AFC-Veteranen
deponeerde. Vrijwel direct hierna maakte
AFC gelijk. Een schitterende voorzet van
Gehring bereikte Landvreugd die de bal sim
pel in kon knikken. De toon was gezet en
beide formaties gingen uitdrukkelijk op zoek
naar meer doelpunten. Hollandia was in deze
fase van de wedstrijd het meest gevaarlijk,
maar Veltmeijer en Joost Mettivier Meijer
wisten Edwin van Holten niet te passeren.
Aan de andere kant stuurde Daniël van Meer
in de 30e minuut Dennis Purperhart weg.
Zijn spectaculaire rush werd op het laatste
moment met een uiterste krachtsinspanning
gestopt door Hollandia goalie Erik Heiblok.
Voor rust kregen Hollandia én AFC net bui
ten het strafschopgebied een vrije trap, maar
van deze mogelijkheden werd geen gebruik
gemaakt. Pal voor rust kreeg Hollandia de
allermooiste kans nadat scheidrechter Schel-
tens duwen na een corner had bestraft met
een penalty. Dat dit onderdeel minder wordt
beheerst in Nederlandse voetbal werd bewe
zen door Joep Groen. Zijn geplaatste, maar
niet al te harde inzet, werd fraai gestopt door
van Holten. AFC, dat inmiddels Erwin Smit
voor Said Moumane in de gelederen had,
kon dus opgelucht gaan rusten.
De tweede helft was beslist geen kopie van
de eerste 45 minuten. Het team van Chatinier
was nu op alle fronten beter en liet z'n be
doelingen al in de 49e minuut zien door een
knal van Landvreugd, die uiteen spatte op de
vuisten van Heiblok. Uli, later terecht uitge
roepen tot 'man of the match', speelde ge
dreven en was een plaag voor de Hoornse
defensie. Zijn voorzet in de 55e minuut bij de
tweede paal was op maat en captain Daniël
van Meer verschalkte de toch niet klein uit
gevallen Heiblok met een kopbal in de krui
sing. Een mooi doelpunt, dat smaakte naar
meer. Maar hoe AFC ook aandrong, de be
vrijdende derde treffer bleef uit. Landvreugd
was nog het meest dichtbij, maar zijn inzet
van dichtbij, na prachtig aangeven van Ro
nald van de Meent, raakte de paal. Chatinier
wisselde. Menno van Appelen en Joey Esio-
nye kwamen in het veld voor Dennis Purper
hart en Robert Gehring. Hollandia-coach
Marcel van Lieshout wisselde op zijn beurt
ook en probeerde aldus de bakens aan het
eind van de wedstrijd te verzetten. Maar de
in de eerste helft door Hollandia getoonde
scherpte was er niet meer. De defensie van
AFC bleef derhalve tot de 96e minuut
(scheidsrechter Scheltens telde de nodige
blessuretijd bij) vrij eenvoudig overeind.
Jammer alleen, dat Maarten Stekelenburg in
de slotminuten met 2 x geel, dus rood, het
veld moest verlaten. Een even mooie als nut
tige overwinning van AFC, waardoor Hol
landia zijn tweede plaats op de ranglijst over
moet doen aan The Reds.
Machiel van der Woude
7 oktober: Argon - AFC 2-2
De ene wedstrijd is de andere niet.
Was de wedstrijd van vorige week tegen
Hollandia het aankijken meer dan waard,
tegen Argon viel er in Mijdrecht weinig te
genieten. De eerste helft werd vooral geken
merkt door veel strijd, waarbij de sportiviteit
soms ver te zoeken was. De 2-1 voorsprong
bij rust voor AFC was op grond van het ver
toonde spel verdiend. De tweede helft was
uitermate zwak. Lange tijd viel er niets
noemenswaardig te noteren. AFC, dat een
groot aantal gele kaarten mocht ontvangen,
viel sterk terug en Argon kon aldus op gelij
ke hoogte komen.
Voor Argon stond er in deze wedstrijd veel
op het spel. Als een van favorieten aan de
competitie begonnen, vielen de resultaten tot
dusverre tegen. Zo werden de laatste 2 wed
strijden verloren en moest er nu iets gebeu
ren om niet verder achterop te raken. Dit ge
voel werd nog eens extra geprikkeld door de
aanwezigheid van ex-Argon trainer Ton du
Chatinier. AFC was uiteraard gewaarschuwd
voor de intenties van de formatie van Bart
Logchies, maar kennelijk niet genoeg, want
al na 30 seconden was het 1-0. Vanaf de af
trap belandde de bal bij Lex Oosterling die
Erwin Smit en vervolgens Edwin van Holten
te snel af was. Een flinke tegenslag, die ech
ter goed werd opgevangen. AFC, met Joey
Esionye en Erwin Smit in de basis voor Mar
co van Galen en Said Moumane, zocht de
aanval en was al in 12e minuut succesvol
toen René Spanjerberg na een actie van Ro
nald van de Meent de bal uit z'n handen liet
vallen en Uli Landvreugd de bal beheerst in
het net deponeerde. Ondanks een reeks over
tredingen over en weer werd er in deze fase
nog in hoog tempo gespeeld en deden zich
voor beide doelen spannende momenten
voor. Zo was Dennis Purperhart in de 20e en
26e minuut dicht bij een tweede treffer en
mocht AFC niet klagen dat een overtreding
binnen de 16 niet bestraft werd. De duels
werden helaas steeds harder met als triest
dieptepunt de niet bestrafte overtreding van
Dennis Sluyk op de zeer goed gestarte Uli
Landvreugd, die met een zware blessure aan
het hoofd het veld moest verlaten. Met
Menno van Appelen als vervanger voor Uli
zette AFC weer aan en was in de 33e minuut
succesvol via Ronald van de Meent die een
puike voorzet van Dennis Purperhart, mooi
aangespeeld door Joey Esionye, vakkundig
intikte.
