kiezen en
dan aan ieder afzonderlijk vragen: "What do you like for dinner?" Ja,
dat schiet op zeg, hop gewoon borden met voer op tafel!
Zaterdag 7 juni, The match of the day. Wederom op het complex
van The Bank of England. Het veld was een kwart slag gedraaid, nu
niet meer up hill or down hill, het was nu meer een golvend tapijt, of
kwam dat toch door de high tea? Niettemin we waren de eerste helft
weer veel en veel sterker, vooral Frank Keijzer speelde als
verdelende middenvelder erg goed, maar zoals hij zei, het rendement
was bijna nul. Hoezo? Hadden er misschien meer last van de high
tea? De ene na de andere kans werd verprutst, zelfs door Kees
Gehring, die van de avond daarvoor toch geen last kon hebben, want
hij arriveerde pas op zaterdagmorgen. Wat van grote klasse getuigt
naar de groep, maar hij houdt ook zoveel van ons, hij liet dan ook
voor de rest van de dag niet na om dat steeds maar weer te
benadrukken. Wij houden ook van jou, Kees! Oja de ruststand 2-2.
Hoogtepunt of dieptepunt, het is maar hoe je het bekijkt, was de
publiekswissel voor Karei van Osch, die zijn kicksen aan de wilgen
heeft gehangen. Ik geef je het te doen tot je pensioengerechtigde
leeftijd zo door te voetballen, ik denk niet dat velen van ons dat
zullen nadoen! Karei, altijd heerlijk achter je gekeept! Tsja de tweede
helft van hetzelfde laken en pak, wel minder spel van ons en zij toch
veel meer "eager to win". Einduitslag 4-3 voor Theydon Boys,
voorheen Pelly House genaamd.
Op de nieuwkomers na, had in feite niemand echt moeite met deze
nederlaag. De tegenstander is zelfs van mening dat wij deze
wedstrijd met opzet verloren hebben. Geef ze eens ongelijk als je de
gemiste kansen ziet, iemand van ons lag zelfs al in het doel en was de
bal helemaal vergeten en wat te zeggen hoe hun vierde goal tot stand
kwam. Zouden ze Hesdy betaald hebben? Of zou de tactiek van de
Engelsen nu eindelijk toch een keer geslaagd zijn?
Voor het avondeten had Billy( Theydon Boys) de plaatselijke
Italiaan afgehuurd. Dus wij met alle Theydon Boys en hun dames in
de achterzaal van dit etablissement. Vergelijk het met dineren in een
overdekt zwembad, qua akoestiek en met een sauna, qua
temperatuur. Een normaal gesprek met je tafeldame was dan ook
bijna niet mogelijk. Vandaar dat Hans Dukker zijn goocheldoos weer
tevoorschijn liet komen en dathet een genoeglijke
avond werd. Een voorbeeld van engelse humor? Billy had twee van
zijn werkneemsters ook uitgenodigd. To put it mildly, ze zagen er
echt uit, zo van: hier zijn we en dat willen we aan jullie laten zien
ook, gelukkig maar, want voor een goed gesprek waren de
omstandigheden toch niet ideaalof toch wel,Zegt Billy
tegen een andere Engelsman: "Good girls". Antwoordt de ander:"If
these are your good girls, invite next time your bad girls!"
Zondag 8 juni, vroeg aan het ontbijt, half acht, en dan kunnen we
met stille trom vertrekken. Nee, dacht Jos Lonnee, zo makkelijk laten
we ons niet kennen en hoe hij het flikte, weet niemand maar ineens
ging het brandalarm af en hop allemaal, met of zonder ontbijt achter
de kiezen, naar buiten. Prachtig schouwspel hoe van de rest van de
gasten, die natuurlijk allemaal nog in bed lagen, de één na de ander
naar buiten kwam. Laten we zeggen "the pride of the nation". Wij
keurig allemaal al aangekleed en zij, nee een fraaie vertoning. Niet
temin dankzij onze gastheren kwamen we toch nog ruim op tijd op
de luchthaven. Wederom een geslaagde trip, misschien minder uit
bundig dan de vorige twee, maar daarom niet minder geslaagd en het
was weer verdomd goed georganiseerd!
André Wijnand
