MIXED PICKLES
ingelegd door Pim Adriaansz
IJS EN WEDER
Acht weken zijn er inmiddels verstreken sinds de vorige Pickles-inlegOp verzoek van
Pickelaars eigen rayonhoofd Machiel van der Woude hield hij even pas op de plaats in
verband met de illustratieve afsluiting van het jubileumjaar in de vorige Schakel.
Op 13 december 1995 eindigde Pickelaar met: "voor het geval u vol ongeduld op een Elf
stedentocht zit te wachten scheiden zich reeds hier onze wegen".
Blijkbaar voorzag hij reeds toen windwakken en gevoelstemperaturen, maar moest hij nog
wat wintergroeien. Want zondag j.l. was Pickelaar na 10 uur TV-kijken - hij zakt af -
teleurgesteld in Henk Kroes, die schaatslievend Nederland in één klap door het ijs
liet zakken. Voorlopig dus geen 15~de Elfstedentocht...
Pickelaars gedachten gingen terug naar de 14~de tocht der tochten van 10 jaar geleden,
gewonnen door Evert van Benthem (voor de tweede maal in successie). Een half jaar la
ter reed ook Pickelaar de rit uit, zij het tussen 4 wielen op een zomerse dag. Hij was
toen zo onder de indruk, dat hij binnen 1 week een sonnet afscheidde. En voor het geval
de 15-de rit nu definitief mocht zijn afgeblazen: hier biedt hij u alsnog zijn impressie
aan van die 14-de editie.
OP DE 14-DE ELFSTEDENTOCHT
In Bartlehiem heb ik die brug gezien.
Ik moest direct mijn Fries geweten sussen,
maar dacht toch eerst: er is nog ijs misschien
al was het dan augustus ondertussen
Ik zag ze weer, die verder moesten klussen;
op weg naar af, of Dokkum bovendien
Er werd naar beide kanten afgezien
voor Ljouwert met de bloemen en de kussen.
En al het volk, dat van die brug af keek
naar al die schaatsers en naar elke streek,
kwam op TV in 't Hollands binnenhuisje
Die brug was leeg nu en ik zag geen pluisje,
hoewel hij destijds bijna nog bezweek
voor wat nog tastbaar bleef: dat stedenkruisje
CITAAT
Als we op dun ijs schaatsen hangt ons behoud van snelheid af.
(Ralph W. Emerson,
Amerikaans filosoof en
letterkundige, 1803-1882).
PILLOW-TALK
Na de lange TV-zit zocht Pickelaar het echtelijke bed op, waarin Pickelaarse hem reeds
was voorgegaan. "Slaap je?", fluisterde hij; want wie aan gene zijde van de dagelijkse
cyclus verkeerd verdient vrijwaring van inbreuk. "Ja", lispelde ze vaag. Pickelaar con
stateerde dat zij de grens reeds had overschreden, deed er het zwijgen toe en instal
leerde zich geruisloos. Even later orakelde ze nog juist hoorbaar na: "dat laatste ei,
is daar wat van terecht gekomen"? Waarop ze definitief onderging.
Daar lag Pickelaar dan! Wat kan er van een ei komen en in het bijzonder van het laatste.
Bevragen van toelichting was niet meer mogelijk, zodat hij uren vruchteloos worstelde met
de problematiek van het laatste ei. Kortom: het werd een rotnacht.
's Morgens wist Pickelaarse van geen ei af. "Vreemd gedrag van Pickelaar", vond ze.
Hij voelde zich, niet voor het eerst, onbegrepen...
