ONS EERSTE
januari 1935 met, jawel, een artikel over AFC
haar 40-jarig bestaan. Met o.a. "de eerste Ne-
derlandsche vereeniging, die een Engelschen
trainer aanstelde" t.w. de Heer Fred Warbur-
ton. Over Schaf Scheepens: "die in alles de
huidige bestuursleden een voorbeeld is ge
weest, zelfs tot in het dikbuikige toe. Kent u
een AFC bestuurder, die slank is? Maar dat
moet een vergissing zijn". Let wel: in 1935!
De heer Bakker werd uiteraard reuze bedankt
en het betreffende artikel zal aan de archief
commissie ter hand worden gesteld.
U wist toch, dat de niet onbekende burger
meester van Rotterdam, de heer Bram Peper,
ooit voor ons derde uitkwam. Hij kwam,
meen ik. begin 60-er jaren samen met Rokus
Hoogendoorn sr. over van RCH, alwaar bei
den semi- prof voetbal bedreven.
Onlangs kwam ik bij een bijeenkomst van de
Zwaluwen o.a. vriend Klaas van Rijswijk van
HBS (hij laat u allen groeten) en oud-
scheidsrechter Jan Keizer. Eén van de laatste
amateur-wedstrijden, die Jan Keizer floot was
HRC - AFC, met o.a. "de blonde pijl" bij
AFC (Kees, je moet de groeten hebben). Jan
Keizer kreeg een lift met de AFC bus, die
voor hem via Volendam huiswaarts keerde.
Vallen u bepaalde dingen op de TV op? Zoals
sommige supporters die hun shawls omge
keerd omhoog houden. Dat NEC in de na-
competitie geen Boos op hun shirts droegen?
Is Bart Boos?
Tennis en wielrennen heeft u ongetwijfeld de
laatste tijd geboeid. Krajicek: een ééndags
Wimbledon vlieg? Zit het wel tof tussen zijn
oren? En waar is die andere finalist Wash
ington toch gebleven? Overigens verbaas ik
mij erover, dat het type servicekanon vrijwel
nooit blessures heeft aan de arm. Herinner ik
mij, dat één van de beroemdste honkbalwer
pers Sandy Koufax na elke wedstrijd met zijn
arm in het ijs moest!
Wat neemt zo een Blijlevens toch een risico
door van te voren aan te kondigen, dat hij
minstens twee etappes in de Tour gaat win
nen. Het is onbegrijpelijk dat nog te leveren
prestaties van te voren worden aangekondigd.
Het AFC bestuur streeft, uiteraard, het kam
pioenschap na, maar zal nooit van te voren
aankondigen: wij worden kampioen. Nee,
meestal, om te beginnen, spelen om te hand
haven. Overigens verdienen de heren wiel
renners wel terecht hun geld. Vergelijk dit
eens met ook duurbetaalde voetballers, die
krokodilletranen huilen bij 3 wedstrijden in
zeg 10 dagen.
Neemt u t.z.t. een decoder voor Canal Plus?
Wordt hier de populariteit van het voetbal
niet overschat c.q. wordt men niet met voet
bal overvoerd? Blijven wij toch lekker naar
de samenvattingen van de NOS kijken met
onze eigen Jack en Tom.
Bent u er klaar voor? Ik bedoel voor het
nieuwe seizoen? Tussen twee haakjes: heeft u
aan deze vraag ook zo'n hekel? Ik kijk reik
halzend uit naar de eerste TV quiz candidaat,
die zegt: "nou nee, ik wil nog even wachten
of kan ik mij nog even concentreren?"
Jan van Dijk
Op tropisch avontuur in Maastricht
In het door Sal van Gelder bekwaam geredi
geerde programmaboekje stond het er wat
onderkoeld: "Het bestuur van A.F.C. nodigt u
uit voor een trainingsstage in Maastricht,
waar 2 oefenwedstrijden worden gespeeld.'
Het betrof de A-selectie met begeleiding, een
38 koppen tellend gezelschap, dat onder tro
pische omstandigheden van vrijdag 8 tot met
zondag 10 augustus in het zuidelijkste puntje
van Nederland een dag- en bijna nacht-
vullend programma afwerkte. Het werd een
seizoenstart om niet snel te vergeten met
bijzondere momenten, heel veel plezier, wei
nig slaap en nog 2 overwinningen op de koop
toe. En met 7 nieuwe spelers -Sander Wit
vliet, Ralph Tier, Robin Fokke, Peter de
Waal, Martin Steenvoorden, Patrick Preuter
en Martin Wolfswinkel -, een nieuwe trai
ner/coach - Karei Bouwens - en een kers
vers bestuurslid in spe commerciële zaken -
Jack van Gelder -, die een aangename vuur
doop ondergingen.
