MIXED PICKLES
ingelegd door Pim Adriaansz
PERS
Bij thuiswedstrijden ontvangt Pickelaar vooraf verslaggevers, ziet toe op de koffie-
voorziening en verstrekt informatie over de elftallen. Een dienstbetoon, dat door
Johan de Bie onveranderlijk weids aangeduid wordt als een verrichting van de pers
commissaris. De taak is echter van een dusdanige eenvoud, dat Pickelaar haar nog juist
kan behappen. Afhankelijk van het wedstrijdbelang komt het journaille met 2 tot 10 man
aan journalisten, fotografen en radio/TV-techneuten
Voor AFC - Holland was er naar verwachting een ruime belangstelling van de media. Zo
was, behalve radio Noord-Holland ook radio Utrecht aanwezig en dat bracht Pickelaar
even in de problemen. In een babbel over het voorjaar en de kleur van het gras parti
cipeert hij moeiteloos, maar technische kout gaat zijn plafond te boven. Toen het radio
volkje hem dan ook vroeg wie een lijntje kreeg en wie op de zender ging voelde Pickelaar
zich als een tolk in een Chinees/Russisch tweegesprek.
De ether-kwestie werd door hogere machten dan Pickelaar opgelost, maar even later kreeg
hij toch nog een aardige voor zijn kiezen: onder welk nummer Utrecht geplugd was.
En wederom tastte hij in het duister, maar na een zoektocht in de catacomben bracht Leo
uitkomst. Pickelaar houdt nu van Leo.
Neen, dan de opstellingen. Die zouden een fluitje van een cent zijn.
Ronald van de Meent stond bij de wisselspelers. "Zeker stout geweest", veronderstelde
Pickelaar. Broer Marcel van de Meent leek zekerheid te bieden: "haal hem ook maar weg
bij de wissels, want hij ligt thuis ziek in bed".
Later corrigeerden bestuursleden dat weer: "Ronald wordt op dit ogenblik met spoed van
huis gehaald, want hij moet tóch in de basis staan". Pickelaar, die geruime tijd eerder
al 11 basis-spelers aan de persjongens had prijsgegeven, vreesde even dat AFC dan met
12 man zou spelen.
Ronald kwam op tijd en begon op de bank; tot - eenmalige - opluchting van Pickelaar.
Perscommissaris bij AFC: een mooi vak...
CITAAT
"Als de pers niet bestond moest men haar niet uitvinden".
(Honoré de Balzac, 1799-1850,
Frans romanschrijver)
'ONTMOETING
Na afloop van AFC-Holland (2-2) ging de aangeklede borrel er in als koek en misschien
zelfs wel als Ketellapper. Conversatie met het glas in de hand. Daar lust Pickelaar wel
pap van. Maar dit Pickeltje wordt geen kookrubriek en hoe het op AFC après-football
toegegaan is zullen ook de afwezigen zich wel kunnen indenken.
Er was muziek door de combo van Paul Geusebroek (ja, broer van) en ene Robbie Hofman.
De laatste stapte op Pickelaar af met een levensgevaarlijke vraag: "ken je me nog"?
Nee dus en erg 'au', maar het geheugen werd met de naam Rob Hofman onmiddellijk opgefrist.
Eens is hij uitgeroepen tot de beste honkbal-pitcher van Europa. Als prille HCAW-werper
een geducht tegenstander van een honkballende pickelaar, die in zijn nadagen nog even werd
opgesteld in het - Amsterdamse - team van Quick. Pickelaar - zelden uit op 3-slag - moest
in een cruciale wedstrijd het pitch-geweld van Rob Hofman even doorbreken. Ter bemoediging
bracht hij een smakelijk introduceetje mee, dat hij wel zou imponeren door enige ferme ga
ten in het zwerk te slaan. Het liep iets anders af: met 3-maal 3-slag ging Pickelaar
total-loss tegen Rob Hofman.
Het frêle toeschouwstertje zag in zijn falen echter geen beletsel kort daarop haar ja
woord te geven en verder als Pickelaarse door het leven te gaan. Sportheldendom was
Pickelaar dan wel niet gegeven, maar beperkt sportief ijveren heeft tóch iets moois doen
opbloeien. En waarom deze woorden hier nu in de AFC-Schakel? U begrijpt het: het lang ver
beide voorjaar heeft Pickelaar weer aangeraakt.
Rob Hofman bleek overigens na jaren nog steeds een verdomd aardige jongen.
