V M I X E D PICKLES^
ingelegd door Pim Adriaansz
DE BRIEF
"Legt de handgeschreven brief te zijner tijd het loodje? Die vraag rijst heden ten dage bij velen te midden van
de rijkgeschakeerde collectie goedbedoelde kerstkaarten, voorzover zij althans persoonlijke pennenvruchten ap
preciëren"
Zo begon 'Het Groot Dictee der Nederlandse Taal' op de TV-avond vóór Pickelaar zijn laatste inleg van het
jaar 2000 op papier aan u toevertrouwd.
"Dat maakt nederig", meende Relus ter Beek. "Oppassen geblazen", denkt Pickelaar, die zijn taal wél lief
heeft maar eigen normen hanteert ten aanzien van bijvoorbeeld (één woord) die vermaledijde tussen-n. Een
pannekoek smaakt hem nog altijd beter dan een pannenkoek.
Ter zake (twee woorden). Als Pickelaar het een beetje begrepen heeft is ook hij als 'harde kern-lid' van de
'dike side' en omgeving tot 21 januari 2001 verstoken van AFC-overwinningen. Dat zal even moeten wennen.
Inhoudelijk komt hij niet terug op de wedstrijd AFC-KGB (4-1). Elders in deze Schakel doet zijn super-chef
Machiel van der W. daar ongetwijfeld uitgebreid verslag van. Maar omdat Pickelaar wel eens andere dingen ziet
dan voetbalacties voegt hij er iets aan toe. AFC speelde voor rust, in tegenstelling tot KGB, in shirts met
korte mouwen. Met uitzondering van Dennis Purperhart (nummer 14), die zekerheidshalve ook voor de lange mou
wen had gekozen. Alle andere AFC-ers keerden echter na de hervatting eveneens in het lang terug.
Op de scheidsrechter was veel kritiek, maar Pickelaar wil - mild gestemd tegen het jaareinde - het goede in
de mens zien. In de tweede helft bleek hij zjjn zwarte shirt ter onderscheiding van KGB prijzenswaardig verwis
seld te hebben voor een geel hemd. Daar laat Pickelaar het bij. Wellicht bespeelt deze 'scheids' de panfluit
wél ontroerend mooi en wie weet is hij heel lief voor zijn moeder en zijn hartsvriendin.
Pickelaar besluit zijn inleidende 'brief' met een knipoog naar de AFC-Schakel door het slot van 'Het Groot
Dictee' te citeren:
"De brief, de wonderzalf van het leven, gaat verloren als nog slechts halsstarrig wordt geëmaild; blaas de
schalmeien, sla de cimbalen en wek op tot een comeback van het epistolaire metier"!
CITAAT
"De mens is de maat van alle dingen". (Progatoras,
Grieks filosoof,
480 v.C. - 415 v.C.).
VOGEL
Buiten AFC om doet Pickelaar wel eens een literair kunstje, waarover hij binnen AFC - meestal - zwijgt.
Maar Pickelaar doorbreekt die code hier eenmalig in - zelfs - de AFC-Schakel. Niet om reclame te maken, maar
omdat hij na een recente ervaring danig in de lach schoot.
In een van zijn bundels nam hij jaren geleden, spelend met taal, een onnozel gedichtje van 8 regels op, die hij
tot beter begrip hier even citeert: "Er kwam een vogel aangevlogen,/een dronkeman een beetje ziek./Zijn vleu
gels leken wel verbogen:/hij wiekte klap, hij klapte wiek./Hij zat niet aan zijn ziel te togen,/maar tóch, hij
vloog een beetje slap,/dat was geen vliegen, ongelogen:/hij wakte kliep, hij kliepte wak".
Dit versje werd met zijn zegen getoonzet door een jonge componist en met teksten van anderen opgenomen in een
cyclus van liederen, uit te voeren door pianist, sopraan en tenor. De première vond enige maanden geleden
plaats in de 'Jurriaanse Zaal' van 'De Doelen' in Rotterdam. Pickelaar toog er na AFC-Hercules (7-1) heen en
zette zich op de vijfde rij zaal, een fraai uitgevoerde 'Programmatoelichting' in de hand.
Thuisgekomen nam hij pas goed kennis van de tekstverklaring: "Het lied Vogel is vooral afstandelijk en geslo
ten en daarmee een afspiegeling van de Nederlandse ziel. De objectiviteit van Vogel, van Willem Adriaansz
- een oom van de componist - zit hem in de echtheid van formuleren. De subjectiviteit in het geloof in een
proces, dat ons - in dit geval althans - volledig in de steek laat, aangezien het uitsterft en tot stilstand
komt als een machine en ons langzaam maar zeker in haar greep krijgt, daarmee het echte verval symboliserend".
Daar werd Pickelaar toch even stil van; zo had hij zichzelf nog niet eerder begrepen...
FEESTJE
Henny Somers-Blekemolen kennen we als een bijzondere en talentvolle vrouw, die hechtte aan een sprankelend
leven. Privé heeft ze echter nogal wat moeten doorstaan, zodat zij in AFC tijdelijk uit het beeld was; ook al
bleef ze de spil van het AFC-damesjaardinerMaar Henny Somers - jaren achtereen Pickelaars muzikale houvast
op AFC - hervond zich weer en besloot haar verjaardag als weleer te gaan vieren. Dat betekende een 40-tal
gasten over de Amstelveense vloer, waarvan de meesten uit AFC gerecruteerd waren. Veel viriele sportjongens
derhalve en - niet onbelangrijk - veel mooie leeftijdsloze aaibare vrouwen.
Het werd dus - u begrijpt het al - een ouderwets bourgondiseh gebeuren. En omdat er behalve Henny nóg drie
genodigden van wanten wisten op de piano werd het een cyclus van liederen, waarvan de uithalen tot ver in de
Amsterdamse Jordaan te horen geweest moeten zijn.
Tot het uitverkoren volkje behoorden de Pickelaars, die met, door en van Henny Somers-Blekemolen een uurtje
of zeven mee mochten dartelen.
Zo was het goed: Henny S.-B. te A'veen is er weer.
EPILOOG
Pickelaar neemt zonder u afscheid van het jaar 2000. Amper gewend aan dat ronde getal als jaartal laten we
het achter en gaan we met 2001 pas echt het nieuwe millennium in. Tot horens, sprekens en ziens.
Het ga u allen goed.
9
