MIXED PICKLES
29 januari 2003 81e jaargang nr. 12
ingelegd door ridder Willem Adriaansz
w.adriaansz@zonnet.nl
OUDEJAARSAVOND
De eerste maand van 2003. Nederland is in verwarring: is het nog wel regeerbaar? De wereld houdt de adem in: breekt de oorlog in Irak uit en
zo ja wanneer?
Onverstoorbaar wordt het in Amsterdam 17 januari; oudejaarsdag voor AFC en 157 genodigde functionarissen, onderscheidenen en AFC-
vriendelijken komen om 19,00 uur bijeen in het Apollo Meridien Hotel, Apollolaan 2, te Amsterdam. Versnaperwerk gaat vooraf aan het ver-
jaarsdiner, dat ooit begon - in 1900 - als eerste lustrumviering; jaarlijks werd voortgezet als reünistendiner en met de groei van AFC gecontinu
eerd werd als jaardiner. Pickelaar zat aan.
Extern hachelijke tijden, intern (AFC) onbekommerd sociaal verkeer, waar niets op tegen kan zijn. Bijna 160 man in smoking; historisch pas
send bepaald. Iets minder dan de 1736 leden van dit moment. Elders in deze Schakel wordt ongetwijfeld ingegaan op de 108-ste verjaardag van
AFC. Pickelaar verstout zich aanvullend eigen impressies weer te geven.
Vaste praeses tabulae Bas Rachman was verhinderd en aan Karei van Osch was het helse verzoek gedaan hem te vervangen. Dat doet Karei dan,
maar wel anders dan Bas. Hoe zegt Pickelaar dat netjes, beiden in hun onbetwistbare waarde latend? Karei doet dat wat minder gedisciplineerd
en daar heeft de losbol in Pickelaar vervolgens geen moeite mee. Zo nodigde Karei van Osch al direct Piet Vaal (Almelo) uit om nader toe te
lichten waarom hij gekleed was zoals hij was. Echte waarheden laten zich vaak simpel eenduidig verklaren. Piet meende alles voor zijn Truus en
voor hemzelf tot tevredenheid te hebben geregeld; tot logies in het Hilton toe. Maar daar bleek achteraf dat zijn smoking blijkbaar thuis aan een
spijker in de schuur was achtergebleven. Geen nood: een zwarte blazer was binnen handbereik, een strikje snel gevonden en zijn spijkerbroek
bleek in het avondlicht tegen zwart aan, zodat Piet er eigenlijk perfect uitzag.
Zeventien januari. Oud eerste-elftalspeler Jos Lonnee (Bleiswijk) was jarig en present. Lex Rimini was ditmaal nipt niet jarig en afwezig, maar
hij had wel 157 tafelnaamkaartjes geschreven (of misschien is getekend beter gezegd).
De muzikale omlijsting was in beschaafde en goede handen: Ad v.d. Hoed (klarinet), Dick Schallies (piano), Dub Dubois (bas) en Chris Dekker
(drums). Dan praatje wel over 4 vakbroeders, waarvan de eerste en de laatste ook nog AFC-er zijn!
Ron Voskamp verklaarde AFC en de Zuidas weer wat nader, eerste elftalcaptain Robert Gehring gewaagde van de goede geest in de selectie,
waarin men voor elkaar wilde sterven. Gelukkig is het daarvan niet gekomen. En Ton du Chatinier bleek verbaal geen moeite te hebben met een
tafelselectie ter grootte van 10-maal zijn eigen voetbalselectie.
Pickelaar zat aan tafel 4 met Gerard van Poorten, Wil Brummelkamp, Henk de Groot, Chris Valk, George Horn, Piet Vaal, Ron Suzan, Dick
Bakker, Nico Leloux, Geeorge Wijnand en Donald Speelman. Een formatie van gewicht, waarvan Pickelaar - af en toe - even stil was.
Aan a.s.ex-voorzitter Dick van der Klaauw werd de Mr. Henne Boskamp Nobelprijs uitgereikt. Op zijn beurt sloeg Dick iemand tot ridder:
Pickelaar.
