12 maart 2003 81e j aargang nr. 15
scheidsrechter geregeld moest worden. Wij mochten met de wind in
de rug beginnen en al snel was te zien, dat wij meer tegenstand kre
gen, dan wij normaliter gewend zijn en ook wat zenuwachtiger waren
dan anders. In het begin van de eerste helft was het vooral vechten en
werken om balbezit te krijgen.
In het tweede gedeelte kwam de B5 meer in zijn spel en dat resulteer
de tot een aantal kansen, die niet werden verzilverd. Na een goed
opgezette aanval loopt Laurens S. op de goal af, ware het niet dat hij
wordt vastgehouden/uit balans wordt gebracht door een DWV-
verdediger. De hierop volgende strafschop werd door Laurens keurig
ingeschoten en de 1-0 stond op het bord! Kort hierna kwam de B5 op
een mooie 2-0 versprong door een goal van Carl, die de bal beheerst
over de keeper lobde.
De tweede helft was om in 1 woord samen te vatten: rommelig. Dat
kwam mede doordat er aan onze kant 2 spelers geblesseerd raakten
(David L. en Lee). Door deze blessures moest de B5 even met 10 man
spelen en dat kwam het spel niet ten goede. Wij kregen nog wel wat
kansjes, maar daar werd niet echt scherp mee omgesprongen. Aan de
andere kant was DWV door onze goede inzet ook niet meer bij mach
te iets aan het wedstrijdbeeld te veranderen. Eigenlijk hebben zij de
gehele wedstrijd nauwelijks een grote kans gehad. Dit was zonder
meer een verdienste van de achterhoede, die heel solide en slim
speelde. In feite heeft iedereen hard gewerkt en zijn uiterste best
gedaan, zodat de komende wedstrijden met vertrouwen tegemoet
gezien kunnen worden.
Tot slot dank aan Nicky voor zijn uitstekende keeperswerk en het
goede werk van Jasper op het middenveld. En uiteraard Jan voor zijn
invalbeurt als scheidsrechter, die hij goed vervulde.
Jongens blijf allemaal scherp voor de uitwedstrijd van a.s. zondag
tegen Abcoude.
Fred Huiman
C2 Landje pik...
9 maart: Turkiyemspor Cl - AFC C2 0 - 3
speelden wij vroeger in het zand met een mes. Nou gaat het er bij
voetbal ook wel om om de ruimte te veroveren op de tegenstander,
maar het gevonden knipmes op het veld liet ons toch wel even schrik
ken. Helemaal duidelijk werd het niet; kwam het nou uit de achterzak
van de onverwachte invaller, die het was vergeten Maar wat doet
zoiets überhaupt in je voetbaluitrusting dan?
De betrokken Turkyemspor leiding reageerde later even geschokt
overigens laat dat duidelijk zijn. En verdient sowieso een compliment
voor de keurige ontvangst. Dat is weieens minder voorkomend bij
sommige clubs. Nu alleen nog wat grotere kleedkamers, want daar
staken onze opgroeiende spelers aan alle kanten uit.
De wedstrijd zelf kende gelukkig geen incidenten. Nou ja, hun rechts
back mocht er 5 minuten uit na zijn actie tegen Oussama die hem
voor de zoveelste keer voor schut zette in de tweede helft. En de
frustratie over het verlies gingen twee van hun spelers onderling
"uitpraten", maar daar hadden wij geen last van.
Lastige tegenstander op papier, maar dat viel net als de eerdere keer
ook nu mee. Hadden we alleen wel in de score mogen laten blijken.
Het bleef bij rust slechts 0-1 dankzij een intikker van Joey, die dat
ook wel verdiende gezien zijn goede spel, en helaas een heel mooie
kopbal nèt naast had zien gaan.
Eén grote kans gaven we weg, maar over het geheel stond de verdedi
ging er prima, met als heel goede invaller uit de Dl; Tim, die zich
moeiteloos aanpaste. Later liet ook Tom nog zien dat ook best aan te
mogen durven.
In het eerste kwartier van de tweede helft overliepen we ze met kan
sen voor Tsjerk, Furdjel die de bal over de lijn liet rollen, Joey die
eentje wel genoeg vond en nu het lege doel niet vond, en zo kunnen
we doorgaan. Een vijf of zes hadden er in gemogen en gekund. Het
bleef bij twee via Oussama en Naru.
Collectief een goede prestatie, het hele team bleef rustig en werkte
met veel inzet naar de verdiende overwinning toe. En die hadden we
ook nodig om aan de top te blijven. En volgende week dan eindelijk
(weergoden?) de definitieve afrekening met Legmeervogels?
Frank de Munnik
9 maart: Almere C9 - AFC C9
Onze C-9 heeft dit seizoen leren incasseren, vooral verliespunten.
