Anthony Koswal: last but not least de alle-
jongste van het team. Kan overal spelen. Net
zo makkelijk linksback als rechtsbuiten en
dat deed hij dan gewoon prima. Zeer atle
tisch.
Deze 13 spelers en de 3 (top) begelei
ders/grensrechters/verzorgers Dennis, Ray
mond en Michael, die ook een pluim verdie
nen, werden kampioen met AFC D 3 in het
seizoen 1998-1999.
Jongens, bedankt voor het plezier dat jullie
mij gegeven hebben. Geniet van je zomerva
kantie, voetbal lekker veel (op straat of op
het strand) en snoep niet teveel want volgend
seizoen gaan we weer voor het kampioen
schap. Toch
Jullie trainer,
Robert Gehring
D5
Het is zaterdag 22 mei 1999, het team van de
D5 gaat voor het laatst in de huidige samen
stelling trachten weer een toernooizege op
hun naam te schrijven (D.E.M. Beverwijk
was de eerste). Vandaag gaan we naar St.
Martinus en zullen daar in het strijdperk
treden tegen andere gerenommeerde teams
van andere Amsterdamse verenigingen.
Tijdens de eerste wedstrijd blijkt al direct dat
het vandaag best eens moeilijk zou kunnen
worden om toernooiwinnaar te worden. De
teams zijn goed tegen elkaar opgewassen en
er wordt dan ook steeds met kleine verschil
len gewonnen dan wel net verloren. Uitein
delijk blijkt dat de eerste, door ons nipt
verloren, wedstrijd de belangrijkste was voor
de uiteindelijke rangschikking van het toer
nooi.
We eindigen niet als eerste, maar ook niet als
laatste, zodat we toch weer terug konden
kijken op een geslaagde voetbalochtend in
Amstelveen. Na afloop van het toernooi
hadden de jongens en hun ouders nog een
verassing voor mij. Ik bleek namelijk dit
seizoen de winnaar te zijn van de 'Golden
Coach Cap 1999'. De jongens brachten daar
naast een 'gerapte' ode aan hun coach en om
dit heugelijke feit op gepaste wijze te kunnen
vieren, kreeg ik van de ouders twee flessen
'bloeddoping' en muziek op de bon. Nog
maals ontzettend bedankt!
Dan, ruim een week later is het weer zover,
de traditionele afsluiting van het seizoen
voor de D, E en F junioren staat voor de
deur, de Mini W.K. van A.F.C. Dit unieke
evenement bezorgt -ieder jaar weer- spelers,
ouders en ander voetbalminnende belang
stellenden een voetbalhappening die zijn
weerga niet kent. De weergoden doen erg
hun best op Goed Genoeg, want het zal de
hele dag droog blijven. Vanaf 9.30 uur stro
men de deelnemers toe en weldra is iedereen
voor één dag geen Nederlander, maar verte
genwoordigt hij een andere voetballand. Net
als bij de echte W.K. is ook hier de spanning
bij de meeste wedstrijden te snijden en het
maakt hierbij niet uit of men voor de één na
laatste plaats strijdt of voor de titel, de jon
gens gaan in de meeste gevallen tot op het
bot. Het voetbalfeest wordt omlijst door een
fanfare en 'langs de lijn' kan men ontbijten
in Zweden, borrelen in Zuid-Afrika, lunchen
in Finland en dineren in Japan. Aan het einde
van de middag, als iedereen moe is gestreden
en de wonden worden gelikt door de ouders
vindt de feestelijke prijsuitreiking plaats.
Voordat de wereldkampioen 1999 wordt
gehuldigd, worden de seizoenkampioenen
gehuldigd en in het zonnetje gezet. Onder
luid applaus betreden de winnaars van het
afgelopen seizoen het podium en worden
door Jan Verhagen behangen met medailles.
