VOETBAL IS
VRIENDSCHAP
EVEN OVER IETS
ANDERS
de KNVB en de KB VB het initiatief hiertoe.
In 1994 volgde de kandidaatstelling, In 1995
de toewijzing en in 1996 de start van de
voorbereiding. Nog wat interessante getallen:
EURO 2000 is het derde sportevenement in
de wereld. De totale exploitatie is 150 mil
joen gulden met ruim 1 miljoen toeschou
wers, miljarden TV kijkers en 5000 journa
listen. Er wordt gespeeld in 8 steden: Am
sterdam, Arnhem, Eindhoven Rotterdam,
Brugge, Brussel, Luik en Charleroi. Op 12
december dit jaar vindt de loting plaats. In
Nederland werden 1,385 miljoen aanvraag
formulieren voor kaartjes verstuurd. Op 10
juni 2000 is de opening te Brussel en op 2
juli de finale.
Hoe je het ook draait of keert: de degradatie
van DWV is een groot verlies voor het Am
sterdamse voetbal. DWV is voor mij toch
altijd Roef Bakker, Ruud Molenmaker en
toch ook een beetje hun befaamde trainers
Ger van Mourik en Hennie Schipper. Ten
tijde van het verschijnen van deze Schakel is
er misschien een remplaijant: AFC of KBV?
Weer eens een merkwaardige uitspraak van
Louis van Gaal: de "de Boertjes" hebben
zich op- en in het veld bewezen. Verschil?
Overigens vind ik Jan Wouters aanmerkelijk
eerlijker in zijn uitspraken en hij was boven
dien een aanzienlijk betere voetballer. Ook
eerlijk is van der Sar. Hij geeft zijn fouten
ruiterlijk toe; een goede en sympathieke
keeper!
Wat mij de laatste tijd opvalt is het feit, dat
TV reporters vaak verzuimen om voor de
aanvang van de wedstrijd de kijkers te ver
tellen wie wie is. Met de gigantische variatie
in uit- en thuis shirts slaat de verwarring toe,
en zeker bij mensen zoals ik, die redelijk
kleurenblind zijn.
Via de commissie van beroep kwam ik aan
wat verontrustende cijfers. Ons District West
II, de voormalige afdelingen Amsterdam en
Haarlem, spant in negatieve zin de kroon.
Ernstige aantijgingen t.o.v. de scheidsrech
ters: 23 gevallen op een totaal in Nederland
van 133. Protesteren tegen en handtastelijk
optreden: 31 gevallen, tegen een landelijk
totaal van 141. De betreffende scheidsrech
ters waren voor 71% bondsscheidsrechters
en voor 29% clubscheidsrechters.
Tot slot: waar is toch dat beroemde
"kontzakje" op het voetbalbroekje gebleven?
Goed voor een zakdoek.
Irritant blijft het spuwen en het "opschonen"
van de neus in het veld. Misschien een item
voor onze sponsor ADIDAS? Tot de volgen
de keer, wanneer wij allemaal hopelijk weer
lid zijn van een Hoofdklasser!
Jan van Dijk
Het voordeel van als je maar weinig op AFC
komt, is dat als je er komt, je veel aandacht
krijgt. Van vele kanten word je aangesproken,
handen geschud, armen gezwaaid, brede
glimlachen getoond en welkomskreten geuit.
Ik had die aangename ervaring onlangs. Zelfs
twee keer in één weekend. Waarom twee
bezoeken Dat kwam door kleinzoon Guido,
die met zijn vader (mijn schoonzoon dus) en
zijn grootvader pertinent naar de De Boelelaan
wilde, toen hij een weekendje in Amstelveen
logeerde. Guido kon dit zich permitteren,
omdat zijn eigen club WFC hem als F-je met
zijn jongensteam een vrije zaterdag had gege
ven. Waardoor hij niet in zijn woonplaats
Wageningen hoefde te blijven. Nauwelijks op
het adres van zijn grootouders (van moeders
zijde) aangekomen, gaf Guido (ruim zes jaar)
te kennen met papa en opa te wilde gaan
voetballen. Het liefst op het complex van
AFC. "Want", zo zei hij, "als ik in Amstelveen
zou wonen, ging ik voor AFC spelen
Samen met vader Erik en met Guido, uiteraard
opgewacht door AFC's vice-voorzitter, die
voor de jonge Wageningse voetballer ook als
opa geldt, kwam ik die zaterdagmiddag AFC's
oprijlaan op. Guido al met de bal dribbelend,
zoals, zo merkte hij op, "ze dat ook bij Ajax
doen". Hij vond het leuk in het clubhuis
(broodje kroket van opa Johan) en daarbuiten
(doelschieten met zijn vader op het achterste
veld). Bewonderend keek hij naar de spelende
jeugdploegen. Gelijktijdig met het zich in
gedachten vereenzelvigen met de beste speler
van het veld door de toekijkende Guido, kon
ik de hartelijke welkomsgebaren- en woorden
van mijn clubgenoten tot mij nemen. Alsof ik
nooit lang was weggeweest. Terreinmeester
Leo deed goedmoedig een oogje dicht, toen
Guido zich met zijn vader op het kortgescho
ren gras voetballend amuseerde. Het werd een
feestmiddag voor Guido, zijn vader en zijn
grootvaders.
s'Avonds aan het einde van het naar-bed-
verhaaltje moest ik Guido beloven de volgen
de dag opnieuw met hem en vader Erik naar de
AFC-velden te gaan. Nu om het eerste elftal te
zien spelen. Een tweede blij voetbalavontuur
volgde. Uiteraard achter het doel van de tegen
stander (Guido: "Want dat heeft opa Johan mij
gezegd") volgden we de wedstrijd. Met als een
hoogtepunt voor Guido de handdruk en de
belangstelling die hij van de geblesseerde en
dus aan de kant staande Bob Gehring kreeg.