Maar door de peptalk van Jan Verhagen direct na de winterstop is de
teamgeest en de werklust helemaal super. Op 9 maart moesten we
naar SV Almere. Met Martin, Michael en gastspeler Darryl liep er een
solide aanval. Dit keer bestond het middenveld uit Joost, Daniël,
Dylan en Steven. Zij waren in Almere heer en meester. Toch scoorde
SV Almere nog, maar ons eerste doelpunt was zo'n beauty, dat het
wel een hele mooie wedstrijd moest worden! Van amper over de
middenlijn joeg Steven de bal met een droge knal pal onder de lat. De
keeper van Almere was kansloos. Daarna was Martin succesvol de
plaag van Almere. Zijn eerste doelpunt was de logische beloning voor
hard en geconcentreerd werken. Toch werd het 2-2: Ruben haalde de
bal, na een corner, net achter de doellijn vandaan. Dat vond de
scheidsrechter tenminste, en die zag het meestal goed. Onze verdedi
ging, met behalve Ruben ook Jeroen, Wouter, en Varen, was de twee
de helft perfect. Geen kans werd Almere gegund. Yoris, de dagkeeper,
ontfermde zich over de enkele doorschietende ballen en gaf ook niets
weg. Toen diep in de tweede helft Martin zijn tweede doelpunt scoor
de was het klaar. Zelfs een nog grotere winst had erin gezeten. De
patatpremie van Michael's vader was dus dik verdiend. En mannen:
TRAINEN!, want als laatste willen we niet eindigen. En Pieter: beter
schap met je knie!
Erik Bos
D3 Gewichtsklassen
8 maart: AFC D3- OSV Dl 2 - 1
Zoals bij boksen of gewichtheffen is misschien een betere manier om
teams in te delen zo leek het deze ochtend. In ieder geval de nummer
2 van OSV zou de weegschaal flink laten doorslaan, daar gingen er
wel twee van ons in
Tweede jaars-D-tjes die hadden geprobeerd om de Topklasse te halen,
al ruim van Zeeburgia hadden gewonnen en die, bij monde van hun
coach vooraf, meenden dat ze te laag waren ingedeeld. Hadden we
meer motivatie nodig?
Nee dus, want vastberaden en getergd betraden we het veld en ze
hebben het geweten. Hoogmoed komt voor de val!
De verdediging met de straffe wind tegen in de eerste helft stond als
een huis. David beheerste het centrum met Roemer Daan als ver
binding met het middenveld. Randall bleek weer uiterst betrouwbaar,
bij het eigenlijk geringe aantal echte kansen dat ze kregen. Op de
flanken schakelden Youri en Oessema hun veel grotere mannetje uit.
Dat was wel het beeld in het eerste kwartier, veel van achteruit. Maar
ook wij kregen langzaam maar zeker onze kansjes. Via Justin konden
Allon en Rio er een paar keer op uit, en dat resulteerde in een keurige
boogbal van Rio 1-0! Voor ons tijd om in de rust de tactiek nog eens
goed door te nemen, voor hen alleen een boze coach, die het niet
nodig vond om ze limonade te schenken bij een achterstand!
Een tweede helft met wind mee zou het mogelijk moeten maken om
ze beter bij ons doel weg te houden en dat bleek. Met het jagen op de
bal erbij door Justin, Duco en Maxim ontstonden er veel meer kansen
op een grotere voorsprong die we dan ook verkregen middels een
prachtig afgestrafte fout door Justin. We hadden verder kunnen uitlo
pen, maar dat lukte net niet en OSV bleef aandringen, dus spannend
was het nog wel even. Maar de tijd tikte door en dat er in de laatste
seconden dan toch eentje van hun inging kon ons niet meer deren.
Een zwaar bevochten, maar ook héél verdiende zege, die bewijst dat
het eerdere verlies tegen Amstelveen echt een vergissing was. Dit was
weer eens een ochtend om langs de kant trots op jullie te zijn!
8 maart: Sporting Maroc El- AFC E2 4-2
De "Man of the Match" was ongetwijfeld ons keepertje Dion Thomas.
Wat hij alleen al in de le helft tegenhield!
Met de wel zeer sterke, ijskoude wind tegen gelukte het ons toch om
2x te scoren. Goed combinatiespel op het middenveld, over de vleu
gels en beide keren was het Thomas die doel trof, 2-0 vóór met de
rust, wat kan ons nog gebeuren.
2e helft, wind mee, één en al optimisme. Ik hoor nog de waar
schuwende woorden van de leider in de kleedkamer. Zelfs 10 minuten
voor tijd was het nog 2-0 en om er dan in de resterende tijd 4 goals
