AFC C5 tegen Almere C2
Op 28 oktober speelden we de eerste wed
strijd in onze nieuwe (hogere) poule tegen
Almere C2. In onze oorspronkelijke poule
deden we het heel goed en een plaats bij de
eerste drie was zeker haalbaar geweest. We
waren dus heel benieuwd wie onze nieuwe
tegenstanders zouden zijn. Dat was schrik
ken, "allemaal Cl en C2 teams in de poule!".
Je merkte dan ook aan onze jongens dat ze
erg onder de indruk van de tegenstanders het
veld op kwamen. De angst zat er tevoren al
goed in Helaas stonden we binnen korte tijd
met 2-0 achter. Almere speelde beter, sneller
en combineerde alsof wij er niet stonden.
Gelukkig scoorde Laurens 2-1 en kregen we
weer wat hoop. Maar Almere denderde door
en bij de rust was al het al 5-1
Pas langzaam kregen we door dat de tegen
stander lang niet zo goed was als we eerst
dachten. Dat merkte je na de rust meteen. Er
werd veel harder gewerkt, veel beter
samengespeeld, de tegenstander werd direct
in de aanval gestoord, etc. Het gevolg was
dan ook dat wij nu kans na kans kregen en
Almere vrijwel niet één meer. Dank zijn een
schitterend doelpunt van onze nieuwe
aanwinst Tom werd het 5-2. Maar wat een
pech hadden we: 2 open kansen gingen net
naast, een bal tegen de paal en een bal tegen
de lat. Bij iets meer geluk was het nog heel
spannend geworden. Helaas bleef het bij
deze 5-2.
Maar, zo zie je jongens, ook deze zogenaam
de "sterkere" tegenstanders kunnen we met
veel inzet en keihard werken gewoon aan.
Dat geeft in ieder geval hoop voor de rest
van het seizoen waarin we nog meer van dit
soort tegenstanders krijgen.
Ton Pullens
4 november 2001: DCG C2 - AFC C5
Voetballen doe je met je hoofd. Dat bleek
maar weer uit de wedstrijd tegen DCG C2.
Vooraf gonsde het gerucht dat we tegen de
koploper speelden. Dat dat gerucht achteraf
ook niet waar kon zijn deed niet meer ter za
ke, we stonden op scherp. Nadat we de vori
ge wedstrijd tegen Almere (in een hogere
poule) in de eerste helft ondersteboven waren
gekegeld, was in die tweede helft al een op
merkelijk herstel te zien. Tegen DCG werd
die lijn doorgetrokken. 'Wat kun je doen te
gen de koploper?' werd door de spelers dan
ook beantwoord met een geweldige inzet.
Het spel golfde heen en weer, waar onze ver
dediging sterk speelde en het middenveld de
aanvoer naar de aanvallers op een goede ma
nier verzorgde, hoewel de passing altijd
nauwkeuriger kan. Brutaal en zelfverzekerd
namen we gewoon de leiding door een ty
pisch doelpunt van Laurens. Wegdraaien van
zijn tegenstander en droog inschieten. Dat de
tegenpartij een penalty werd onthouden was
mooi meegenomen, maar deed niets af van
onze prestatie. Hard werkend en combine
rend haalden we de eerste helft met een 1 -1 -
tussenstand. In de tweede helft waren er over
en weer kansjes, waarbij Oscar liet zien dat
hij punten pakt voor het team en Alex, on
gewild, met zijn hoofd een zeker doelpunt
wist te voorkomen. Zelfs door de vele wisse
lingen in ons team werden de spelers niet van
hun stuk gebracht. Geconcentreerd werd de
finish gehaald, waar we met het uiteindelijk
behaalde gelijkspel best konden leven.
Erik Wobma
27-10-2001 Blauw-Wit Dl - AFC Dl 2-4
Godfried Bomans schreef vele jaren al
geleden in Kopstukken dat aan de manier
waarop een voetbalbroekje aan de kleedhaak
hing, de trainer kon zien hoe de wedstrijd
zou gaan verlopen. Zo'n gevoel bekroop
Derrick toen hij voor de wedstrijd tegen
Blauw-Wit de kleedkamer betrad en
constateerde dat de jongens met van alles
bezig waren behalve de wedstrijd. Een
makkie zou het worden, waarschijnlijk
ingegeven door de stand op de ranglijst en de
7-2 bekeroverwinning tegen dezelfde ploeg
twee maanden daarvoor. Maar Blauw-Wit
was gebrand de smadelijke nederlaag te
revancheren en was vanaf het beginsignaal
veel attenter dan AFC. De 1-0 kon dan ook
niet uitblijven. Maar omdat Fabian vlak
daarna gelijkmaakte, dachten we de zaak
weer onder controle te hebben. Maar er werd
zonder bezieling gevoetbald. Het inspelen
van de bal gebeurde regelmatig veel te slap
en kansen creëerden we nauwelijks. In de
rust waren we het er langs de kant over eens
dat als de knullen niet uit een ander vaatje
zouden tappen, we deze wedstrijd niet
zonder kleerscheuren zouden doorkomen. En
inderdaad, na een paar minuten stonden we
weer tegen een achterstand aan te kijken. We
zagen het somber in. Maar soms zit het mee
en soms zit het tegen. In dit geval zat het mee
want Blauw-Wit wist de geboden kansen
niet te benutten. Zelfs niet op de momenten
dat zij door het met een tijdstraf wegsturen
van eerst Owuraku en even later Fabian een
numeriek overwicht hadden. Wij echter wel.
