zijn tegenstanders. Goed hersteld Boris! Mark Pullens staat de laatste
wedstrijden zo goed te spelen dat je bijna vergeet dat hij rechtsachter
hoort te staan. De man is overal waar gevaar dreigt. Communiceert
geweldig met zijn mede spelers en is een voetballer geworden waar
nog veel meer uit te halen valt. Elbert, deze wedstrijd als laatste man,
heeft zijn "moment" niet kunnen brengen. Hij speelde in dienst van
zijn gelegenheid keeper Darryl. Die twee hebben heel wat gevaar voor
het doel weg weten te halen. Soms met gevaar voor eigen leven. Toch
wist Sloterdijk er 2 in te leggen. Darryl heeft zijn best gedaan maar
kon niet voorkomen dat de ballen er toch in gingen. Al met al een
super spectaculaire wedstrijd waar het ware karakter van de B7 weer
eens tot uitdrukking kwam. Ik spreek ook namens Ton Pullens wan
neer ik zeg dat dit een geweldig sportief, leuk en leerzaam voetbal
seizoen is geweest. Wij hebben samen laten zien dat wanneer je goed
traint, je best doet en plezier hebt je als TEAM er kunt staan. Jullie
hebben mij laten zien dat jullie kunnen voetballen en willen leren. Ik
heb veel van jullie geleerd jongens. Ik vond het een eer om jullie
vertrouwen te krijgen en om met jullie te werken.
Vanaf deze plaats wil ik namens het hele team en ouders Hans Elias
bedanken. Hij heeft als chef-redacteur ervoor gezorgd dat de fans van
de B7 elke week weer op de site en in de schakel konden genieten van
de vaak lange sportverslagen. Dank daarvoor Hans!
Enrico Bartens, coach van DE B7!
C2: Koninklijk
23 april: Kon. HFC Cl - AFC C2 0 - 4
Om in de race te blijven moest er gewonnen worden in Haarlem tegen
een altijd sterke tegenstander. Thuis was het tenslotte maar een moei
zame 2-1 geworden.
Maar iedereen was daarvan doordrongen en er werd zeer geconcen
treerd gespeeld.
Met weer veel invallers vanwege onze uitgedunde selectie: Robin en
Oussama en Tom op de linkerflank. Tim in het centrum, Hatim en
Jassir op rechts en Bandy weer eens op doel.
De uitslag doet wellicht een makkelijke avond vermoeden, maar zo
simpel was het niet. Lange tijd wist HFC ons goed op te vangen, ook
al wisten we wel wat kansen te creëren. Maar Tsjerk verschalkte
uiteindelijk hun uitstekende keeper met een listig balletje.
En dat werd in de tweede helft rustig uitgebouwd, met als mooiste een
heel "gemeen" doelpunt van Oussama. Op een meter afstand van de
keeper de bal nog even terughalen en dan langs hem tikken. Prachtig
om te zien. En daarna allemaal zo snel mogelijk aankleden en naar
huis om Ajax te kijken.
Wij doen dus ons uiterste best, maar we blijven afhankelijk van punt
verlies van de directe concurrentie helaas. Nu eerst maar zaterdag
Amstelveen (op sportieve wijze) vernederen, want daar hebben we
nog wat mee goed te maken!
Frank de Munnik
C2 Afgestraft!
26 april: AFC C2 - Amstelveen/H C2 8-3
We hadden nog wat te verrekenen met Amstelveen waar we uit op
discutabele wijze in een verlies eindigden. Op sportieve wijze wel te
verstaan, anders zouden we niet willen. Dus de motivatie was er wel.
En veel invallers; Jassir en Robin beginnen al bijna vaste krachten te
worden. Dylan en Marcel waren er opnieuw bij en een heel nieuw
gezicht op doel: Wim.
Dus op naar een overwinning met een monsterscore! En zo stonden
we na een paar minuten dus via een akelig balletje met 0-1 achter...
Dat duurde niet lang gelukkig, onze eigen scenario werd snel terug
gevonden. Naru bracht ons langszij en Joey met een penalty en een
kopbal voor het eerst?) al op ruime voorsprong die tot 5 op liep voor
de rust.