Vrijdagmiddag was het dan zover: na een
drankje in het tennisprieel spoedde de
BOVO-bus zich naar het zuiden en met Speed
1 op de video waren we in recordtijd, nog
voordat het succesnummer van De Bont was
afgelopen, in Maastricht. Inkwartieren in het
inmiddels vertrouwde hotel Pauw en aan
sluitend een diner ter plekke. 'Na het diner
zijn jullie vrij' meldde het programma
boekje en deze vrijheid werd in de buurt van
het Vrijthof volop benut. Het Maastrichtse
nachtleven kon echter niet verhinderen dat
een ieder de volgende ochtend om 9 uur ach
ter de ontbijttafel zat. En langzamerhand
kwam de eerste wedstrijd van dit seizoen in
zicht. Tegenstander was de RKVCL, de voet
balclub uit Limmel (wijk 22 van Maastricht).
Het complex van RKVCL, "Hoeve Rome",
bleek pal naast de penitentiaire inrichting
"Overmaze" te liggen waardoor de club
zich verzekert weet van een vaste toeschou
wers schare. Met deze steun in de rug trad
de trots van Limmel het volgende AFC-elftal
tegemoet: Edwin Meilink, Peter de Waal,
Martin Wolfswinkel, Nils Adriaans, Erwin
Smit (met eigen fanclub), Michael Kandhai,
Dennis Gebbink, Sander Witvliet, Robin
Fokke, Martin Steenvoorden en Ronald van
de Meent. Jack van Gelder bracht zijn voet
balkennis als grensrechter in praktijk. Het
team van Karei Bouwens had meer last van
de extreme warmte dan van VCL, want de
Limmelaren vorig seizoen nog goed voor
een vierde plaats in de eerste klasse, waren
met name aanvallend tot niet veel in staat.
AFC liet de bal terecht veel het werk doen
(leve het voetbaljargon!), helaas meer in de
breedte dan in de diepte. Alleen enkele akties
van Ronald van de Meent eisten de aan
dacht in dit kwart (4 x 22,5 min. vanwege de
hitte) op. In de 42ste minuut viel het eerste
AFC- doelpunt te noteren. Nadat Michael
Kandhai de bal eerst nog in de kippenren
had gedeponeerd, scoorde Martin Steenvoor
den op aangeven van Dennis Gebbink op
behendige wijze. In het derde kwart kwam
Joey Zebeda in plaats van Erwin Smit binnen
de lijnen en vergrootte Sander Witvliet de
voorsprong na een mooie aktie. Ook in het
vierde kwart was AFC een stuk sterker. Mar
tin Wolfswinkel trok naar hartelust naar voren
en de VCL-keeper kon zich onderscheiden
bij inzetten van Patrick Preuter (in het veld
voor Ronald van de Meent), Dennis Gebbink
en Michael Kandhai. Een inzet van Robin
Fokke was hem echter te veel en daarmee
werd de eindstand bepaald op 3-0.
En net zoals bij de 29 voorgaande trips was
de zaterdagavond gereserveerd voor een bij
zonder diner. Op een mooielokatie, met de
speeches van de voorzitter, de elftalleider en
de captain van het eerste als traditionele in
grediënten. In een propvol centrum manoeu
vreerde de AFC-bus zich tot bijna voor Bon-
bonnière, de oude Stadsschouwburg van
Maastricht, en de mensen op het Onze Lieve
Vrouwe Plein keken hun ogen uit. Dat deden
onze selectiespelers ook toen een processie
passeerde. In de statige Bonbonnière was het
ondanks de hitte bijzonder goed toeven. De
maaltijd met o.a. "verse aardbeien met een
crème van hangop en kletskoppen liet zich
opperbest smaken. De sprekers bleken in
topvorm. Dick van der Klaauw ging in op de
grote waarde van tradities binnen AFC, als
ook de hechte band van AFC met het/ons
eerste. De laatste, emotievolle weken van het
afgelopen seizoen bleven hierbij niet onbe
sproken. Voor het komende seizoen drukte
Dick Karei Bouwens vooral op het hart een
eigen koers te varen. En hoewel hij uitdruk
kelijk waarschuwde voor te overspannen
verwachtingen bracht Dick een eventueel
kampioenschap toch ter sprake naar aanlei
ding van een incident dat net had plaats ge
had. Wat was het geval? De gouden bal (het
teken dat de drager ooit met AFC 1 kampioen
was geworden) van Kees Gehring was weg en
dat leverde emotionele taferelen op. Gelukkig
werd het in 1974 verdiende kleinood gevon
den, maar de waarde voor de bezitter had niet
beter aangetoond kunnen worden. Hoe mooi
zou het zijn als aan het eind van het sei
zoen
Vervolgens stond onze voorzitter stil bij de
traditionele verkiezing van de speler van het
jaar, zoals bekend een prerogatief van de elf
talcommissie A. Drie spelers waren, zo stond
in het juryrapport te lezen, hiervoor genomi
neerd: de aanvoerder van het gepromoveerde
derde elftal, Ruben Dekker, de captain van
het eerste elftal, Roy Tular en nog een speler
van het eerste elftal, Frank Keyzer. Drie zeer
goede kandidaten, waaruit de A-commissie
Frank Keyzer uitkoos als voetballer van het
seizoen 1996-97. Dit vanwege zijn geweldi
ge, altijd positieve inzet, zowel binnen als
buiten het veld, juist ook in de laatste moei
lijke maanden.
Na de prijsuitreiking voerden Henk Bijlsma
en Roy Tular het woord. Frank Keyzer werd