Intussen bleef ik handen drukken, armen
zwaaien en leuke gesprekken voeren, meestal
leunend over het hek. Het meest verrast bleek
Schakel-redacteur Machiel van der Woude
over mijn herhaalde aanwezigheid. Verheugd
omdat wij samen wat journalistieke klusjes
voor AFC achter ons hebben. Toch ontging
mij niet de vragende maar verbaal niet toege
lichte blik in zijn ogen om "eindelijk weer
eens een stukje voor de Schakel te schrijven".
De man heeft gelijk.
De zal, overigens tot zekere vreugde van mijn
tweelingbroer, meer met Guido en zijn vader
naar AFC moeten komen. Wil ik bij mijn
kleinzoon populair willen blijven. Sedert het
laatste voetbal-WK is Guido stapelgek van
voetbal. Hij vertelt ons nauwgezet over de
halve omhaal waarmee Wamberto in het halve
finale-duel voor de nationale beker tegen
Feijenoord de score voor Ajax opende. Hij
doet ons met bewegingen voor hoe Melchiot
uiteindelijk Ajax naar de bekerfinale schoot.
En als hij hoort, dat ik in de Arena naar Neder
land - Argentinië heb gekeken, verzekert hij
mij, dat Davids niet alleen de beste Nederland
se speler was, maar er nooit door de scheids
rechter had mogen worden uitgestuurd. Het
blije telefoontje afgelopen maandagmorgen
vanuit Wageningen, waarin hij aangeeft dat
Ajax door de nieuwe overwinning (nu met 6-
0) op Feijenoord toch de betere ploeg is,
maakte mijn dag goed. Voetbal heeft Guido's
leven verrijkt met als favoriete clubs AFC en
Ajax, en daarbij natuurlijk ook zijn eigen
Wageningse Football Club. Een club, die opa
Hans en opa Johan op de vroege zaterdagoch
tend regelmatig bezoeken om Guido en zijn F-
jes aan te moedigen.
"Voetbal is vriendschap" staat op bladzijde
200 van AFC's Honderdjarenboek te lezen.
Aangegeven als streefmotto voor de 21e eeuw.
Het gaat hier om een kort bijschrift van een
foto, waarop mijn eerste kleinzoon staat afge
beeld. Met AFC-sjaal om en AFC-pet op. Een
passend motto bij het bezoek dat Guido, zijn
vader en zijn grootvader dat ene weekend aan
het voetbalspektakel aan de De Boelelaan
brachten. Want die vriendschap mocht ik
duidelijk proeven. Dankzij Guido Soeteman
Hans de Bie
Beste Nicky,
Je had het vorige keer over mode. Nou, zwart
mag je blijven dragen, hoor. Het blijft de
kleur van de creatieven, maar zilvergrijs en
wit worden dé kleuren voor deze zomer.
Lijkt me leuk voor je, een zilvergrijs stretch
T-shirt van Joop! (ook een merk), op een
spierwitte tracking-broek van Comme de
Garfons, handig met die zijzakken voor je
CD-ROMmetjes en daarop een anthra jack
van WL&T (die zoek je maar op). Dit alles
maak je compleet met een paar sandalen. Ik
hoor je denken: sandalen, daar lopen ze bijna
allemaal op bij IBM. Maar Nick, jij gaat ze
ook dragen, maar dan zonder sokken. De
trend op dit moment.
Let maar op, je maakt vanzelf promotie. Oh
ja, DKNY betekent: Deze Kleding is Niet
van Yesterday.
Genoeg over mode, ik was dit weekend niet
bij AFC, ik moest naar de Huishoudbeurs.
Moet je ook eens doen, wij hadden een
tweedaags combi-arrangement van Libelle
samen met de hotelbon. Slapen in "Het Am-
stel" voor f 25.- p.p., niet duur. Je moest er
wel blijven eten, beetje weinig voor f 800.-
met z'n tweeën.(zonder wijn). Maar, die
beurs was te gek. Leuke dingen gekocht,
man. Een chocolade-ijsmachine, een volau
tomatische kersenontpitter en een prachtige
chromen toiletontstopper. De tweede dag zijn
we naar de interieurbeurs geweest. Fantas
tisch, het nieuwe minimalisme, dat wordt het
helemaal. Hoogtepunt van het minimalisme
was de totaal lege Amstelhal.
Ik heb nog "een bakkie gedaan" met Nico, je
weet wel, die van de TV, van Eigen Tuin in
Huis. Hij stond op een stand met behang-
tackers, handig joh, heb je geen stijfsel meer