7 mei 2003 81e jaargang nr. 18
Had Sean in de eerste helft al een poging gedaan en de lat geraakt, in
de tweede helft was het wel mooi raak met een afstandsschot. Dat we
achter ook een steekje lieten vallen mocht de pret niet drukken. Am
stelveen, met alweer allerlei Cl-rs aan het shirt te zien, werd gedeci
deerd weggespeeld. De uiteindelijke 8-3 was eigenlijk nog erg vrien
delijk voor ze. Ixkker, dat gaf sportieve voldoening!
Frank de Munnik
C2 Strohalm...
3 mei: Concordia Cl - AFC C2 0 - 9
Er was maar één ding te doen op deze laatste competitiedag voor ons;
en dat was winnen. Zou ook niet moeilijk moeten zijn tegen de num
mer één na laatst. En dat bleek, het werd grotendeels eenrichtings
verkeer waar wij toch nog steeds, hoewel de uitslag anders doet ver
moeden, flink wat kansen vermorsten. Dubbele cijfers hadden gemo
gen, en eigenlijk was de 20 wel haalbaar geweest, maar ach het ging
vooral om de wedstrijdpunten. Een vijfklapper van Naru, waaronder
een echte hattrick in de tweede helft en verder gebruikelijke goals van
de gebruikelijke makers zoals Xaverio, Tsjerk, Erixon en Joey.
Maar voor het kampioenschap zijn we in eerste instantie volledig
afhankelijk van wat Legmeervogels tegen Blauw-Wit gaat doen op 4
mei. Bij winst eindigen ze 1 punt voor ons en hebben ze de schaal.
Anders wacht waarschijnlijk een beslissingswedstrijd tegen Zee-
burgia. De kans is echter klein dat dat scenario haalbaar is.
Denk je nog weieens terug aan de mogelijkheden die er waren; in de
laatste minuut een overwinning op Blauw-Wit verspelen, thuis Leg
meervogels overspelen, maar niet scoren, de schandalige uitwedstrijd
bij Amstelveen. Maar ja, als..., om in voetbaltermen te blijven: als
mijn tante ballen had gehad was ze mijn oom geweest.
Het was een heel leerzaam seizoen waarin zowel de club als de spe
lers veel hebben geleerd en waarin we op zich in een vooraf niet
verwachte positie zijn geëindigd. Als we alle positieve ervaringen dan
meenemen naar volgend seizoen, zijn we er ook vast allemaal weer
een tikkie beter en sterker van geworden!
Frank de Munnik
P.S. Legmeervogels won zijn laatste wedstrijd en is kampioen gewor
den.
D3 Hatsjie
26 april: OSV Dl - AFC D3 5-0
Ze zeggen in de discussie over kunstvelden weieens dat echte voetbal
lers het gras willen ruiken. Maar dat kan ook fout aflopen; onze coach
Joey was geveld door de hooikoorts! Verder Allon en Roemer op stap
en Maxim verhuurd aan de Dl dus we waren blij dat Yannick en
Robin van de D2 ons kwamen helpen.
Een zware tegenstander dat wisten we, koploper ook, maar hun enige
nederlaag hadden ze wel thuis van ons gekregen!
Vandaag mocht het echter niet zo zijn. Zeker in de eerste helft waren
er zeker kansen voor m.n. Rio en Duco, maar dat wilde niet lukken.
En zij kwamen bij vlagen sterk door wat ondermeer een prachtig
kopdoelpunt opleverde.
Maar ook na rust ging het nog een tijd best goed en met een 2-0 stand
zou nog van alles kunnen gebeuren, en overwogen we om met veel
risico één op één achter te gaan spelen en te bezien wat we dan in de
aanval konden bereiken. Hun plotse derde en een blessure aan ons
kant weerhielden ons daarvan.
Dat de score nog hoger werd is wat geflatteerd, die vielen in de laatste
2 minuten toen de hoop op meer al was opgegeven. Ere wie ere toe
komt; OSV was wel een terechte winnaar. Maar we hadden van een
paar jongens in de tweede helft wel iets meer inzet willen zien om de
stand leuker te maken. Dat kunnen we hier dan weer van leren. En dat
kunstgras toch zo gek misschien niet is...
Frank de Munnik