Nadat alle spelers als herinnering aan deze
onvergetelijke dag een schitterende groeps
foto hebben gekregen, sluit de jeugdvoorzit-
ter het seizoen af en wenst 'iedere A.F.C.-er'
een fijne vakantie toe. Dan loopt Goed Ge
noeg langzaam leeg en een ieder gaat zijn
eigen weg wellicht terugdenkend aan afgelo
pen seizoen en vol verwachting voor wat
komend voetbaljaar zal brengen.
Beste jongens van de D5, ouders, oma's,
opa's, tantes, ooms en andere trouwe D5-ers
ontzettend bedankt voor dit fijne seizoen,
een fijne vakantie en tot gauw!
Boy Smits
werd topscorer met 26 doelpunten. Michiel
Winkler, de onvermoeibare schakel op het
middenveld en het brein achter veel aanval
len, nam 22 doelpunten voor zijn rekening.
Dat ons team erg aanvallend heeft gespeeld,
blijkt uit het feit dat onze vaste keeper
Adrien Perret zes doelpunten heeft gescoord.
Door zijn sublieme reddingen, als een vlie
gende tijger, bleef de schade beperkt tot 19
doelpunten tegen. Verder speelden in de
voorhoede Jagil Vink, die zijn eerste voet
baljaar kleur heeft gegeven door als een
stormram menig achterhoede te bestoken.
Naast Jagil speelde op de rechtsvoor plaats
Issam Darib, een speler met het meeste bal
contact. Op soms onnavolgbare wijze, een
wijze die Sjakie Zwart doet verbleken, speel
de hij de tegenstander lam en stelde zo San-
der of Michiel in staat te scoren. Zelf schoot
hij er 11 in. Een gesloten geheel was dit
seizoen onze achterhoede onder leiding van
de dappere en balvaste Ruben Moses, ook hij
scoorde dit seizoen, driemaal!
De D10 sloot vrijdag 28 mei een succesvol
seizoen af. Niet alleen eindigde het team, net
als Ajax, als zesde in de competitie, waarin
veel D-2 en D-3 teams van andere clubs
speelden, bovendien wonnen de spelers ook
de afsluitende penaltycompetitie tegen de
vaders. Na afloop kregen de jongens allemaal
een individuele spelersprijs uitgereikt in het
World Soccer Café in de Arena. Volgend
seizoen, als tweedejaars D, maken ze een
goede kans om kampioen te worden.
De E7: de terechte kampioen
Na 19 wedstrijden, waarvan 16 gewonnen, 2
verloren en 1 gelijk, eindigde de E7 dit jaar
op de eerste plaats in de competitie. Overi
gens een plaats die we bijna het hele seizoen
hebben ingenomen. Met koelbloedigheid en
flitsend voetbal werd deze plaats verdedigd
tot het einde van het seizoen. Dus tijd om de
dappere ridders aan U voor te stellen!
Sander van Dam, linksvoor met een passeer-
snelheid die aan Piet Keizer doet denken,
23
Rond Ruben speelden Willem Klinkenberg
en Wouter van der Veer. Beiden groeiden dit
jaar uit tot volwaardige nummer vier spelers.
Willem met een verwoestend schot als spe
cialiteit en Wouter met een tomeloze inzet en
een goed opbouwend spelinzicht. De achter
hoede bestond verder uit; op links Steven
Bos, die naast het solide verdedigen het
mooiste doelpunt van het seizoen maakte na
een rush over twintig meter, en op rechts
Milan Ramer met een longinhoud van een
renpaard, die als verdediger bijna niet te
passeren was en ook nog drie mooie doel
punten maakte.
Wat is nu het grote geheim van deze ploeg,
een vraag die de laatste tijd vaak aan de
leiders van het team is gesteld. De grote
verdienste van het team is de samenhorig
heid. Al twee jaar trekken ze als vrienden
met elkaar op. Voor de leiders en de fans
(lees ouders) was het elke keer weer een
genot om te zien hoe die jongens veel voor
