de oude voetbalwet...; in de laatste minuut een corner van hun kant,
even aarzeling in de verdediging en daar was de gelijkmaker. Veel
frustratie in en naast het veld, maar onterecht, deze wedstrijd hadden
we op eigen kracht al veel eerder mogen beslissen
Frank de Munnik
Over de grenzen..
AFC C2/C5 - Rossvale FC
Dat de AFC website ook in het buitenland wordt bekeken, bleek wel,
toen ik eind vorig jaar een mailtje kreeg vanuit Glasgow, waarin werd
gevraagd of wij tijdens het verblijf van hun jongste C-junioren in
Amsterdam met een van onze teams tegen hen wilden voetballen. Na
een aantal mailtjes en wat meer info maar eens gebeld en mijn Schots
geoefend. In overleg is toen besloten tegen de C2 en C5 te laten
spelen.
Voordat we elkaar ontmoetten nog even wat clubhistorie aan elkaar
gemaild. Ian Grey, de initiatiefnemer, vertelde, dat zijn club door zijn
vader is opgericht, vanwege het feit, dat behalve bij de grotere clubs
het treurig is gesteld met het jeugdvoetbal in Schotland. Geen com
plexen zoals bij ons, maar gravelvelden, waarop getraind wordt en
grasvelden, die per wedstrijd gehuurd moeten worden. Boven
dien clubs als de Rangers en Celtic (iets minder geliefd, geloof ik) die
onmiddellijk klaar staan om jouw talenten in te lijven. Rossvale is een
echte jeugdclub met 22 teams in de A t/m F(2e jaars). Voor Schotse
begrippen zeer behoorlijk.
4 April, kwamen ze, ietwat laat met het Amsterdams openbaar ver
voer, op Goed Genoeg aan om de confrontatie met onze C2 aan te
gaan. De inschatting was, dat onze C2 wel zou winnen. De eerste
helft waren onze boys echter geïmponeerd door de Schotse werk
paarden en werd de rust ingegaan met 0-0.
De tweede helft werden onder uitstekende leiding van scheids Seth de
drie winnende treffers gescoord door AFC. Onze tegenstanders waren
zeer tevreden, al vonden ze onze boys de eerste helft wel iets te lief.
Sportief was het echter wel. Na afloop voor beide teams nog wat te
drinken in het clubhuis en afscheid genomen tot zondag.
6 April. Bij aankomst even schrikken, doordat Pim van de Meent mij
wist te vertellen, dat de Schotten
niet zouden komen. Grapje gelukkig. De C5 had wel zin in deze
"interland", maar wat ze niet wisten was dat onze Schotse gasten de
avond tevoren in de Arena goed hadden gekeken naar Ajax en zich
daardoor hadden laten inspireren. De C5 stond dus al snel op achter
stand en de Rossvale boys kwamen met de ene splijtende pass na de
andere en wisten ook het doel te vinden. In de tweede helft liet AFC
zien ook te kunnen scoren, met applaus van de Schotten als gevolg.
Ook weer zeer sportief en goed geleid. Na afloop werden er door
beide teams vele handen geschud en na de lunch nog een leuke
speech van Roy van Straten.
Tenslotte nog de beroemde AFC-shawls, die in zeer grote dank wer
den aanvaard. Al met al geslaagd.
Vorige week kreeg ik nog een mailtje van Ian Grey, waarin hij nog
maals onze club dankzegde mede namens hun bestuur en de hoop
uitsprak ons contact te continueren.
Wie weet, volgend jaar naar Glasgow
Thea Verhoeven
C2 Sterk
12 april: Argon Cl - AFC C2 1 - 2
De race om het kampioenschap is in volle gang en gaat tussen 4 ploe
gen, maar vandaag is het ons gelukt één daarvan definitief af te
schudden. Argon stond 2 punten achter en dat is door deze overwin
ning dus 5 geworden en dat moet met 4 wedstrijden te gaan voldoen
de zijn. Nu is het hopen op puntverlies van Legmeervogels (lpuntje
voor op ons, maar hebben schuld aan een gestaakte wedstrijd waar
nog geen beslissing over is genomen) en Zeeburgia, die precies gelijk
staan. Een spannende finale dus, helaas treffen we ze niet meer recht
streeks.
Vooraf hadden we hier misschien wel van gedroomd, maar het bijna
niet durven hopen. Thuis waren we behoorlijk afgedroogd door Ar
gon, dus enige vrees was er. Weer met wat invallers, zo stond Bandy
op doel, maar wel zéér gemotiveerd betraden we het veld. Joey Stoel
tjes met de opdracht om hun heel sterke nummer 10 uit te schakelen
en Robin Telkamp op links erbij om het middenveld te versterken.