Na rust was er sprake van een andere wed
strijd. Het hoge tempo van de eerste helft
was volledig verdwenen, de fut was er met
name bij AFC, ondanks alle inzet van Daniël
van Meer, volledig uit. Argon, met een op
vallende rol van Edgar Mulder op het mid
denveld, probeerde wel wat, maar had het
probleem dat spits Enrique Zschuschen vol
ledig aan de ketting lag bij de sterk spelende
Maarten Stekelenburg, die in de eerste helft
helaas weer tegen een gele kaart aangelopen
was. De mooiste kans was in de 13" minuut
nog voor Dennis Purperhart, maar nu wist
René Spanjerberg op het nippertje redding te
brengen. De achteraf toch wel verdiende ge
lijkmaker voor Argon kwam in de 17e minuut
tot stand na zwak uitverdedigen. Arno van
der Voort profiteerde dankbaar en liet een
goed keepende Edwin van Holten van dicht
bij kansloos. De wedstrijd was hiermee ge
speeld ondanks een aantal wissels - bij AFC
waren Rivilino Sleur en Peter de Waal de
vervangers van Ronald van de Meent en Ro
bert Gehring - aan beide kanten. Het slotak
koord werd gekleurd door veel (in totaal 7 x)
geel voor AFC, een weinig fraaie score. Ar
gon, dat zich zo nu en dan ook niet onbe
tuigd liet, bleef kaarten bespaard en dat was
opvallend. Al met al een wedstrijd om snel te
vergeten. En zoals in de aanhef gezegd, de
ene wedstrijd is de andere niet. Hopelijk
krijgen we tegen Omniworld aanstaande
weer een schitterende, sportieve strijd voor
geschoteld.
Machiel van der Woude
Zaterdag 29 september de Haagsche Week
en zijn aangebroken, eerst Haagsche Kraaien,
daarna Haagsche Hanen. Laten we met de
Kraaien beginnen, ook wel gewoon HBS ge
naamd.
Prachtig herfstweer, dus veel bezoek langs de
lijn. Een tegenstander waar we normaal
gesproken best wel moeite mee hebben, ze
zijn ook wel iets jonger, maar dat is zo
langzamerhand niets nieuws. Reeds jaren
bestaat er bij de veteranen het alom
gevreesde rotatiesysteem, voordatje het weet
hang je tegen het hek, er is namelijk geen
tribune. Onbegrijpelijk Ad tegen het hek en
hij was nog wel de beste man van HVV twee
weken terug.
Dat Maurice in de goal stond was niet meer
dan logisch, tenslotte had hij een volledig
nieuw tenue aangeschaft, een beetje blauw,
volgens een charmante echtgenote, meer
smurfenblauw. Was de grote opkomst alleen
aan het weer te danken of kwam dat toch ook
wel door de nieuwsgierigheid naar de come
back van onze Zwarte Parel? Wie was ooit
de eerste? En was hij gedreven? Ja, hij was
zeer gedreven. Geef hem de bal en zie. Vijf
maal, de ene nog mooier dan de andere,
einduitslag 6-1! En het tenue van Maurice
was nog keurig schoon. De Kraaien lieten
watje noemt de kopjes erbij hangen.
Zaterdag 6 oktober zijn we in staat de
Haagsche Haantjes te braden? Vorig jaar een
knap bevochten overwinning op het kunst
gras. En dit jaar weer op dat verschrikkelijke
veld, als je een sliding inzet wordt tegelijk de
brandweer gebeld, levensgevaarlijk, vraag
Karei maar, de wond schijnt nog zichtbaar te
zijn. Bovendien een wedstrijd op zo'n veld is
een slijtageslag. En wij oudere veteranen te
gen die jongere veteranen zullen dus aan de
bak moeten. En dat deden wij, 0-2 met de
rust, voor ons dus want we speelden uit,
maar dit is natuurlijk een overbodige opmer
king. Schitterende vrije trap van Henk, toch
wel getergd door de verhalen over De Zwart
Parel, want meesmuilde hij: "Als ik tegen
HVV er zoveel inschop dan wordt het niet
eens genoemd." Sorry Henk, hierbij weer
goed gemaakt? Die nul was onder meer te
danken aan een geweldige redding op de lijn
van Jan, hij moest toch echt een aantal me
ters maken om die bal letterlijk van de lijn
weg te rossingen. Speelde trouwens de hele
wedstrijd met ontzettend veel inzet, zoals in
feite iedereen. Jos kreeg nog een publieks-
wissel, aan het eind van zijn krachten wist hij
toch nog de zijlijn te halen om zich daar zo'n
beetje in de armen van de glunderende
coach Hein te storten. De stand was, ondanks
het heftige aandringen van de Haantjes in
middels 0-3. En dat bleef het, wat je noemt
7