Hatim trok de stand gelijk en vlak daarna
wist Camil ons op voorsprong te zetten. Dit
tot grote ontsteltenis van de Blauw-Wit
coach die van woede over zoveel onrecht met
kledingstukken begon te gooien. En toen
Chevello voor 2-4 zorgde was hij zelfs niet
meer de dug-out uit te krijgen terwijl hij de
hele wedstrijd daarvoor verbaal nadrukkelijk
aanwezig was. Even later de scheidsrechter
er toch maar even op geattendeerd dat dit
D'tjes waren en geen C-junioren want de
eerste helft had ook al 7 minuten te lang
geduurd en het ging nu dezelfde kant op. Hij
floot meteen af. Foutje, gaf hij achteraf
ruiterlijk toe. Niet goed spelen en toch
winnen, eigenlijk moet je dan toch wel een
goeie ploeg zijn. Hopelijk wordt dat de
komende wedstrijd tegen Omniworld
bewezen.
De grens
D10
Van teleurstellend tot een sprookje (in de
polder)
13/10 Voorland D5 - AFC D10 3-0,
27/10 AFC D10 - Fortius D4 5-0,
03/11 Omniworld D5 - AFC D10 1-6
De tweede sterke tegenstander uit deze com
petitie was Voorland. Dat was ook al snel
duidelijk in een overigens gelijkopgaande
eerste helft waarin de slag op het middenveld
werd uitgevochten. Waar we qua voetballen
de kwaliteiten absoluut niet voor Voorland
onderdeden, sterker nog we beschikten over
meer technisch begaafde spelers, gingen we
op basis van inzet en mentaliteit toch in de
tweede helft onderuit.
Een afgedwongen vrije trap leverde prachtig
de 1-0 achterstand op en ontreddering aan
onze kant. Binnen 5 minuten was het dan
ook 3-0. En pas toen begonnen we terug te
vechten, maar was het al te laat. Nu scoorde
pas vlak voor tijd nog Maxim, maar was er
geen tijd meer voor een echt slotoffensief.
Zonde, en tijd om allemaal eens goed na te
denken, want dit was niet nodig.
Tussendoor een geslaagd Zwaluwentoernooi
met de sterkste D-teams in plaats van een
oefenwedstrijd tegen PSV die op het laatste
moment niet door kon gaan. Twee keer
gelijk, één keer gewonnen, en maar eentje
verloren. Daar behoeven we ons niet voor te
schamen. De D3 die het toernooi met een
nederlaag was begonnen hebben we maar
even laten winnen. Logisch, zij liggen 1 jaar
op ons voor qua ervaring en kracht. Die
horen dus ook te winnen, en bovendien had
hun coach Rinus anders waarschijnlijk de
cornervlag opgegeten uit frustratie en dat
wilden we hem niet aandoen....
Toevallig zijn wij alle jaren altijd met Fortius
ingedeeld in de competitie en we kennen ze
dus goed (vooral het stemgeluid van hun
trainster). En altijd zijn dat moeilijke
wedstrijden omdat ze een sterke jeugd
hebben. Hoewel we toch meestal als winnaar
uit de strijd kwamen. Maar, mede gezien het
feit dat ze in de ranglijst boven ons staan,
was er enige vrees. Ten onrechte. Het was als
een sprookje (waar Mitchell als enige
afwezige mee bezig was). Alles liep zoals het
moest. Alle spelers verdienen dan ook een
compliment. De allereerste aanval resulteerde
al in een doelpunt. Dat gaf zoveel zelf
vertrouwen dat Fortius daarna gedecideerd
werd weggespeeld.
Op het middenveld heerste Justin subliem in
een voor hem toch wat vreemde rol. En
waren Rick, Nick, Daan en Oessema heel
sterk aan de bal en in de opbouw. En voor
wervelde Maxim weer ouderwets langs zijn
tegenstander, was Duco voortdurend
gevaarlijk, wat bleek uit zijn 3 doelpunten,
en wist Rio keer op keer de achterlijn te
halen. En als Fortius al eens voor ons doel
kwam stond Randall paraat. Nu zagen we een
zeer gemotiveerd team dat een bepaald niet
zwakke tegenstander met goed combinatie
spel stuk speelde. Zo kan het dus ook, en zo
hoort het ook!
Daarna voor het eerst op bezoek op het nog
nieuwe complex van Omniworld, mooi aan
gelegd, maar wel erg kaal in zo'n polder
landschap en met een verbazingwekkend
kleine kantine. Maar goed we kwamen voor
het voetballen en niet voor een architec
tonische excursie. En Omniworld moest wel
goed zijn, want die hadden vorige week te
gen Voorland gelijkgespeeld. De eerste 10
minuten ging dat gelijk op zonder dat een
van beide partijen echte kansen kreeg. Dat
veranderde nadat Omniworld een vrije trap
via de handen van Randall wat ongelukkig
binnenschoot. Goede passes van Nick en Jus-