23 april 2003 81e jaargang nr. 17
Angstig Nee, meer voorzichtig om vervolgens te bekijken hoe ver
we zouden kunnen komen. En dat werkte goed vanaf het begin. Ar
gon kwam niet tot echt opbouwen van een aanval toe. Maar wist dat
ons ook te beletten zodat er (te) vaak voor de lange bal werd gekozen.
Zo ontspon zich een pittig maar sportief duel, misschien niet altijd
even goed, maar wel spannend.
Heel jammer dus dat het goede begin na een kwartiertje toch een
voorsprong voor de tegenstander opleverde. Een snelle uitval en een
beetje mazzel dat de bal via de paal terugrolde voor de voeten van
hun aanvaller. Maar klasse! De mouwen werden opgestroopt en we
gingen er voor. Lukte niet voor de thee, maar het vertrouwen was er.
En de durf, want Kenneth gaf in de rust al aan dat we eventueel achter
een op een zouden gaan spelen om de overwinning af te dwingen. We
waren zeker sterker in de tweede helft en dat leverde via Hatim de
gelijkmaker op, lekker in "het dak" geschoten. Om daarna volledig
voor de overwinning te gaan. Met risico, want natuurlijk leverde de
ruimte achter ook kansen voor Argon op. Maar dat liep goed af en
voor wist een paar minuten voor tijd Oussama na een mooie actie de
bal in de bovenhoek te schieten.
Nog even zweten, een laatste kanss voor hun, maar we hielden het.
Groot compliment aan allemaal in het veld en langs de lijn. Dit was
een prestatie, AFC waardig. Tegen een heel sterke tegenstander op het
moment dat het er echt om gaat met gedurfd aanvallend voetbal de
zege binnenhalen!
Frank de Munnik
D3 Rare combinaties
5 april: AFC D3 - Zeeburgia D2 1 - 2
David ziek en jarig, een l**lige combinatie. Randall zat midden in een
marathon, in 24 uur een training en 3 wedstrijden keepen, klasse zo'n
inzet!
Seth die ging werken in plaats van fluiten. Enthousiasme dat we op
het hoofdveld mochten, maar in het achterhoofd dat het daar tegen
Amstelveen toch mooi mis ging. Een zonnetje, maar toch koud. Zee
burgia heeft een reputatie op het gebied van scheidsrechters, maar we
speelden thuis...
Kortom het was een gekke ochtend. Zij begonnen sterk, maar in echte
kansen vertaalde zich dat niet en langzaam maar zeker kregen wij via
goed combineren steeds meer de overhand. Kan er wel zo'n boom van
een kerel staan tegenover Rio, maar na drie keer sprinten zag je bij
hem de vermoeidheid al toeslaan.
En zo kwamen we ook steeds vaker bij hun doel. Was het Maxim die
een prima schuiver binnenschoot en die voorsprong was bij de rust
ook zeker terecht.
In de tweede helft wisten we ze echter niet van onze helft af te hou
den. Hun inzet was fantastisch, die compenseerden wij onvoldoende.
En zo kon je er op wachten dat daar ook kansen uit voort kwamen.
Nou had dat niet slecht behoeven af te lopen, maar het zat allemaal
tegen. Spijtig. Toch maar even "Lang zal ie leven" gezongen, want we
blijven optimistisch tenslotte, hoewel een kampioenschap nu wel ver
weg is.
Frank de Munnik
D3 Geklutst eitje
20 april: toernooi De Meer, 2e plaats
Nadat 's ochtends vroeg alle eitjes gevonden waren op deze Paas-
morgen gingen we in Amsterdam-Oost op zoek naar de beker bij De
Meer. Een voortreffelijk georganiseerd toernooi, dat we samen met de
D5 bezochten en waar men ook niet was vergeten het weer weer te
laten opknappen
Een beetje improviseren, want wij misten helaas Roemer, David en de
zieke Randall. Mitchell was even terug op het oude nest dat hielp,
maar dat was 10 man en geen keeper. Gelukkig liet het schema toe dat
lordi zowel voor de D5 als voor ons kon keepen, en dat wilde hij ook
van harte.
Werden door ons JOS D2, De Meer Dl en SDO D2 relatief makkelijk
op zijgezet (resp. 5-0, 2-1 en 2-0), maar de D5 deed hetzelfde in hun
poule.
Dus de finale was AFC tegen AFC met toen natuurlijk wel een
keepersprobleem wat gelukkig werd opgelost met een al aanwezige
gastspeler Eschwin. Eigenlijk keeper bij Martinus, maar nood breekt
wet tenslotte en hij deed het zeer verdienstelijk.