CITAAT
"Leeg en gehuldigd kwam hij thuis, vermenigvuldigd tot een muis".
(Adrianus Roland Holst,
Nederlands dichter 1888-1976).
ADELDOM
Tot beter begrip: het AFC-ridderschap is geen verdienste. Wie verzuimt zijn lidmaatschap op te zeggen en min of meer gezond blijft wordt te
eniger tijd bijgezet in de AFC-adelstand. Met Pickelaar was het zover. Dick van der Klaauw sprak hem toe, memoreerde het Pickelaarschap en
de archiefstofjas. Maar dat wisten de aanwezigen al. In zijn repliek sprak Pickelaar ongeveer als volgt: "Hij was ridder te voet en bood zijn
excuses aan voor zijn gezondheid, waarmee hij AFC op kosten joeg. De tragiek van het AFC-ridderschap is evenwel de beperkte houdbaar
heidsdatum. Om toch zo optimaal mogelijk te kunnen blijven genieten van het insigne zou hij thuis zijn lief vragen het roodzwarte weefselreep
je met aanhangend kruis over te brengen van zijn revers naar zijn hansop om vervolgens samen met haar het adeldom in de echtelijke sponde
voort te zetten". Althans woorden van gelijke strekking. Waaraan hij toevoegde: "ik schrijf jullie nog wel". Bij deze gebeurd.
Niet omvermeid mag blijven, dat Pickelaar 's nachts reeds met zicht op zijn huis in een politionele drankfuik liep. De overheidsdignitaris zag
Pickelaars feestkledij met schertslint en vroeg of meneer een leuk feestje had gehad. Pickelaar zwakte zijn weerwoord af tot: sociale verplich
tingen zijn helaas niet altijd te vermijden". Waarop hij moest blazen. Schrijven kon hier geen uitkomst brengen, maar Pickelaar lulde zich er
weinig adellijk uit.
NOBLESSE OBLIGE
Hoe zou het zijn als ridder voort te gaan in het AFC-leven van alle dag? Het antwoord kwam al direct in Almere bij Omniworld-AFC (5-2). Het
was alom droefenis. Bonjour tristesse. In de Flevopolder staan alle bomen uitsluitend aan de einder. Een geluidsinstallatie - althans buiten -
ontbrak en werd vervangen door de monotone roffel van de tamtam. Het scorebord werkte als de veilingklok in Broek op Langendijk en in de
kantine werd de euro nog niet geaccepteerd. Aan een aparte balie moest geld worden omgeruild voor plastic fiches. In de eindeloze grauwheid
van de polder vloekte het wijnrode Omniworld-tenue met de outfit van een leger stewards voor 100 man publiek. Kortom: Almere hoog opge
stoten in de vaart der volken.
Ridder Pickelaar nam al vroeg plaats op de veel te grote tribune, waar links van hem Ger van Caspel (bestuur) en rechts van hem Dennis Pur
perhart en Daniel van Meer (geblesseerde selectiespelers) gingen zitten. Dat riep gevoelens van warmte op: eindelijk behoorde Pickelaar in AFC
tot de fine fleur.
Het duurde slechts een halve wedstrijd, want na rust was Pickelaar weer op zichzelf teruggeworpen.
Afgelopen zondag was het op Goed Genoeg tegen Kranenburg (0-1) niet anders. Weer in trieste regen geen resultaat. Pickelaar wordt er wee
moedig van en citeert hier zichzelf: "Zo dacht ik heilloos op een winterdag, waarop ik alles niet zo vrolijk zag, bij westenwind en kille regen
vlagen. Waartoe het Hollands weer dus leiden mag, naast de behoefte om ervan te klagen: tot een gevoel van innig onbehagen".
Maar verduld nog aan toe! Pickelaar schut het adeldom af, encanailleert zich met de minsten van zijn broeders en roept op de gelederen te slui
ten. Dan zal het met hen, Pickelaar én AFC (1) in de resterende seizoenmaanden waarachtig wel weer gaan!
9
